Alle inzendingen over spiritueel

Even dacht ik verwikkeld te zijn in een spel van gener zijde en ik vreesde dat je jezelf had verdronken in de Noordzee, op de plek waar wij eens zo spontaan gelukkig waren, kinderen tussen de kinderen die bij ons waren. Het slechte voorbeeld van Virginia Woolf nagevolgd, dat dacht ik echt, of door een natuurlijke oorzaak overleden, weet ik…

De beelden worden steeds gekker en Selma komt in een trouwjurk op mij af, terwijl ze wappert met haar engelenvleugels en op de achtergrond de overleden leden van Viola Beach 'Get to Dancing' uitvoeren. Ze omarmt me van achteren en daarna kruipt ze heel teder in mij, zodat onze zielen volop versmelten. Ze danst met kleurenlinten om mij heen…

Het wordt nu even veel subtieler en door mijn oproepingen, poëtische seance, ook al leeft zij nog, sta ik weer dicht tegen haar aan, terwijl onze zwemkleding druipt van de zee. Haar zwarte badpak lijkt wel de huid van een tedere walvis, waarover ik met mijn handen streel, terwijl zij haar ogen sluit en ik haar mond beroer met mijn onhoudbare…

Gedenk mij wanneer ik voorgoed zal zijn weggegaan; gedenk mij. Wanneer de woorden door mij gesproken aan jouw schoonheid ooit ontloken; dan gedenk mij. wanneer beelden tot schimmen de gedachten aan mij niet dimmen; dan gedenk mij. Wanneer vreemde ogen jou reeds vele malen bedrogen; dan gedenk mij. Gedenk dat wat voortleeft van…

in dronkenschap en vaker nog in soberheid spreek ik wars van betekenis en met absurde tong mijn dwaze logica systematisch ben ik de onbenul en onttrek ik me aan mijn taak als aanwinst voor de samenleving los van alles consumeer ik als een spons simpel als wat…

Als ik mijn hart in het grote hart, mijn stem in de stilte leg zoals de druppel opgenomen door de zee, één wordt zodat 'k kan mee bevloeien, helpen groeien, dorst lessen, zwijgen en kan zeggen, er te zijn voor jou, mezelf, genieten kan mijn geluk doorgeven, want nog steeds... is er zoveel kleur, de bottels en de bessen, de ondergrondse…

Nimmer klopt de tijdgeest zo nadrukkelijk op de levenspoort, Wanneer in de spiegel een nestor gloort. Wanneer het water in een meertje de rimpels markeert van de steen der wijsheid die over het water scheert, dan kondigen zich beelden uit het verleden aan. De kinderjaren die verlangend op de toekomst staren. Het spelend leven dat geen zicht…

De engel in ons die het spoor naar de hemel was verloren de weg naar de aarde ook volledig kwijt komt in aanmerking voor een wonder om uit het doolhof te komen vriendelijke woorden spreken die als muziek mogen klinken in alle mensen oren die lijden aan en onder liefdeloosheid…

Spreken in tongen bij de toren van Babel. Mensen de wereld rond gewoon en van adel. Zij spreken hun woorden in duizenden talen. Ondanks verschillen kennen zij dezelfde verhalen. Spreken in tongen, mensen spreken in dezelfde geest. Van al wat hen vormt, vormt het woord hen het meest. Zij spreken de wereld rond in duizenden talen. Helaas…

Wij zijn de paarse mensen van de morgen. Wij dromen onze dromen in het licht. Vanuit de duisternis zijn wij teruggekomen; zijn wij bevrijd van de tralies van het nachtelijk gesticht. Wij zijn de paarse mensen van de morgen. Wij vechten voor de vrede van het vrije hart. Vanuit de duisternis raakt ons paarse hart niet moegestreden zijn…

Demonen en duivels strijden om onze geest. Gevangen in onze angsten vrezen wij de medemens nog het meest. Onze geest is ontvankelijk voor de verleidingen van de moderne tijd. Tussen kiezen en keuze wordt onze wil vaak omgeleid. Die onafhankelijk kijkt op ons bestaan; uit belang zelf te kunnen kiezen welke weg we op willen gaan. Demonen…

Dertien Manen kent een jaar Maakt de Maangodin zich klaar Om het wonder te verrichten En ons duister te verlichten Dertien maal verdwijnt Zij weer Langzaamaan, niet in één keer Maar in veertien kleine beetjes Weggeveegd door vlinderfeetjes Is Zij dan geheel verscholen Als uit 't hemels' rijk gestolen Is het tijd te laten gaan…

Vanmorgen zei je: dat kan niemand je meer afnemen ik liep langs het strand de wind woei het niet weg de golven spoelden het niet mee het zand bedolf het niet de meeuwen konden het niet overstemmen integendeel alles leek het te willen aanzwellen zodat ik bleef, bleef zwelgen in de herinnering van mijn hoofd op je schouder, hoe dat leek…

In mijn hart staat nog steeds jouw naam geschreven. En voel ik de liefde van het bloedend hart. Ben ik verbannen naar een dorre prairie die nimmer zijn groene velden heeft gehad. In mijn gedachten hoor ik de woorden. Zij spelen met mij een dodelijk spel. Ben ik verbannen naar verre oorden. Ontnomen is mij de woordwaarde die ik mij voorstel…

