Alle inzendingen over lightverse

De reactie van Alexander onder mijn versje ~Ochtendritueel~ bracht me tot dit rijmpje Wel beste Alexander ’t is een waar gebeurd verhaal Die eenden hadden het best naar hun zin Er waren er maar drie in het begin Doch na twee maanden telde ik er zestien in totaal Een buitenstaander denkt wellicht: ~Maar dat is toch heel fijn Je tuin lijkt…

Hoe kom ik van die malle beesten af Rond zeven uur beginnen ze met kwaken Voor mij nog veel te vroeg om te ontwaken Dus wens ik ze spontaan een eendengraf Ze staan dan voor de deur, het zijn er zeven En tikken met hun snavels tegen ’t glas Nou, dat klinkt harder dan een contrabas Je zou ze bijna met arseen vergeven Dat doe je niet, want…

Steeds, bij de groenteman, de slijter en de bakker Of in de rij voor het loket in ‘t postkantoor Dringt heel de mensenmeute steevast bij hem voor Hij is een sul, een voetveeg en een trage stakker En toen zijn vliegtuig onlangs bij de landing crashte -De ambulances kwamen in colonne aan- Bleef op het vliegveld zijn brancard nog uren staan En…

’t Was afgelopen zondag van dat stralend mooie weer Zo’n fijne zomerdag die er om vraagt nog eens een keer Getweeën net als vroeger naar de dierentuin te gaan Mijn lieve mens wat ik daar zag, ik heb versteld gestaan Een ietwat ouwe grijze maar beluste chimpansee Cadeaude een jong wijfje minzaam een banaan of twee Waardoor zij werd verleid met…

Wat kon die man toch lekker zitten eten van alles wat er op de tafel kwam. Van zuigbig of het zadel van een lam nam hij een deel als voor een leeuw bemeten. En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten. Maar eens toen hij de weegschaal had betreden…

Wat lijntjes coke en ter verpozing nog wat wulpse vrouwen Zo’n Lord kan van ’t belastinggeld veel louche feestje bouwen En komt het uit, nou en, dat geeft hooguit één dag schandaal Dan gaat het leven van de Lord weer als vanouds, normaal Edoch voor ons gewone mensen geldt toch steeds de wet: Geen poepel noch le foef, jawel de armoe houdt ons…

Klein vogelijn tussen het blad Je fluit wel uitgelaten Maar door ’t struweel daar sluipt een kat Die houdt jou in de gaten Klein vogelijn vlieg er vlug uit Want katten moet je weten Die geven niets om jouw gefluit En zien je slechts als malse buit Om lekker op te vreten…

De Dagpauwoog net uit de pop gekropen Keek met verbazing naar de warme zon En vouwde toen voor ’t eerst zijn vleugels open En merkte dat hij ook al vliegen kon Hij dwarrelde langs bomen en langs bloemen En rustte even op een Ribesstruik En dacht: ~Wat is dat wat ik hierzo ruik~ Al leek het goed, hij kon het niet benoemen Maar hij had…

Door de juli-storm van gisteren, de zwaarste sinds 2001, kwam ik op dit versje. Wanneer het windkracht 0 is nou dan voel je echt geen zucht De schoorsteenrook gaat recht omhoog in een strakblauwe lucht Bij windkracht 1 dan geeft de rook toch al de richting aan En 2 dat is de kracht waarbij de blaren ritselen gaan Bij 3 gaan er zo hier een…

Versvorm e-Rondeel Bouts-rimé op ~Vast en zeker~ Ik stop er nog niet mee, dat is wel zeker: Met minnen ben ik nog niet uitgeteld. Wel minder dan konijntjes in het veld want daarmee is het wel heel bar gesteld en op de duur maakt veel te veel je bleker of krijg je breuken, al dan niet bekneld of geestverzwakking als een stille wreker;…

Versvorm: e-Rondeel Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker: Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld. ’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld met horen is het ook al droef gesteld de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker ‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld en maagzuur komt op afroep als een wreker na ’t nuttigen van…

Wanneer ik je in Braille doe dan zucht je telkens weer ~Toe, lees de eindstroof nog een keer Je weet wel waar en hoe~…

Versvorm: Rondel-Prime ’t schermutselt regelmatig in mijn brein en dat voelt zwaar en helemaal niet juist daar boven moet het kalm en vredig zijn niet hard, gelijk een strak gebalde vuist Het knarst daar veel te vaak, alsof een trein bruut afgeremd wordt door een reuzen knuist ’t schermutselt regelmatig in mijn brein en dat voelt zwaar…

De reactie van Gabriëla onder mijn sonnetje ~In plaats van, slot~ prikkelde mijn fantasie zodanig, dat ik er dit versje aan overhield. En dat is potjandorie nou mijn allergrootste makke Pas na een fles jenever kan ik suffe versjes bakken En als er een sonnetje wat romantisch dient te zijn Dan nuttig ik al rijmende een fles of zes aan wijn…

Het rondhout wordt ontdaan van alle kwasten Zo nodig wordt het spint ook weggezaagd Dit ter voorkoming dat de prille maagd Zich zou vertillen aan te loden lasten Waardoor zij schier onnodig wordt geplaagd Vanwege takken met hun ruwe basten Of twijgen die haar beurtelings betasten Wat op de lange duur toch zeer mishaagt Maar knapen wel een…

