Alle inzendingen over Er valt een knipoog

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

‘k Verkoop je wat: een zonnestraaltje dat laag over de weide valt, het lachen van een kind dat dartelt, een dwarrelend blaadje op de grond. ‘k Verkoop je wat: een bruin kastanje die ik daarnet toevallig vond, een avondzon die traag wat kleur brengt, de herfst die draagt wat weemoed rond.…

Wij hebben heus de mooiste proefballonnen! Wij bieden echter echte rookgordijnen! Wij laten strakjes jullie zorg verdwijnen! Wij hebben nog wat luchtbellen verzonnen! Dus landgenoten, nou niet verder mauwen Op ons kunt u met groot vertrouwen bouwen!…

als woorden knellen net als te kleine schoenen kan een glimlach of een knipoog zo mooi blootsvoets lopen…

de tippelzones zijn opgedoekt verkreukte spiegels weerkaatsen sanseveria’s ik knipoog naar een Belga meisje ze rookt nog steeds…

De westenwind rukt oude blaadjes los Het rad van tijd dwingt bomen tot ontgroenen Nóg staat de koude in de kinderschoenen Een hond speelt in z’n eentje bij het bos Nee, geen verveling voor het vensterglas Wel wou ’k dat ik nog één dag achttien was…

Eén verlichte dag met afscheid van een knipoog siert vriendelijkheid achter donkere wolken als souvenir voor leven.…

Een knipoog en je lieve lach.…

uit het open raam het valt op de harde grond tussen de oren en spreidt zich als een wolkje uit verscholen in het struikgewas toch blijft hij geloven in een soort rechtvaardigheid die niet van deze aarde is hij kromt zijn rug, schommelt komt geruisloos overeind…

Wat valt er nog te zien nu het laatste streepje helend licht is weggevallen en de zwartgeblakende schaduwen te voorschijn komen. Wat valt er nog te horen nu de slotnoot van het psalmengezang gezongen is en het gekrijs van de eenzame zielen wordt opgedrongen.…

.' Alles valt. Ja alles valt en er zal menging zijn van avond in de vestiaire en buiten, boven de wind staan alle wolken stil terwijl moeder staat te schreeuwen op de grond met een tasje in haar hand. Alles valt. En het huis tegenover ons huis is geen huis en de sterren vallen maar we zie hen niet.…

ALL A Alfabetisch naslagwerk voor één bepaald puur spreken, vates of faber in praatvers B vakgebied met beknopte behandeling, je ne sais quoi, van opmaat tot opmaat, zing C van de trefwoorden. Daar begint het zoemen van bylinen. Ik geef het woord door. Ik ging associatieve paden. De naam vertaalt…

Wat kan men toch vaak vállen: uit de boot in katzwijm, in de smaak, of op z’n bek of in de prijzen, of in hondendrek Wie hoog gezeten is, zijn val is groot De avond valt waarschijnlijk wel vandaag En Plasterk dinsdag? Dat is nog de vraag!…

Onaantastbaar is het donker van het zinken, ongenaakbaar hoe het rotten zinkt in grond, onweerstaanbaar is de lust dat het er voelt. Het sijpelt van begane grond naar diepe zee. Het brengt de dingen zilt in lome golf teweeg. Het woeden barst en parelt, woelt in zand. In droeve stromen bruisen gele liefdeskernen. De gedachten slierten tastbaar…

Je wílt zo’n Hein Verbruggen niet geloven Maar ja: toch aan bewijzen ’n heel pak Je ziet geen noemenswaardig ongemak En Kockelmann krijgt níet echt iets naar boven Sven schiet met scherp geen gat in dit betoog Al is het een op een en oog in oog…

groots meeslepend en toch klein moet ik leven met mijn hoofd hoog in de wind waar ik dat zoek om te overleven waar ik dat van m’n gading vind daar het bloed in d’aderen met moeite omhoog wordt gepompt zal ik mij rustig moeten weten nee niet moedig maar ook niet laf ben ik nooit van mijn zijn afgeweken gedraag ik me zoals ik me gedragen…

Mijn vrouw stemt Marianne met haar dieren Voor haar is dat een uitgemaakte zaak Ik aarzel, zweef en twijfel al te vaak Kies dieren, zegt ze,...zit niet zo te mieren Door haar ‘gepoes' voel ik me zeer geremd En door haar stemadvies raak ik ontstemd…

is ben spiegelloos van steen 120 tellen vind ik wat lang het is maar een spel Ik zie haar weifelend bang knipoog en krijg een lel…

Het zou van mij mogen als de vonken er bij jou uitvlogen En als ze zijn neergebogen zal ik pogen met al mijn vermogen enigszins ingetogen naar je te knipogen zodat je zienderogen weer lacht…

red ik het niet met een knipoog of een lach. Graag zou ik, hoe dan wel, wel willen weten, totdat ik het weet, zeg ik je met liefde vriendelijk gedag.…

Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

Hoera, we zijn terug van weggeweest, De site was dagenlang niet te bereiken, Waardoor er dagen zonder rijm verstrijken, Maar nu is het weer een poëtisch feest. Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

het is op het is gedaan wij rijmden woorden onder de maan mischien komt het ooit terug zomaar een dag tot dan mijn zus een knipoog met een lach dag…

Mijn hart bereikt verlangens, maar ik kom er niet bij, het vervaagt in zoete liefde, maar blijft onbereikbaar, zo ver weg.. Ik kan het verdriet voelen, dat zich langzaam mengt met de leegte van mijn ziel, en de liefde uit mijn hart, maar zo ver weg.. Dan zie ik een puntje licht, dat verschijnt in het diepe, maar het niet verenigen zal…

Ze liet haar kleren vallen, natte afdrukken van haar voeten in het zand en in terugwijkend water, de zee leek moe, eb viel droog in mijn mond, vingers schreven vier woorden in de lucht, ik voel en ruik je huid, je haar, je lichaam tegen het decor van de getijden, golven murmelen tevreden met zichzelf en ons en je weegt die stem…

Langzaam valt de regen uit de duistre hemel, zacht Als een woordenloze klacht. 1889…

Ooit werd hij door Her Majesty Tot ridder geslagen, Sir Bradley Wiggins, In Ipswich is er zelfs een Porseleinen beeld van hem gemaakt In de vorm van een big, Door een toonaangevend kunstenaar Die Wiggins voor de grap Een andere naam meegaf, Sir Bradley Piggins moest Het maar worden, Die benaming komt plots Heel goed van pas nu…

de mooiste woorden uit mijn schat fluister ik naar de sterren als het vuur van de dag kopje onder gaat aan het zwart fluweel mijn knipogen kushandjes naar jouw oorverdovende schoonheid…

onder een moedeloze hemel vallen bladerloze bloemen koude ijswinden geselen het land de despoot met zwarte zweep vaart met duistere lading op het troebele vlot van ongeschreven wetten het kind wrijft onschuld uit zijn ogen harde lijnen kruipen over de aarde en stoppen om graflijnen te trekken rondom de man die denkt dat…