inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.982):

Mijn laatste venster

Het weten sluist bewust
de dood de achterkamer binnen
waar de nacht is blijven steken
achter de half gesloten gordijnen

waar naakte schimmen vrijen
en de wereld ligt te vergeten
in het opdrogende zaad, wellicht
zijn engelen de nakomelingen van god

ik kan ze niets verbieden
want mijn brieven staan nog
ongeschreven in het spiegelschrift
aan mijn laatste venster

Schrijver: elze, 5 mei 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 348

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

jan haak, 16 jaar geleden
Groots !
Quicksilver, 16 jaar geleden
Indrukwekkend mooi gedicht!
Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden
Mooi ondoorgrondelijk dicht. Zoals het weten, wellicht. In spiegelschrift, ja.
windwhisper, 16 jaar geleden
Indrukmakend mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)