Alle inzendingen over religie

zijn wij de uitverkorenen die op zaterdag voor pasen onze naamdag mogen vieren want het aantal heiligen is voortijdig op een naamloze dag zonder liturgische diensten geen boom of takken maar een kaars als droom die pas om twaalf uur nachts ontstoken wordt dan is alles op zijn paasbest gepoetst orgel en koren zijn ge updatend met…

Net op tijd, de orde is hersteld maar het heeft me veel soldaten gekost Wat een nacht, de mannen zijn uitgeput ze hopen en verlangen dat het voorbij is maar de dag breekt aan, nu de koning en zijn aanvoerders nog terechtstellen, tentoonstellen – hij ziet er niet uit in zijn dure kleren met een schuin verband als koningskroon om zijn hoofd…

drukkend heet geladen met stof en rumoer leek de atmosfeer te gaan exploderen tot er een gejuich en de geur van bloed venijn en vergelding onze kant op kwam we zagen de man met zijn kroon beladen met kruis onder hoon en spot bijna kapot het waren zijn ogen die uit zijn gebogen gestalte op heldere wijze de verte in keken…

de platte schaal een grijze bokaal met water witte doeken in het donkergroen van de olijvenrust de tuinen van gethsemane in het voetenwas ritueel de groep is compleet als hij met hen spreekt en samen eet waarbij ieder van de woorden schrikt die hij tot judas richt hem is niets menselijks vreemd als hij dit wetend judas…

Uit het bloed van Uw wonden zijn rozen ontsprongen die groeien op groene stengels van nieuwe hoop zij bloeien met een groot hart rood als Uw liefdesvuur en voeden zich met ‘t zuiverste water uit de Oerbron van alle leven, waar de witte vlinders zweven doorheen het zacht - blauw van ‘n lentehemel waar een gouden paaszon stralend…

'Wie is als God!' zo wierd het woord, in lang verleden tijden, omtrent de troon van God, gehoord, als Michaël ging strijden. 'Wie is als God!' Hij won de slag en satans volk vernederd lag. De vane omhoge! en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden!…

“Weer boog Hij zich voorover en schreef op de grond”(Joh. 8,8) Toen de man in het zand schreef, schreef hij het verleden weg en in zijn gebaar verzamelde hij het spreken en lijden, het zachte zwijgen: dimensie van tederheid je zag het aan de glooiing van zijn rug een vreemd verdriet lag in de schaduw van zijn schouders hoewel het licht…

Van witgoud is de zon en nog heel zwak aan kracht en licht tracht zij bij pozen het grijze wolkendek te doorbreken om langzaamaan meer warmte en leven te winnen. Zo moeten ook wij de weg gaan van vallen en opstaan van vertwijfeling en sterven door de donkerste nacht eindeloos zonder sterren soms zonder een liefkozende hand die wonden…

Als Jezus Christus, de zoon van God een dochter was geweest, een meisje, een vrouw met ongetwijfeld de naam Maria Christina dan had het geen verschil gemaakt het levenslijden was even groot geweest ook Zij als een zeer geemancipeerd wezen/persoon wellicht had Zij eerder haar moeder aangeroepen op het moment van haar doodsstrijd een zeer onmenselijke…

ik heb beelden gezien uit lang vergeten kerken hun sferen geproefd in gebeden die de religieuze uitstraling versterken nog kleurt autoritaire hiërarchie zijn fraai gebrandschilderde ramen maar ook het sociale is al doorgedrongen tot de pastorie verwonderlijk hoe kunst en macht de krachtlijnen weten te vinden in het aardse spanningsveld…

Ik zie haar nog zitten: een simpele bank met een simpele vrouw met twee simpele handen omhoog naar de lucht, voor het rood van de tuin in de zon, als een meisje zo rank, als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren. Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij, ze keek naar haar handen. Die maakten…

Ik was dertien jaar, toen legde zijn handen Een vrome Man ten zegen op mijn hoofd. Zijn zegen heeft mij niet behoed voor schanden, God gaf. Hij nam. Zijn naam blijve geloofd. De zegen van mijn Vader... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De…

Je mag alle dagen zwijgend langsgaan, langs het beeldscherm of ruiten op de tast even hier komen inwonen en meedromen. Je mag kind bij een kind wezen hebt niets vrezen. Soms toon ik vruchten van nachten sloven zielgedachten die nog maar niet willen doven. Dan worden letters woorden en woorden zinnen als nakomelingen van de nacht die ze bracht…

Daar is geen Priester Die Hem verklaart! In raadslen wandelt De mens op aard. Wie ’t Licht van Heden Ook juublend eer’, Dit licht doet smachten Vooral – naar meer! Want ach, wat nevel Van Dwaling vlied’ – De Zon der Kennis, Zij schijnt hier niet. Mysterie – ’t leven! Mysterie – ’t lot! Die schepping predikt Geen…

Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij dat ik die nacht in het verleden had geleefd en zonder de geringste verbazing weer geloofd had dat God bestond ik wilde hem eindelijk wel eens spreken het is een bijzonder aardige man zei iemand je kunt hem gerust eens bellen ik belde en er klonk een stem, een heel lieve stem zodat ik mij een…

Mij zijn de spelregels van het leven niet verteld ook lag er nergens een gebruiksaanwijzing klaar maar alle antwoorden zou ik vinden in de Bijbel nou dat heilige boek heb ik stuk gelezen onder m’n nachthoofdkussen gelegd en m’n handen meermalen op gevouwen toch wou het mij maar niet lukken te begrijpen hoe het levensspel gespeeld moest worden…