De geest is uit de fles. De geest danst over het water. Danst met de golven op en neer. Komt te voorschijn vroeger of later. In het donker ben je bang. Zie je soms schaduwen op het behang. Trekken emoties je in een trance. Plaatsen gevoelens je buiten balans. Ik ben in gevoelens niet rationeel. Als ik mijn ruimte met de geesten deel. Bezoeken…

De zee, groots onbewogen worst'lend met zijn eigen kracht Niet wetend te doorbreken de dijk, door mij hem toebedacht Kon ik als de zee zo stromen Mijn rijk uitbreiden tot de kim Geen euvel op de weg te vinden zo kalm rustig zonder zin. Maar in mijn binnendijkse land moet ik als het gierend stormt Verdronken liefde adem geven Het leven…

De zee bedekte zowat het hele strand lopen kon alleen op de mulle rand langs het duin, de paal van de golfbreker zichtbaar nog, welig het sop als een dikke laag room, ruim, klodders en flodders die vlogen als vlinders. Blootsvoets waadde 'k me in zacht schuim, golfjes vierden talloze randjes en landschapjes die allen mochten zijn, daaronder…

De geest van de vrek die woekert met zijn aardse tegoed; heeft de drijfveren van het hebben die hem doen vergeten hoe die leven moet. De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen. Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een…

Uitgebuikt en aangedikt, volgevreten en verzadigd, ballen zwiepen naaldjes los en lichtjes doven. De hysterie rondom Jezus zijn verjaardag ebt weg, met het vervliegen van deze laatste dagen. Tussen kerst en 1 januari genoeg tijd te herkauwen, welk geneugte eraan moet geloven, wat anders moet of beter kan. Want zonder…

Puurheid Schreeuw Echo Diep verleden Was hij er Het kindje jezus Verhalen Engelen Gods beeltenis Is een mysterie Waar de sterren van weten En naar die sterren gaan we toe Om onze levensvragen Onze nieuwsgierigheid Onze bestemming te ontdekken Zodat de grenzen op aarde Zullen gaan vervagen…

En het geschiedde in die dagen, zoals sindsdien vaak is geschied, dat er een kindje werd geboren. Zo wereldschokkend was dat niet. De kleine trappelende beentjes, het huiltje en de eerste lach - ze lijken op die van veel anderen, geboren voor en na die dag. Hoe komt het dan dat wij nog steeds gedenken dat uit Jesse’s stam zo lang geleden…

(voor Jaap Zijlstra (1933 - 2015)) Naast zijn overlijdingsbericht zag ik vandaag een foto van hem in de Trouw. Jaap leek sprekend op mijn vader, die ook een homofiele dominee was. Ik dacht zelfs even mijn vader ineens zomaar terug te zien. Als twee druppels water leken ze op elkaar. Jammer dat ze elkaar nooit ontmoet hebben. Zelfs het interieur…

Als wij in deze tijd van bezinning (want dat moet in december) de balans opmaken en gezellig doen met elkaar, rondom een dode boom die wij luguber versieren, voel ik me altijd ergens een schijnheilige huichelaar. Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis. Alsof…

Hoe rimpelloos is eindeloos als tijd zich vult gedachteloos…

er is weer een herder neergestreken die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk…

Mijn vader studeerde theologie in Kampen, terwijl hij bij twee oude dames op kamers woonde. Bijna iedere dag zei de ene dame tegen de andere dame: 'Mien, haal jij de gehaktballen even?'. Dat medestudenten van het gymnasium in Groningen hem in een rokje op het schoolbord hadden nagetekend, stak nog steeds in zijn ziel. Hij dronk wel eens…

'Hoop’ is dat wezen van dons dat je, warm in beschermende handen geborgen, doet denken aan hoe het zou zijn als we vrij en vertrouwend de wereld beschouwden. Heel licht en geduldig, met enkel het doel van ontplooiing en groei in gedachten. ‘Hoop’ is dat wezen van dons dat verwarmt wanneer kou ons bevangt. Met zijn zachte gepiep en zijn…

Mijn oude kater, is een meester. Hij leeft in een wereld, die ik, zonder het te weten, verlaten moest. Mijn oude kater, is een meester. Wat hij doet, doet hij met aandacht. Hij kijkt, hij ruikt, hij proeft. Hij keurt en wikt en weegt. Mijn oude kater, is een meester. Hij betreedt ruimten, die voor mij gesloten blijven. Hij kent de…

Driek van Wissen, weten jullie nog? Dichter des Vaderlands was hij toch? Inmiddels meer dan vijf jaar niet meer " onder" ons. Driek, wist wat dichten was, Driek wist wat genieten was, Driek was ook hier op de site, een geweldig persoon en ook die, zijn we kwijt. Meer dan vijf jaar is hij er niet meer en ineens, vind ik volkomen…

Gewoonweg zitten zitten op 'n bankje in de zon Genieten van het schijnsel op de huid de nog witte huid En alleen het geluid van na - zomerse stilte op een plein Je mag er zijn daar in de stilte van het plein waarop de zon haar baan trekt weet,hoe de dag begon met 'n scheutje morgenzon en zitten gewoonweg zitten zitten…