6861 resultaten.
alzheimer
hartenkreet
3.7 met 11 stemmen 2.083 Je ogen glijden door de kamer
het is een dode blik
jouw wereld zit van binnen
geen ruimte voor wie dan ook
je wereld is te klein
het meisje van vroeger
de vrouw van toen
is verdwenen,
verdwenen naar de wereld
die alzheimer heet.…
contact loos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 146 die vervaging...
alsof het er niet toe doet
glijdt het voorbij, rent weg
verbergt zich
in de brij van niet meer weten
meten stappen steeds dezelfde pas
het gras is groen, maar
wat nu
als verborgen achter glas
de wijdste blikken er nu ook
niet meer toe doen?…
Help me, ik weet het niet meer
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 241 Wanneer ik vraag: lekker gegeten
zegt ze, de peentjes wel
we aten bloemkool, zeg ik,
ze kijkt me verwezen aan en zegt:
die smaakte naar peentjes.
Als ik in de lach schiet, biggelt er
een traan, ze fluistert
help me, ik vergeet zoveel.
Mijn hart breekt.…
Voor Ramses
snelsonnet
3.8 met 36 stemmen 2.140 Als Alzheimer mij straks heeft ingelijfd,
Dan hoop ik dat ook de muziek nog blijft.…
Pro Memorie
snelsonnet
3.5 met 15 stemmen 725 Ik loog mijn diagnoses bij elkaar
en zei, al was het helemaal niet waar:
‘’t Is Alzheimer’, zonder goed op te letten.
Ik heb er spijt van, dat mag u best weten,
dus wilt u wat ik zei maar snel vergeten?…
onsterfelijk
netgedicht
3.7 met 13 stemmen 194 gestorvenen zijn hier sinds lang verschenen
zo onbevlekt tast het licht der eeuwigheid rond
dat het ons van hoop en vreze ons bevrijdt
elk open graf heeft ons losgemaakt in hogere machten
wie weifelend nog de nissen stond aan te wijzen
met een glimlach de stenen afvoelt
waant zich plotseling tijdloos
in herinnering van antieke mijmering…
Tijdloos .....
netgedicht
3.6 met 10 stemmen 1.557 draai de ring
rond mijn vinger
vlecht de tranen
met het goud
ik sie raad
ooit gegeven
in de cirkel
waar begin
noch einde
elkaar raken
toekomst was
nog toekomst
ik voel de mouwen
van de jaren
ik haal ze uit
steek voor steek
rol de wol op
en brei een
nieuwe trui
minstens zo
warm, geschikt
voor elk seizoen,
maar ditmaal
tijdloos…
Zomerdag
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 413 Alsof de tijd, het besef ervan
kristaliseert,
tijdloos kort verstilt...
Ja, ik ben.…
Treden des tijd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 120 Mijn klok is tijdloos
Evenals mijn resterende tijd
Omkijkend in het gepassioneerde verleden
Ontwaar ik een neergaande trap met kleurrijke treden
En wanneer ik hem voorzichtig afdaal
Tree voor tree welke ik weifelend bega
Probeer ik het rood angstig te vermijden
Dat dwingt mij dat ik vele treden oversla
Toch weet ik het is zinloos…
Tijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 252 Jaren gaan
als dagen staan
aan de wieg
van het moment
dageraad en avondrood
sluipt heen
als stille wind
geeft weer
wat elke stilte kent
de glimlach
van een kind.…
Kort door de bocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 Rusteloos voortbewogen water
kent geen moment geduld.
De ware beweegredenen
blijven in nevelen gehuld.
In de bocht van de rivier,
in de luwte van de stroom,
komen golven tot rust,
beweegt het water sloom.
Hoe kalm zij hier ook is,
de rivier is te breed voor mij.
De drang naar zee onstuitbaar
en water trekt aan het oog voorbij.…
tijdloos
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 165 Sammie kijkt omhoog
ze ziet verdriet in hoopvol
glanzen
en in ogen dansen de herinneringen
van weleer
hoog Sammie, kijk omhoog
langs de waterlinie van een tijd
waarin spijt zijn kille banden legt
rond blijvend zeer
waar was je toch-
waar ben je
hoe vaak ren je nog naar hier?…
Tijdloos
netgedicht
4.2 met 9 stemmen 757 hoe tijd langzaam draait
en jij je rokken droeg
uit andere tijden
andere eeuwen en blond
je sterkste troef nog was
de wereld danste om jouw as
ik zocht, ik vocht, verdronk
in zoveel ogenblauw en hoe
het water veel te diep kon zijn
grandeur groeit in de breedte
en god groeit in de hoogte zei je
maar wat moet ik
met een engel die…
Realitijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 Ik tob over gisteren.
Ik pieker over de toekomst.
Een merel begint te fluiten.
De zon breekt door de wolken.
Ineens heb ik geen tijd meer.
Om te tobben en te piekeren.…
time out
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 97 Thuis komen van een tijdreis
stuurloos rond varen
in het niets.
Zoals water door vingers
heen vloeit ,zo glijdt
tijd weg.
