Alle inzendingen over Geschapen uit alles

De waaivlakte ligt er verlaten bij Weide richelpalen wat daar graast wat hier raast door prikkeldraad gescheiden Zij daar wij hier duidelijkheid is geschapen wij rijden zij blaten En bij het zien van een aardappelrug rustend op het land weet ik het zeker grazen is een gave. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003…

Er gaan deuren open die normaal gesproken dicht blijven voor altijd op slot todat haar vingers zo gaaf geschapen de sleutel zachtjes omdraait ga of sta stil in de storm ga en ga alleen niemand herkent je het is donker…

Trouw loop je Naast mij Kameraad voor Het leven die altijd Bij mij is Zodat ik nooit Meer alleen ben Als ik in mijn Eigen brein verdwaal - Het is warm in onze Zelf geschapen woestijn - Met een flesje water Achter op de fiets Overleven wij de Droogte die bijna Onverslaanbaar lijkt…

Wie heeft ons geschapen? God de Vader. Wie zorgt voor ons? Moeder aarde. Uit de aarde komen we voort. De aarde voedt ons. Naar de aarde keren we terug. De aarde geeft ons schoonheid. Maar op wie kunnen we bouwen? Op God de vader? Of op moeder aarde?…

Ik ben een Zeeuw, standvastig, goed en rond, Eendrachtig, nuchter, uit de klei geschapen, Een vreemde hand? Dan trek ik vlug mijn wapen, Ik sta met beide benen op de grond. Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten; Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…

Ook speld ik vaak wat op de mouw en laat het dan, ja juist, blauwblauw - * Het fabelwezen "de gorgel" werd geschapen door Cees Buddingh'; In dit sonnettet is minister Kamp de Gasbelgorgel.…

bij een foto van Irene Suchocki alleen om de klank al boulangerie/confiserie geschapen voor de poëzie hier bakt men broden en gebak hier koketteert men met het vak de Franse bakker is een kei wat hij ook bakt het maakt me blij het is een ambacht om te smullen laat de pessimist maar lullen…

Ik ken je nog niet echt toch mag ik jou al graag Jij lacht zó lief naar me als ik je weer iets vraag Ik wil alles van je weten wil je proeven en véél meer Hoop dat je mij nét zo wilt want een afwijzing doet zeer Die had ik al veel vaker maar houd gewoon de moed Om die te gaan verliezen daarvoor voel ik me te goed Jij bent voor mij geschapen…

Geen woorden, geen praten… Volmaakt is de stilte, in winterse klanken geschapen.…

Hij heeft toch zelf die vreemde keel geschapen?…

Westerhaven Vrij Lees ik dagelijks Op het electronische Bord hier schuin Voor mij - Parkeergelegenheid Die pas geschapen Is en er zo nodig Komen moest, een Ongekend stuk grond Dat vrijheid was In de grote stad Werd opgeofferd - Nu staat het Elke dag vrij te zijn, Wat zou ik graag Met haar ruilen…

Daarom lijkt ze voor mij wel geschapen,' dacht hij en hij glimlachte blij naar de dame. Hij wenste gevrij. 'Waarom treden we niet in de echt?' vroeg ze hem. 'Ik bemin je oprecht!' 'O, ik vind je een schat en je neemt ook geen blad voor de mond,' had-ie haar nog gezegd. Ze vonden elkaar adorabel. Genoten werd toen van z'n sabel.…

Dramatiek, zelf geschapen Vreemd, dat ik hier fiets Ik ga maar slapen Ik zeg u niets.…

Laat het raam maar open, lief zodat haar hortende zuchten ons nachtelijk bewegen kan strelen ze is geschapen voor het bedwingen van de vuurtongen die in likkende vlammen de atmosfeer aan de wanden plakt en in de ochtend zal haar koelte zich neerzetten in onze vervlochten klamheid tussen verdwaalde lakens…

de subtiele trekken van een indruk geschapen uit de houding van wie je kan zijn vrouw, man, mens de wens gezien te worden door de ogen van verwondering, tijdloos kijkend langs plooien van nu en van wat verleden was morgen kijkt de wereld anders morgen valt een oude jas van nieuwe schouders…

leven paradeert doorheen straten van een stadland angstbevangen dwangvlaggen wapperen boven bloedkasseien zielen en zaligheden verkwanselt kijkogen volgen binnentranend eigen geschapen waanzin van vingerlikkende gulle lach massagraven haastgedolven vullingwachtend niet vermoedende hoe snel…

