Netgedichten

netgedicht (nr. 83.196):

Zomerzonnewende

Op de langste dag
zijn je dromen het kortste
over wintertijd

Hoe je ogen in alle zachtheid ontwaken en
hun schoonheid onthullen terwijl ik een hart hoor kloppen
met nieuwe geluiden badend in een zee van geborgen- en tederheid
Wat is het heerlijk ontspannen en rustgevend om nog een poosje naast jou te liggen.

Open de twee vensters en hoor op een afstand
hoe diverse vogels hun melodieën ten toon aan het spreiden
zijn want in de vroegte van de morgen is er al volop leven in onze natuur
tegelijk ben ik stille getuige van een verrassend en ongelooflijk dynamisch kleurenspel.

Wanneer ook nog eens de vlinders beginnen te
fladderen en zich nestelen in het lichaam tot zelfs maken van
wonderlijke sprongetjes in de buik waar zij menig verliefdheid aansteken
Dit is helemaal geen tijdelijkheid daar dromen en verlangens klimmen naar kruishoogte.

Hoe je het ook wendt of keert, ik ben geraakt door
iets magisch dat ik niet direct thuis kan brengen maar wel iets
dat ik zal aanbidden, eren, koesteren, liefhebben om nooit meer te vergeten
Het is zomerzonnewende, dag vol kleine mooie genietmomentjes; mijn dankbaarheid nabij.