Alle inzendingen over natuur

De lucht was als een perzik, de maan een diamant, zwellende lentenevels bloeiden aan alle kant. Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde, waar is uw band? In dreven en valleien geklommen…

Blijf af van de vruchten van de walnotenboom, schud niet aan zijn takken en zijn stam, wie zich de vruchten toeëigent, wie beslag legt, liefdeloos, die zal het niet goed gaan. Wie de walnotenboom pijnigt, zal omvallen. Lang leve de walnotenboom, moge hij leven in vreugde. Hij is de eenhuizige rijkdragende. Hem kwaad berokkenen is er niet bij.…

Meeuwen vliegen buiten zinnen zijn onbevangen, weinig zwierig hun voortdurend geschreeuw boven het geraas van golven het uitzicht dat niet verveeld zich met maritieme lucht omgeeft helpt de dag compleet te maken grijze ogen volgen de wolken verliezen hun duurzaamheid uit het oog, echter tevergeefs.. het vooruitzicht gaat beginnen de…

Op zoek naar een gebeurtenis genoeg voor dit gedicht kwam ik een koolmees tegen Ik bukte en bekeek hem van dichtbij wat nader en zag dat hij ging sterven Zijn oog liet mij dat weten Hij beefde in zijn veertjes en kon niet meer bewegen Iets in hem was fel bezig de overhand te nemen Ik heb hem daar gelaten boven de koude steen ---------…

de grond die tot nu toe altijd daar was, waar jij jouw eerste stapjes zette blijkt van elastiek gebouwen storten als kaartenhuizen in rookwolken achtervolgen hen die het vege lijf proberen te redden ogen verstopt in kinderhanden zittend op de puinhopen van waar eens huizen stonden, in de straat waar hij opgroeide niet wetend waar zijn…

Ik ben de zee, de oceaan Die surfers meedraagt op zijn golven Vaak raken zij door mij bedolven Onstuimig laat ik hen weer gaan Ik ben de oceaan, de zee Ik trek soms schepen naar beneden Ben doof voor smekende gebeden Heb macht inzake wel en wee. Mijn golfslag kan verbazing wekken Mijn branding speelsheid en plezier Dat maakt een…

toch heb ik de wereld lief met al haar gulle gaven maar ook haar gekke dagen die menigeen soms plagen de stilte van de nacht het onweer dat ons nog wacht de behaaglijk warmte van de zomer de verkwikkende winterse koude de pracht en praal die je voor ons bouwde je gaf het zoet en zuur was het huis van moeder natuur je gaf een vinger…

Vannacht ging de mooiste lantaarn weer aan Haar naam is al eeuwenlang: Volle Maan Zij schenkt ons één dag haar meest volle licht En vouwt daarna langzaamaan weer dicht Een klein stukje licht wordt nu per nacht ontstolen Het is er nog wel, maar heel goed verscholen Totdat die donkerste nacht er weer is Die nacht voelt haar licht als een…

ze fladderen landen heel zacht op de korrels zand van het strand een kleurig bewegende rand aan de zee die om het zout was verkozen wij te midden van de opengevouwen vleugels toch aan de teugels op de bries van blauw op de klapwiek van stilte spreekt schakering zijn spel van verzameling ongelijke delen die toch als kameleons…

Vol wollig schuim glijdt de brede waterval schuin naar beneden, buldert aangenaam met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!" Telkens verrast een spattende golfknal. Tussen rotseilandjes en steile wal zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam dansende regenbogen, maakt grote naam: een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal. Watertoonkunst…

Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht. Voel tegelijk het geritsel van bladeren die op het ritme van de seizoenen en het…

als ik om me heen kijk zie ik goud in zonnestralen zilver blinkt in de schittering op het water brons gelegen in het oude bos en de bomen vol fruit geven ons robijnen iedereen wint zoals ons ooit beloofd ook al zullen we eens weer verdwijnen we zijn zo lang door de mooiste juwelen omringd bewaar ze in je hart en hoofd besef iedereen…

Ik wandel door het bos De wind speelt met mijn haar en raakt zacht mijn gezicht Het voelt als een troostende streling bijgestaan door de zachte zonnestralen Kom ik weer een beetje tot mezelf Natuurlijk dat is mijn weg…

jij was het bijna verleerd had te lang in de grijswitte wereld van winter verkeerd die nu overliep van dooiend ijs smeltwater met modderig contrast toch zag ik de eerst gekleurde stip in het wittig pluis het is daar waar lente al heerst en jij met warme adem en lach de ontdekking uitpakt een pril rozetje van het nieuwe lentegroen…

Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen, Die eeuwig weer in ons te wekken lust, Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust, Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen, Uw rustloos licht op lege leegten rust, 't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen Van uwer liefste kinderen…

Jij maakt mijn landschap helder in hoe de hand het landschap langzaam langs de zuiderramen sponst en zeemt waaraan abeel en konifeer geheel zijn helderheid ontleent. Geen zicht kan helderder een in zicht zijn voor als het sneeuwen wil, weldra en alle wonden in de witste witten dichtgedekt, de dood een onbestaande. --------------------…

Sferen vol bosromantiek Natuur etaleert haar bijzondere akoestiek Het woud laat je aarden Ze schept haar intrinsieke waarde Beheer is extensief Robuuste bomen schenken ogen gerief Bosklimaat zonder extremiteiten Je ontdekt haar kernkwaliteiten Waar het bos haar eigen leven leidt Wilde flora over de bodem verspreid Observerend, vol met…

De dotten van sneeuw liggen als een donsdeken over de Kolonie. Koninklijke dreven, zwart en wit in de nevel. Doodgewoon fietsspoor. Kruisen van zwervers rijzen vaag op uit de sneeuw. Vinden zij hier rust? Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…

Wonderen bestaan nog Soms te mooi om waar te zijn Laten we ze koesteren Mysterieuze groeten Uit diep verzonken genesis In eindeloze eeuwigheid geboren voor de dageraad der aardse zonnetijd…

Takkengestel wiegt op de golven van een wind in ontspannen sfeer Een dagelijks leven van rust en vrede waarmee je stad en land animeert, van dichtbij maak je de geboorte van bos of woud mee, opgeluisterd door jouw sprekende stilte Het aantrekkelijke gezicht met gebladerte en krachtige takkengestel. Genieten van het moment wanneer een morgenzon…

Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koele vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...…

De dingen van de dag verdwijnen voor de Bloem in barnsteen in miljoenen lange langzame jaren beschermd bewaard gebleven Te mooi om waar te zijn een Bloem in barnsteen van naald tot draad: vijf kroonbladeren beteugelen De mengelmoes van meeldraden een wirwar zo je wilt Zelfs van het stuifmeel bleven een een paar korrels hangen…

laatst wandelde ik in twee dagen van A naar B. ik sliep in het bos en kon alleen maar luisteren en staren naar de sterren. er knabbelde iets, er rende iets voorbij. iets zoemde, iets tsjilpte, verder niets.…

Wat als de dagen slijten en zij hun onvoorspelbaarheid in meerdere verschijningen aan de nacht doen rijgen is de lucht dan een spiegeling van wat wij kunnen zien.. dat deze grote verscheidenheid te omvangrijk is om te begrijpen dat het leven haar licht onder de oneindige invloed van de zon, de sterren en je innerlijk laat schijnen…

Regen in winter tikt op het raam in de nacht ik dek me warm toe Al heel vroeg in de morgen word ik wakker Met bakken hoor ik de regen uit de hemel vallen Op weg naar een nieuwe bestemming strijken menige traandruppels neer en scheren nog even langs het dakraam. Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het vensterglas…

Een traan rolt van de aarde Een stille hete traan Het is alleen de maan Die de traan ziet gaan Red onze mooie planeet! Niet morgen maar vandaag Want wie weet Kan het nog vandaag…

kale bomen die nu even de tijd van het jaar bepalen zoals ook wij ons eens door de kleur grijs of zelfs helemaal zonder laten achterhalen ach konden wij maar net even als zij ons ieder jaar schijnbaar eindeloos opnieuw bezinnen fouten herstellen en opnieuw beginnen helaas dit is slechts hen de meest zuivere van ziel op deze…

Tevergeefs, zeggen zelfs de wolken; grassprieten kluiven dus maar en hopen dat zij nog bestaat zoals ze bestond, zonder trachten te begrijpen hoe precies; snuitkevertjes observeren. Haar haar droeg ze soms opgestoken. -------------------------------- uit: 'Miniem gebaar', 1995.…

Het gras heeft de nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden. Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind.…

Ik ben aan zee op een afgelegen plekje Ik leg mijn kleedje neer en ga liggen Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren met de geluiden van de wind en de zee Wat een rijkdom hier te zijn…