Netgedichten

netgedicht (nr. 81.165):

HET VALT

Onaantastbaar is het donker van het zinken,
ongenaakbaar hoe het rotten zinkt in grond,
onweerstaanbaar is de lust dat het er voelt.

Het sijpelt van begane grond naar diepe zee.
Het brengt de dingen zilt in lome golf teweeg.
Het woeden barst en parelt, woelt in zand.

In droeve stromen bruisen gele liefdeskernen.
De gedachten slierten tastbaar voor de rode zon.
Zwermen vogels kleuren blauw de avondlucht.

Haat blaast zwarte wolken naar een barre kust.
Vriendschap keert zich om, verhardt tot lust.
Het herkent zich in het wit van de geraamtes.

Het vindt vrede slechts in tederheid, bij het zachte
wiegen der gladiolen in de geile lentewind, bij
bomen die de hemel blad en tak aanreiken.

Maar de aarde met haar zeeën woelt en bidt
aldoor tot het van haar vervlietende heelal.
Onaantastbaar is het zinken, ongenaakbaar

zinkt het rotten, vrijheid voelt het enkel in verval.

... voor 'HET' de prequel op 'LAIS'.
In deze gedichten wordt het lyrische 'ik' aangeduid met een onbepaald 'het.
tekening dv 2020. CC0 1.0 - Public Domain ...

Zie ook: http://dirkvekemans.be

Schrijver: Dirk Vekemans, 23 september 2023