In stilte zonder woorden
maar met de klanken
die mij beroeren.…
Tijdloos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 68 de oudheid van nu
was de wijsheid van vroeger
niet meer noch minder!…
de tijdloze
hartenkreet
4.6 met 5 stemmen 110 luisteren naar de stilte van de nacht
liggend in mijn veel te grote bed
staren naar de maan die naar mij lacht
o, zalig...sterren dansen mijn ballet
hun witte schijnsels verlichten mijn geest
rustig sluit ik nu mijn bruine ogen
denkend aan al die vervlogen tijden
ik ben tevreden, ik kan niet anders
want een passage die ik nooit eerder heb gekend…
Mantra's
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 Klanken
van oeroude tijden,
verre landen
hoge bergen
nu bij ons
Zo oud,
van zover
om mij
dichtbij mezelf
in het nu
te brengen…
Zoals de liefde is...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 Herinneringen zijn er eindeloos.
Zoals de liefde, die tijdloos is.…
Heden ten dage
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Herinneringen en verwachtingen,
worden één voor één vervormd,
door de onvoltooid verleden tijd.
Gelukkig beseffen velen,
dat tijd een ongelukkige illusie is.
Gelukkig voel ik me gelukkig,
dat ik heden ten dage,
tijdloos leven mag.…
Alzheimer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 185 [Dit schreef ik voor lieve mensen]
Alzheimer
Onze lieve moeder
heeft alzheimer.
Een nare ziekte,
zoals we weten.
Onze moeder kent
zichzelf
maar ook haar dochter
niet meer.
Het leven wordt steeds
mistiger
voor haar.
Het is moeilijk voor ons,
maar ook voor haarzelf,
ook al weet ze dat
waarschijnlijk niet.…
ALZHEIMER
hartenkreet
4.5 met 20 stemmen 1.354 Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan
verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt
Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan
figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt
En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft
negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief
Soms spelen kinderliedjes…
alzheimer
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 1.164 wenkbrauwen fronst
en scharrelt in de open haard
van verbrande brieven
vanuit mijn verjaarde zetel
bekijk ik slechts en geniepig
de bovenkant van de dingen
de schijn van een schaduw
veins als de kleur van sla
te weten waar mosterd te halen
hoe vensters uitgeven
op betere werelden en
muziek natrilt in het vast tapijt
vat ik niet langer
ik herinner…
Alzheimer
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 1.115 ooit zal ik je helemaal
vergeten na een onbewust
bevel om stilte
het dichtslibben van geheugen
en dan niets meer kunnen weten
dus laat me nu genieten van
je zweefvlucht in mijn hoofd
je naam je woorden warm herhalen
ik wil vonkjes voelen
als de herinnering is gedoofd…
Alzheimer
hartenkreet
3.8 met 8 stemmen 1.772 Daar komt de bus, ik pak m`n kaart
en ga weer naar hem toe.
Ik zie hem zitten voor het raam,
hij "leest" maar weet niet hoe...
Dit is de man die jaren t`rug
mijn steun en sterkte was,
met wie ik trouwde, kind`ren kreeg,
nu morst `ie op z`n das...
Hij kijkt me aan maar ziet me niet,
ik pak zijn oude hand
en streel hem maar hij kijkt verbaasd…
Alzheimer
netgedicht
4.4 met 24 stemmen 1.178 Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer.
Je wandelingen door het bos
duurden steeds wat langer
omdat je vaak de weg verloor.
Tijdens het avondmaal verviel je soms
in een starend zwijgen
waaruit je plotseling ontwaken kon
om in vrolijk lachen uit te barsten.
Toen je op een middag zei
dat je dacht je verstand
verloren te hebben,
zeeg…
Alzheimer
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 2.296 haar sterkte en trots
waren steeds te bekoren
nu is haar leven verloren
verloren in tijd
het heden ongrijpbaar
verleden niet tastbaar
verdwaald in twee levens
soms meisje, soms vrouw…
Alzheimer
hartenkreet
3.7 met 23 stemmen 2.575 Als de wereld
in schimmen verandert
en ik weet
niet waarom
de kaars dooft
mijn herinneringen
de dag die geen
verschil meer maakt
met de nacht
het leven
niet meer geleefd wordt
mijn gedachten
nooit meer
de mijne zijn
weet dan
dat ik
diep in mijn hart
jou niet
wil kwetsen
als de spiegel
zelf zijn eigen…
Alzheimer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 488 Het leven hurkt in schuine straten
Heulende schichten stil verstomd
De geest verglaast in vreemde gaten
En kleur verliest er elke blom
Ravijnen zijn er dicht gegleden
Angstig doolt gedogen schijn
Nog levend in het licht van heden
Vergetend boven wolken zijn…
alzheimer...
netgedicht
4.6 met 42 stemmen 1.206 maar soms, is er een flits,
héél even dat moment,
dan is jouw gezicht,
mij zo dierbaar bekend
héél even maar,
ongrijpbaar als het schemerlicht
en dan gaat de deur
van mijn herinnering weer dicht.
En hoe ik ook roep,
keer op keer,
geeft zelfs de echo van mijn stem
geen antwoord meer.…