Alle inzendingen over De kudde en de wolve

Zij maakt de bomen goud Opkomst van de hoop Weilanden in vuur en vlam Door haar aanwezigheid Even van de wereld Even geen verdriet De kudde loopt door Maar ik sta even stil Bij de schoonheid Van de Zon…

Zowel de wappies als de schapen zijn slechts op eigen belang gericht Is er nog een herder met overzicht die de kudde bijeen kan rapen Want jouw verlangen en mijn belangen Zijn een heel klein onderdeel van een groter geheel…

hij heeft een zeer bedenkelijk verleden verkrachten … plunderen, was geen bezwaar de Viking was een wrede moordenaar zijn zonen wonen in het koude Zweden fatsoen heeft daar het onderspit gedolven dus laat ons huilen … huilen met de wolven…

haar huid voelen doet zij niet meer woorden zo bast het doet haar geen zeer terug is de façade het masker van alsof haar metgezel van jaren weer vanonder het stof één schil was gepeld een glimp van haar hart was getoond voor even nu rest nog smart liefde overspoelde met torenhoge golven nu zal zij weer eenzaam huilen als de wolven…

Een witte wolf huilt in de besneeuwde nacht daar staat hij volle glorie grote kracht Het mysterie gelokt door zijn roep niet langer alleen maar deel van de groep Kerstfeest op de toendra zuiver als kristal ver van de commercie dicht bij het heelal Onder de sterren samen soezen en jagen kerst met de wolven geeft antwoord…

het hart smeekt tranen paarlen wolven huilen naar de maan de vrouw buigt haar moede armen hangen neer haar ogen droef maar droog haar voeten blaren bloed doorweekt de raaf strijkt neer plukt aan zijn zwarte veren wijl haar ogen zoeken glinsteren de zijne met een geheimzinnige mysterieuze glimlach in een vleugje van de wind dan…

nog even droevig na te staren gaat dan zijn slaapplaats in op mijn gebaren en de hele nacht is hij geluidsvrij ‘s morgens wacht hij in zijn ren op de baas zit als zielig hoopje in een hoekje springt van dolle vreugd hoogop tegen ‘t gaas als beloning krijgt hij dan een koekje maar bij volle maan breken de remmen los dan huilt hij met de wolven…

Waar eerst de held werd Uitgehangen en in vereniging, Zoals dat heet in wettelijke Termen, onschuldig leven Doelbewust werd afgebroken, Is nu gekozen voor anonieme Onschuld, wolven huilend in het Bos vermomd in schaapskleren Van oranje, blauw en rood, De kleuren waarom je juist je doelwit Dagelijks met je gif bespoot Zit je nu miezerig…

Wij liggen in het gras Op het Wolvenveld boven Vršac Men zegt Dat hier alle wolven Zijn doodgeslagen Tot op de laatste Levend bleef Alleen hun naam Een soort dierlijke tederheid dringt Vanonder opgeschrikt gras En beroert onze ledematen Lippen en bloed Wij beminnen elkaar zonder woorden Mijn jonge wolvin en ik Naar Vasko Popa…

Zijn ambtenarentaalgebruik is wollig, zijn tempo traag, een slome slaapverwekker, zijn regelfetisj meestentijds gemekker, zijn logge kudde goeddeels overtollig. Zijn blauwe tong ? Ach, zoiets komt aldoor bij ambtelijke pennenlikkers voor.…

Dit kabinet kan blijven wat het is: Een beestenboel waar ezels balken, en de aalgladde zalm gehaaid die kudde mende.…

de kudde graast gemoedelijkheid maar het zwarte schaap blaat onvoorspelbaar zijn het is geen discrimineren maar een simpel negeren dat het ook bestaat is het de dwarsligger aangedaan of heeft het zichzelf altijd zwart gemaakt wil melker 26/07/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Dan mogen wij ons toch gelukkig prijzen: In ons land zijn geen wolven – hoogstens Grijze.…

Vanaf mijn balkon smolt ik in de morgengroet van de zon die als een bruidegom is gerezen God neemt het duister dreigen van de wolven weg, denk ik getroost en blij zoeven ontwaakt uit mijn slaap als een weerloos schaap…

De wolven gaan ons landje binnenstromen Gelukkig krijgen we een Wolvenplan Daar staat wat u als burger mag en kan Als u ze onverhoeds zou tegenkomen Mag ik u vast een eerste richtlijn geven; Draai om en ren vervolgens voor uw leven!…

ben jij de herder die een eigen kudde waakt de schapen scheidt op grond van hun geblaat ze om de tuinen leidt naar weitjes eigen gras jij hebt het nooit gegeten omdat het bij de buurvrouw groener was je maakt woorden van gemekker componeert hun lied naar eigen keus alleen het zwarte schaap zit jou niet lekker de kudde kent een kneus…

