Netgedichten

netgedicht (nr. 56.776):

Voor de koordichter

Wanneer ik schrijf
denk ik wel eens aan jou,
jij trekt mij over mijn verlegenheid,
zoals je in gesprek ging met Ik ben,
benoemde wat heel goed was
maar ook wat er goed mis ging
en al die dingen uitsprak
waar je veel spijt van had.

Kijk, dat kan ik in jou
zo zeer waarderen,
Jij draait er niet om heen,
en schrikt er niet voor terug
om wat je deert
publiekelijk uit te spreken
en als je boos bent
zeg je Hem dat ook.

Jij weet gewoon,
Hij luistert
in alle omstandigheden.
Dat is je sterke kant,
jij troost mij ook.

In je gedichten
lees ik groot vertrouwen,
dat doet iets met me,
geeft me zoveel moed.
Zoals God jou bijlichtte
ervaar 'k Hem ook bij mij
en David, dat bracht jij me bij!

Vertaling van het Gronings gedicht:

Veur de koordichter

As ik aan t schrieven ben
denk ik voak aan die,
doe trekst mie over mien verlegenhaid hen,
zoastoe ien gesprek gingst met Ik ben,
benuimdest wat hail goud was
mor ook dat wat goud mis ging
en aal die dingen uutsprakst
woarst hail slim spiet van hast.

Kiek, dat ken ik ien die
zo aarg woarderen,
Doe draaist er nait om hen,
doe schrikst er nait veur trug
om wat die deert
publieklek uut te spreken
en as die de gort goar is
zegst dat ook.

Doe waist gewoon
Hai luustert
ien aal omstandegheden,
Dat is dien staarke kaant,
doe troost mie ook.

Ien dien gedichten
lees ik n groot vertraauwen,
dat dut wat met mie,
t geft mie zoveul moud.
Zoas God die bielichtte
ervoar k Hom ook bie mie
en dat komt met
deur die!