Alle inzendingen over huwelijk

Ik zou toch zo graag eens willen weten waar jij je in al die dagdromen bevindt Droom je van mij, in diep stilte gezeten of droom je wellicht van een zwerfkind Droom je soms over die hemelse dood welke we beide ook mogen verwachten Over de hemelse stilte in ’t avondrood in zo’n wereld uit licht, zonder nachten Droom je van ons twee, levend…

Altijd als ik naar bed ga, dan lach jij me uit. Dan mopper ik op je: “Grijns niet zo, jongetje.” Elke dag weer, tot besluit. Jouw foto op het kastje, hij staat er al een jaar of elf. Dicht bij mijn bed. Zo heb ik hem neergezet. Elke dag opnieuw hetzelfde ritueel. Ik praat dan nog wat met je. Het wordt me nooit teveel. Soms ben ik…

Zij is moeilijk te bewegen. Hij schiet alle kanten op. Hij is druk met woorden. Zij is stil met eigen zijn. Elkaar begrijpen doen ze niet, maar voelen elkaar goed aan, terwijl ze eigen wegen gaan. Samen horen ze bij elkaar. Zij met hem, hij met haar. Gebonden, maar ook vrij.…

In een huwelijk zie je ‘t meningsverschil en menig keer loopt dat uit op slaags met elkaar Soms mondt ‘t zelfs uit klappen op de billen mishandeling dat is zelfs helemaal laakbaar Slachtoffers zijn toch meestentijds vrouwen die zich aanvankelijk schamen voor hun man Zij ontvangen herhaaldelijk een rot snauw en dan volgt de tik van ’t tegenvallen…

een zachte fluit, een dreigende trom zijn plotseling in de maartse straat waar bomen nog kaal zijn en mensen moe van wijn en winter daar komt de bruid ze stapt in een bakbeest haar familie staat er biddend bij en heel haar Barentszstraat stroomt vol van heimwee naar een warm land van herkomst stroomt vol van hoop dat een vertrouwde vreemde…

De vrouw is voor de man, wat voor de boog, de pees, Zij buigt hem, maar gehoorzaamt hem; zij trekt, maar dient hem steeds. Tezaam een nuttig paar, Is zij niets zonder hem, en hij niets zonder haar.…

Ruzie aan een diner. Ze zaten wat verder aan een tafel, zwijgend in hun eigen chagrijn. Een knappe vrouw, niet zo jong meer, boos starend in haar glas wijn en een wat rossig uitziende heer. In het conflict dat er duidelijk heerste werd niet gepraat maar kwaad gezwegen, het “eigen gelijk” was kennelijk erg groot. Een toenadering wordt zo…

Hun huwelijk was als een huis, een huis niet afgemaakt, waar eens geborgenheid, liefde en zorg zou wonen. Een huis in verval geraakt, waar boosheid en verwijt zich nog maar vertonen. Aan een stille weg verscholen staat een ruïne met holle kamers, vervallen in de tijd, waar op regen en stormdagen de geesten nog dolen die gierend huilen…

Soms in de nacht als je naast me ligt, als je naast me ligt met je meidengezicht, dan heb ik je weer zo lief. En ik denk met trots aan ons kleine gezin, en ik denk: er zit wel samenhang in, het biedt wel perspectief. Daar komen nare gedachten van: dat het zo niet altijd maar duren kan, het is allemaal…

Hoe wordt mijn lippe week van honig-smaak? - 't Is of 'k met tanden-reek uw tanden raak... Hoe zijn uw ogen klaar van vreemde schijn! 'k Zie er me lévens-waar spieglend in zijn... 'k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd... - Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die dóor me gaat? Hoe toch uw strak…

Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt, men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt, men twist en ruziet en is ontevreden en weer verzoend en alles zonder reden.…

Mijn vrouw is geen ijskonijn. Het tegendeel is waar. Ze is warmbloedig. Ze is liefdevol. Ze is fijn. Het NU is haar eeuwigheid. Het hier is haar domein. Ze is ieders toeverlaat. Mijn vrouw steunt. Is geen filosofe. Wel stoïcijn.…

Het toeval dat ons samenbracht is het lieve lot dat ons vertrouwde. Meer dan een halve eeuw geleden, veranderde toeval in bedoeling. We weten wat falen en wat vallen is. We weten nu wat samen opstaan is. We weten wat samen balanceren is, tussen lief en tussen leed. We houden van onze kinderen. Van vrienden en vriendinnen. We houden van…

Dit hoofd ziet zelfs in het zonlicht dat de nacht altijd wacht op haar kans, terwijl het hart altijd de onzichtbare maan zoekt. Getijdekracht, splijtend, er heerst pijn achter het zwijgen uit verdeeldheid. Sterren zetten hun koers uit vanaf hun geboorte, groeien planeten die mij huizen – waarnemingshorizon, geen ander deeltje…

