Alle inzendingen over Brieven aan haar

Tussen rode zon en roze maan liggen brieven ter getuigenis van de geschiedenis van jouw land maar de maanbrieven zijn bijzonder ze laten een leven zien achter groene heuvels en brengen dromen stil in herleven als een reiskompas rondom het verdriet.…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

Hij ondertekent een contract zonder het te lezen, hij ondertekent brieven zonder ze te lezen. Hij ondertekent het uitroepen van het einde van slavernij en armoede. Zonder te lezen wat de briefschrijver, een arme man, geschreven heeft. ------------------------------- uit: 'Zanzibar', oktober 2000.…

Ik vraag mij af waarom je daar staat, waarom je staat te mopperen Ik vraag mij af waarom je naar mij staart met een afkeurende blik Ik vraag mij af waarom je zo op mij let, op mijn woorden, op mijn brieven en of ik wel de juiste weg afsla Ik vraag aan jou 'Waarom zijn wij getrouwd?'…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…

eertijds schreef ik je nog brieven aan jouw lippen hangend van verlangen glipte onvrede onverhoopt ons leven binnen sporen nalatend kleurde al snel alle dagen grijs werden blikken al gauw bliksemschichten sijpelde wat eens liefde was dralend in een zee van kilte en vergetelheid…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft wanneer afstand stilte kan overbruggen is zwijgen tijdloos en de hunkering naar aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie er bestaan geen grenzen aan werkelijkheid van horizon totdat het zwijgen zinloos…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

Haar billen in een strakke broek beroerden mij door en door haar borsten in een badhanddoek daar waren geen woorden voor zij zat naast me in de hoek bij ons op het kantoor zij typte brieven ik hield boek de tijd trok een diep spoor in mijn zucht naar haar bezoek zingen wij ooit in koor want zij die ik zo naarstig zoek wordt mijn…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

ik gooide mijn brieven in het water het verschil tussen nu en later in mijn hart draag ik haar nog mee pijn werp je niet zomaar in zee ik huilde tranen aan de vloedlijn wenste dat het anders zou zijn maar niets brengt haar tot leven ik heb de zee mijn liefde gegeven de inkt vervloeit nu in het water het papier zal eens vergaan maar ik…

Ik wil mij laten lieven laten lieven door de wind ik wil mij laten brieven door degene die mij vindt ik wil mij laten scharen laten scharen door een greep ik wil mijn gedachten laten varen zoals ik 't nimmer begreep ik wil mij laten kussen laten kussen hier terstond ik wil mij geven aan de passie die ik tot nog toe niet vond…

op de prinselijke ruiker rozen die hij liet bezorgen voor haar verjaardag volgde slechts stilte de mededeling "bloemen noch kransen" in de doodsbrief las zij wellicht letterlijk of misschien belandde hij -ongeopend- in de schuif bij de brieven die hij moeizaam spelde in de lange weken ziekenhuisverblijf, wachtend op het eindelijke…

Dit is de ultieme kans om opnieuw te beginnen nu de dag afscheid neemt van de heldere middagzon er komt een naakte energie uit de geruchten over liefde die bloemen anders doet geuren kleur toevoegt aan het witte licht het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woest en…

Er zijn 9 boeken privé-brieven bewaard met eigen belevenissen, nieuwtjes, raadgevingen. ---------------------------------------- uit: 'Brieven aan Plinius', 1984.…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

In jouw brieven zwijgen dromen taal der liefde, bij het raam in de keuken planten nieuwe buren, tulpenbollen, het huis hiernaast wordt ontruimd de straat ligt vol met gevallen herfstblad ik doe nog een poging jou terug te schrijven maar als de stilte blijft dromen zal ik verse tulpen kopen.…

op zondag werd ik wakker alsof het maandag was en stopte pardoes de vuilnis in de brievenbus zodat ik me op maandag kon verslapen en onverstuurde brieven opende om ze begrijpen bleek het thee-ei verdwenen tussen zoekgeraakte sokken die nooit weer om kwamen daarbij vervloog alle hoop op een ijsvrij weekend…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft gedachten een wereld vormen. Dromen van diepgang dagdromend vergankelijk ze blijven komen met hun intieme kracht ze leven slechts in schaduwen overdag en tijdens de nacht.…

omdat het overleven zich uitsluitend beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen…

. ------------------------------------------------ Uit: 'Brieven, motieven & Juffrouw Vonk', 1987.…

letters brieven woordenwisseling kennismaking gezichten glimlachend aarzelend doorbraak overgave goed gevoel veilig gevoel wegkruipen tevoorschijn komen zonder maskers façades met openheid-klaarte weg zwaarte jij ik wij zij aan zij vrij…

Het kan niet ver weg zijn Ergens tussen stapels In chaotisch klemmende lades Tussen bedorven nachtmaaltijden De brieven herpakken, herschikken Ik moet er nog aan beginnen, ooit In een afgesloten kamer Waar het licht van buiten nog broeit Aanwezigheid nog nagloeit Gefilterd, met schuchtere beetjes Met kabbelende golfjes Waarmee de…

Er is een Russisch landschap in mijn droomwereld met huilende wolven die een gedicht achterna zitten ik ben voor de laatste keer terug bij het zwarte schaap in het donker van mijn diepste verlangen en ik draai mijn hoofd naar het maanlicht we zullen de brieven zonder nachtmerries vergeten onzichtbare letters in het wilde landschap verlangen…

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je oppakte om je dan weer neer te smijten de rode draad van je brieven sliepen op zolder verborgen in een bleekblauwe kist omzichtig stofte zij je zieleroerselen af woord voor woord spelde ze wat je schreef na honderd…

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij in uniform zijn sabel losjes over de schouder ik mis jou ik mis ons dorp en de graanakkers schrijft hij in brieven aan zijn moeder temidden van het oorlogsgeweld volgt hij zijn weg door een verminkte wereld…

Alle brieven die je me zond, en waarin te lezen stond; mijn schat, ik heb je lief. Ze waren allemaal gelogen, je hebt me keer op keer bedrogen. Nu vraag je me,om je te vergeven, de liefde opnieuw te beleven. Maar ik zie in jou alleen nog maar; een vuile leugenaar. En ik wil dat je gaat, me voor altijd verlaat.…

In de bekoring slaapt de zon altijd tussen een glimlach in het uithangen van de was op het grote stadse balkon groeien de dagen uitéén in elkanders verlegen brieven omdat je juist hem niet in het ademen kunt laten vergeten dooft de herfst de zonkracht.…

Het weten sluist bewust de dood de achterkamer binnen waar de nacht is blijven steken achter de half gesloten gordijnen waar naakte schimmen vrijen en de wereld ligt te vergeten in het opdrogende zaad, wellicht zijn engelen de nakomelingen van god ik kan ze niets verbieden want mijn brieven staan nog ongeschreven in het spiegelschrift…