1. Een Psalm Dauids, (welck is) een Liedt der wyinghe des huys Dauids. 2. Ick wil met lofsang wel bequaem O Godt verheffen dynen naem. Want du my nae mijn toeversicht Om hoogh' hebst weder opghericht, End' hebst doch geenssins willen lyden, Dat sick mijn vyant soud' verblyden. 3. O Heer mijn Godt ick riep tot dy End' mijn ghesontheyt…

Mensen weten het niet als zij ademen dat ik treed op de thermiek van hun woorden, klimmen kan op hun zin, dat ik mijn bindingen slaak aan de aarde en dans als zij zuchten. Soms voelt een aandachtige mij voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij. Soms is er iemand die bidt. Wij doorkruisen samen de ruimte. Maar meestal weten de mensen…

[Romeinen 8:35 en 38-39] Noch ‘t brullen der ontmensede tyrannen, Noch zwoege dorst, noch snaken naar het brood, Noch lichte vlam, noch zwaard van bloede rood, Noch scherpe bank, noch ketenen gespannen, Noch goedverlies, noch knevelen of bannen, Noch hoge macht, noch diepe waternood Noch tijdsbeloop in leven of in dood Noch wan-geloof…

laat mij het lied uit de lispel van de linde puren nu de uren minder vurig zijn van zonneschijn laat mij de tover uit het het rosse lover van de hoven halen nu de schalen overlopen van karmijn laat mij nieuwe noten kraken grote herfsttapijten maken vol van opensplijtend rijm voor u want mijn hart bespeurt de geur van uw beminnen…

Komt na de zonde wederom pardon, een nieuw begin in 't slachtoffersschandaal een mea culpa als beginsignaal? ...sacrosanct blijft 't sanitair cordon... God's stem: Et tu, knielt nederig gebogen, boet voor 't leed dat u wist ongelogen…

De zaal zit vol met ongehuwde baasjes De ogen zijn deemoedig neergeslagen Een misbruikmis is voor hen opgedragen Het duurde lang, dus overvolle blaasjes ’t Episcopaat is ‘tamelijk’ bejaard Wil geen jong blaadje meer, maar ouwe taart…

God, u bent het witte doek, waarop ik mijn leven projecteer. God, u bent de heldere hemel, waarin ook onweerswolken drijven. God, u bent het ongeschreven boek, waarin ik mijn verhalen schrijf. God, ik geloof, dat we zelf die witte doeken zijn, dat ik zowel zon als onweerswolken ben, dat we onze eigen hel en hemel maken. God, wie of wat…

De wereld is verdeeld maar ik leerde de stukjes samen te binden tot patronen, en toch zag ik steeds meer verschillen dus zocht ik naar verbinding in godsdienst en de Ene ziel van de mensen waarin je geloven moet omdat ze niet te zien is in de verdeelde wereld waarin ik overlevend leef en de ander een vreemde…

Het nonneke zit gebogen, Stil aan de kerkpilaar; De gele lichtjes flikkren Ginds, op het hoogaltaar. De gele lichtjes flikkren, Het orgel dreunt en schalt; De wierookwalmen stijgen, En de avondschemering valt. De wierookwalmen stijgen, De kerkzang sleept haar mee, En wiegt haar zacht in dromen Van rust en hemelvreê. En wiegt haar zacht…

Als god is goed dan heeft hij krullen houtkrullen metaalkrullen krullende golflijnen krullen met potlood getrokken door boodschappenlijsten krullen op zee God speelt met zijn haren in de ochtend speelt met zijn haren in de middag laat in de avond wat krulspelden vallen Midden in de nacht jaag ik een vinger door god's…

Het wreedste lijden blij te lijden zonder schuld; De laster, haat en smaad kloekmoedig te verdragen; In ‘t allerliefste leed nog van geen leed te klagen, Zijn vruchten van Geloof, van Hoop en van Geduld. Maar Liefde, door een straal van ’t godlijk beeld gehuld, Houdt beiden de armen om haar moorders hals geslagen, En tracht, al stervend…

Wind en regen sloten de vensters. Wij zaten geknield bij de haard in de godsdienst die wij zouden erven. De vrouw die ons had gebaard zei formules om ons te verkleinen. Haar stem zeurde taai in de nek. Wij zaten stom, pas ingewijden. De man die ons had verwekt hief de hand. Wij boden het hoofd. Hij prentte zijn duim in de hersens. Wind…

De witte tafel roept tot leven komt, zondaars in scharlakenrood, wie zich aan Christus overgeven, wast Hij hier sneeuwwit in zijn dood. het brood dat wij hier zichtbaar breken... kom, neem en eet, er is genoeg, proef blij met hart en mond het teken van 't lichaam dat de zonde droeg. De wijn die wij bloedrood zien vloeien... kom, neem en…

Wie hier mag zijn, vergeet het niet: palmtakken voor een koningsgroet, verraad wordt in een kus ontmoet, een rechter die zijn dood gebiedt, wie hier gedenkt, vergeet het niet: een kroon strekt niet altijd tot eer en wie men kruisigt, telt niet meer, een naadloos kleed verscheur je niet, wie hier gelooft, vergeet het niet: hier sterft Die…