Het kleine leven in gewone dingen geluk voor het oprapen in dageraad van de straat kom ik je tegen is er dikwijls regen zie ik je gaan schijnt vaak de maan vlieg je weer weg heb ik die pech zing je me toe ben ik te moe van mij toch die kus allerliefste mus jij kan een dag blij maken een zomer in vakantie veranderen dat kan je als…

De reactie van Kerima onder mijn sonnetje ~In plaats van, vervolg~ noopte mij tot het schrijven van dit versje. ~Maar tante wat u hier vertelt, is dat nu echt wel waar; per week toch wel een keer of zes, dat kreeg u voorelkaar? De melkboer en de kruidenier, de bakker, groenteman, en dat dag in dag uit, nou zeg, u kon er wel wat van. Hoe…

De reactie van Kerima onder mijn versje ~In plaats van~ bracht mij tot dit sonnetje En Annemieke ik vertel het jou in groot vertrouwen. Geen man te hebben was in vroeger tijden geen malheur, want elke dag kwam er toch wel een kerel aan de deur waarmee je als ze wilden, iets romantisch op kon bouwen. Bijvoorbeeld Piet de kruidenier -een…

Tante Leentje van der Krieke bleef haar leven ongetrouwd en haar nichtje Annemieke vroeg: ~Heeft u dat nooit berouwd zo te leven in uw eentje zonder man over de vloer?~ ~Ben je mal~ zei tante Leentje, waarop ze haar nicht bezwoer: ~Mijn kachel rookt, de goudvis drinkt en Hector blaft me af en stinkt en Kareltje mijn ouwe kat gaat bijna…

Die poes van ons, zij is een heel lief dier, alleen die vlooien zijn een ware vloek; dat krabben vind ik altijd zo’n gemier, ’t gebied ligt veelal in de onderbroek. Ik had er onlangs wel een stuk of vier; nee ik verkoop hier echt geen lariekoek. Al is die poes van ons een heel lief dier, die kattenvlooien blijven wel een vloek. Het is…

Bouts-rimés op ~Het universum is verzot op vorm~ van Ton Gelijk het universum ben ik dol op vaste vorm. Het is een feit dat ik niet wil bestrijden; ik kan mezelf er moeilijk van bevrijden en schrijf ik een gedichtje dan houd ik hem aan als norm. Het zit gebakken in mijn brein, dat constant wil bewijzen -met windkracht negen, dat is storm…

Hij zit gezapig op de bank een koelfris bier te drinken En maalt er niet om dat zijn voeten overmatig stinken Zij praat wat aan de telefoon al zuchtend en al kreunend Haar benen in een dikke kous want dat is ondersteunend Ze zijn nu dertig jaar bijeen, zowat hun hele leven Het was niet altijd fijn en gein, 't was nemen en 't was geven De…

Het is nu wetenschappelijk bewezen dat het verkeren in de zonneschijn -schier onbedekt dus bijna uit de kleren- de oorzaak van wat kankers blijkt te zijn. Het lijkt of van de zon niets valt te vrezen, haar stralen voelen aan als warm satijn, toch sluipen ongemerkt gebakken peren geniepig in je lijf, wat later pijn. Doch moet en zal de zon…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

Ik was voor de TV niet weg te slaan Dat kwam niet door de zadels of de wielen Laat staan door sturen spaken of ventielen En ook de renners trokken mij niet aan Maar wat me boeide en dat zeer geducht Was ~Neêrlands Groene Hart~, in vogelvlucht…

In antwoord op 'Zadelpijn 2' - van Adriaan van Dam: Een onderwerp, inderdaad, Wel wat intiem en delicaat Maar nu we dan toch bezig zijn Voor ieders lering en de gein Wil ik er nog wel over kwijt En dat is toch een vaststaand feit Dat het me altijd heeft geboeid Hoe dat een penis werkt en groeit (En als je er wat leuk mee stoeit…

Naar aanleiding van de vraag van Gabriëla onder mijn versje ~Zadelpijn~ hoe heren dat nu doen met hun plasser bij het fietsen, doe ik hier een poging een redelijk antwoord op haar vraag te geven. Al is het onderwerp wat delicaat Ik zal het heel voorzichtig attaqueren En hoop dat je er toch nog van mag leren Hoe ’t op de fiets met die organen…

Als ik zo’n stukje Tour zie op TV Denk ik altijd ~Goddank, ik doe niet mee Die smalle zadels en ook altijd heet Dat schrijnt toch aan je reet met al dat zweet~ Ik snap niet dat die kerels zoiets doen Alleen voor op de meent die slappe zoen…

zal ik eens het leven bij de lurven vatten en nagels met koppen slaan? of zal ik wat zoden zetten aan de dijk en het ijzer smeden nu het heet is? en zal ik de koe bij de horens grijpen en alle bruggen verbranden? ...... zou je dan misschien, heel even, mijn handschoenen willen geven? ja? o, dank je!…

De pappie van Chantal de Bruin die was gepromoveerd Vandaar heeft ze groep zes op Reine Claude getrakteerd Hij had zich via Andus tot een Doctor gestudeerd Met voor zijn naam Dr., hetgeen betekent ~Zeer Geleerd~ Ons zoontje Klaas die met Chantal het klasje frequenteert Bleek door het promoveren mateloos geïmponeerd Hij liet me botweg weten…