Misschien dat een blik vaak voldoende is ? Dat goed kijken ook onzeker maakt Dat onzekerheid je wel laat denken Dat het niet om denken maar om voelen gaat Dat voelen niet zonder pijn bestaat En dat die pijn bij groeien hoort? Maar is op een platgetreden pad ook plek voor bloemen? Wat te doen wanneer zekerheid juist twijfel brengt Wanneer…

37 jaar samen Ook te vieren? Hoe te vieren? Toen betere tijden Nu coronatoestanden Speciaal om te vieren: Bloemenwinkels toe Restaurants gesloten Vrienden op sociale afstand Het gemaal van de tijd Dromen in stukken en brokken Keer op keer gestuit Vallende sterren met hopen Wij genageld aan de grond…

In voor en tegenspoed bij gezondheid en ziekte ik hou van jou ik blijf bij jou wij blijven samen kerkelijk amen ik wil een kind van jou blijf jij mij eeuwig trouw wij samen, ons gezinnetje ruimte voor eigen willetje de corona-crisis proef op de som in prilste begin vallen beloftes om er wordt gescholden en bij vlagen wordt…

De hand van Jotie ligt loom over de schouder van zijn evenbeeld...…

ik wil je zijn op alle fronten zoals ik je lief, zoet zout bitter zuur, het geeft niet want mijn smaak wordt door jou nimmer betwist mag ik je zijn wanneer je pijn verschijnt met scheuten die slechts in de herfst ten gehore worden gebracht en ik jouw grimas mag dragen zodat de lente zich nestelt op en in jou gelaat ik ben je, lief ik…

Zij hadden de tafel af vijftig jaar niet meer afgeruimd, een man en een vrouw, en bleven levenslang samen, omringd door eierdopjes, koffiekopjes, portretten van oude beminden wier namen zij vergeten waren. Zij spelden al vijftig jaar, dag in dag uit, de krant van dezelfde dag, een man en een vrouw, om de wereld eindelijk stil te doen…

Niet als met nevelen De morgenzonne, Schoon baan zich brekend, Nog felle kamp voert, Ook niet, als blindend Van hoge hemel Des middags glansen Op de aarde stralen; Maar, als aan d'avond De moegestredene, Niet strijdendsmoede, Ter gulden kim daalt, Dan viert de schepping Haar schoonste zege, En bloemengeuren En vogelkoren En dankbre…

elk jaar dat jullie samen zijn is beter weer dan voorheen door de ontdekking in elkaar dat wederkerig vol de passie is jullie feesten en luisteren elkaar met meer dan vol geluk doet jullie blijde gezichten stralen ons verterend als zoete streling elk jaar wanneer deze dag komt vervuld ons met liefde en plezier daarom vieren wij deze…

een huwelijk uit liefde Brengt bekoorlijke verrukking Gedachten ook vol plezier Elke dag en nacht weer zijn hand op haar schouder wie dat getuigen mag door jullie samen te zien voelt zich warmer worden dankbaar voor elk gebaar dat elkaar geschonken wordt omdat je elkaar betekent wordt elk moment gekoesterd door meer tijd en meer liefde…

Getrouwd, soms samen gelukkig met elke dag met onze kleine Kaja tot vrijdag of zaterdag de week weer voorbij is en hij boos wordt Hij maakt haar bang ik wieg haar en pak de tas die klaarstaat ik heb een sleutel Mijn ouders kennen het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen…

Opa en oma herstelden wat kapot ging – en bleven getrouwd.…

(op een bruiloft gezongen) (te zingen op de wijs van 'Der Ritter von Rosen' muziek van Meltitz) 't Was ochtend; een meisje ging wandlen aan strand; Een bootje, dat vlagde, lei ree; En straks was de vriendlijke schipper ter hand, Die sprak: 'Schoon kind, wilt gij mee? 't Is het rechte getij om te varen, Nu de morgenzon…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

Twee mensen zie ik zitten Die zijn zo blij als ik Zij opgesierd met gitten Hij met een mooie sik Hoera voor die twee mensen Hoera voor allebei Je krijgt mijn beste wensen Een bootram met gelei Ik wens U ook veel zegen En koekjes bij de thee Veel zon en weinig regen En daaglijks een diner Nu zal 'k mijn dichtaar stuiten Ik groet u…

moet de ranke bruid nog ontsluieren nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten dagen verzoend zijn met die ene nacht die veerkracht genereert om met haar tot in de zoldernok door te stoten toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm…

Waarom kost het je zo weinig moeite om te pissen naast de pot? Is het een van je verborgen talenten? Kan je het me leren?…