Als een juweel van onschatbare waarde heb ik je gelegd in de schoot van moeder aarde Als een schaapje klein en teer ben je nu veilig in de kudde van de heer.…

Ze waren Geert te lastig of frivool Dus moest hij ze wel uit zijn kudde zetten Maar nu we niet meer op ze kunnen letten Wordt straks De Mos gewoon het 'Hoofd Der School' Van Bemmel weet wel weer een leuke klus En Lucassen zoekt al een brievenbus.…

Een schaap heet een kuddedier heeft in de kudde het meest plezier Hij en zij grazen de ganse dag het gras weg voor onze voeten Waarover wij wollen sokken en wandelschoenen ...........dragen Daarmee... zijn wij wandelaars-zelf ook een kuddedier.…

hier is de wereld klein er staan muren rond onneembaar zonder moker die geen mens meedraagt voelen wij ons veilig, wij zijn een eiland en jij ergens anders hier worden platen gedraaid grijs en wijs en versleten klinken hier de oude echo's van eigenzinnigheid, wij weten van het weten wat er te weten valt en als wij dan plat gaan voor…

het een last 't kan soms aardig wezen soms loop je op de tast Doe dan maar een jubeltje trap een middenvoor wees eens een duveltje rij eens naast het gebaande spoor Wordt een vrije denker weg de protocollen Heerlijk zo'n eigen hoofd Laat daar nooit mee sollen Te lang liep ik op gebaande sporen Een heerlijk gevoel om niet bij de kudde…

in vroeger tijden waren de jonge knapen uitverkoren de schapen van het dorp over de hei te leiden de kudde werd massaal gewassen in het ven vlijtig geknipt en gladgeschoren liefdevol met weemoed houd ik in mijn handen de ijzeren schaar die ik ooit heb georven de scherpte is door roest bedorven de romantiek van schapenscheren…

Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen.…

steeds schroeit slecht nieuws langs kwetsbare plekken ik heb niets om ze af te dekken mijn stenen schreeuwen hun vergeten uit in de woestijn van mijn leven ik heb ze achter gelaten omdat ik hun zwaarte niet meer kon dragen want de meute jaagt de schaduwen na van verblekende sterren ik ben de eenling zonder taal die stilte spreekt…

in de verte verlichten feesten de lucht opgeluisterd met illuminaties natuurlijk de ultieme vlucht uit duisters werkelijkheid in scheefgroei van relaties het circus van vandaag spiegelt indrukwekkend groot de glazen bol en sarcofaag voorspellen en begraven die gaven dragen geen verantwoordelijkheden de zorg voor elkaar zoals…

iedereen maakt zijn entree en neemt zo zichzelf mee met vuurrood haar uitbundig blozen of in het blauwgroen van de ogen het saillante punt van onderscheid is dat niemand ooit een ander blijkt maar ieder wil het schoonheidsideaal laten zich en masse verbouwen lopen in de kudde van getrouwen blijf maar wie je bent de replica’s…

hij lacht in nuanceringen het pluche wacht in goed vertrouwen is hem macht gegeven om zijn beloften echt te laten leven maar hij scheert de schapen en van wol spint hij uit garen zijn eigen rechtse draad hij is niet terug te fluiten als een herdershond leidt zelf zijn makke kudde rond…

beesten heeft belopen is opeens de onrust en angst in zijn lijf geslopen een bedreigend gevoel, dat hij maar niet kan verklaren de wil is verdwenen uit zijn eenzaam en troosteloos leven moment lijkt thans aangebroken om terug te keren voordat zijn afgenomen krachten het voorgoed begeven voelt dat de tijd is gekomen om meteen te gaan zijn kudde…

Ze buffelen bedachtzaam in het rond. Hun wollen truitjes zijn te heet gewassen zodat ze maar tot aan hun middel passen. Daarachter volgt een strakke blote kont. De staart gerafeld touw, een kruitvatlont. Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen hoor je; het scheuren van de taaie grassen en als ze verder lopen, beeft de grond. De stieren…

Daar waar wolven weer gaan huilen over het nachtelijke veld van drie verloren zuchten en een hand vol wisselgeld smeekt een priester in het maanlicht als zijn knopen zijn geteld de volle maan genade voor wat nooit werd doorverteld Achter nachtelijke zuilen wordt er aarde afgepeld voor een dodelijke zonde en een doodgezwegen held door een…