Netgedichten

netgedicht (nr. 60.350):

Trap naar de zon

Op die hoogte was de lucht ijl
maar de wind bracht de koelte
van de sneeuw op de toppen
de ogen slurpten het eerste licht

Het lichaam voelde zich uitgerust
klaar om verder omhoog te gaan
de zwaarte makkelijker te verdragen
zodra de eerste stappen waren gezet

Vanaf een hoogte naar beneden
de wegen leken strepen waarop
figuren bewogen veraf en dichtbij
alles leek scherper dan in het dal

Het hart klopte onstuimig uit liefde
wind troostte de tranen in de ogen
vrijheid te voelen en te verlangen
naar het toen van geweest, een vogel

ontsnapt aan de tijd, een lied te brengen
vleugels te laten groeien en mee te vliegen
in cirkels rond te drijven op de luchtstroom
eenvoudig vleugels te openen en te sluiten