God heeft niet Voor niets ons Zo geschapen dat We niet steeds Onszelf aan hoeven Kijken - hoe we Er daadwerkelijk Uitzien bepaalt Onze medemens, Die naast onze Lichaamstaal vooral Ook onze gezichts Uitdrukkingen Feilloos registreert Dus weet ik het Zeker: Wat ik in De spiegel waarneem Is niets meer dan illusie…

Het kind pakt vol vertrouwen De hand van de man, de grijsaard Die zijn vader is, Of zijn opa, Dat maakt ook niet Zoveel uit, wat telt Is de onvoorwaardelijke liefde Van de mens wiens adem hij kent Als was het zijn eigen adem, Die net als hij een mens is Die Adam heet, een mens die door De adem geschapen is…

wij groeien bloeien en verwelken maar diep in de kelken gaat het leven door als dood zijn vleugels spreidt is het nieuwe al bereid de plaatsen in te nemen mooier groter meer voorspoed in bestaan zo blijven generaties in hun eigen cirkel staan zou dood ook geschapen zijn om ons naar het volmaakte te laten gaan door aanpassing…

elke dag verliest de statige boom voor 't venster meer aan pracht ik zucht geen bloem die schommelt in de donkere lucht een harde wind waait door de takken van de boom verdrijft de vogelkelen ik wacht de dagen af in stilte en met heimwee naar een nog niet geschapen land kleuren het linnendoek de nacht voorbij…

de wereld is niet meer van nu verdwijnend van binnen uit tastend als een blinde rustend op een bed waar het matras van versleten is het maakt het niet meer waar waar het voor geschapen is de wereld slechts nog een dorp op het podium van onvrede waar mensen door elkaar lopen in vleugels reppend op zoek naar hun…

nacht nog in geheimtaal in lispeling van geboorte het kind nog in nauwsluitend vlees een duister wezen fluisterend langs oude huizen geschapen - een ziel zo jong ik kende namelijk haar naam je liet me gaan in jouw geheugen maar dan uitvergroot ik durfde te zien om ooit verder te komen…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

leven waarin we dromen en idealen hebben nagestreefd vreugde en verdriet gekend harten geraakt en liefde beleefd om aan het eind van ons bestaan te verdwijnen in herinnering Heeft God ons dan geschapen of schiepen wij Hem uit angst voor de dood?…

nee, een hoofdrol wil ik niet, zweven in letterhoofden in een wereld die slechts jullie behoort; een zelf geschapen egodroom waar jullie mij, heimelijk, zonder enige schroom met de kop van Jut bestoofden achter het gesloten doek van fictie souffleer ik mijn eigen vertrek en hoor de auditoren roepen: wie is hier…

ik heb het de laatste tijd heel moeilijk met de almachtige god, die volgens de bijbel de mens met vrije wil geschapen heeft om zijn schepping te vervolmaken. moderne potentaten hebben daar geen oren zij vernielen meer dan ze opbouwen sommige dictators helpen die naar de bliksem. en god kijkt toe,terwijl mensen radeloos bidden.…

Laat me vertrouwen hebben in mezelf, de wereld familie en de intelligentie die alles heeft geschapen. Oh, laat me ontspanning, kalmte en liefde voelen in de stilte van mijn hart.…

Van wind over ’t veld wil ik leven tussen kleur van bloem en geur van kruid voelen warme zon als weldaad op m’n huid met jou wandelen over paden tussen struweel naar die plek voor ons geschapen mij vleien in jouw armen ben jij zon op m’n huid.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

opschepper met jouw zotte stierenvechterspak zoek nuttig eervol werk dit is gemeen verdiengemak kapot gestoken d.m.v. zeer pijnlijke speren in zijn prachtig geschapen rug oh wat stoer weer herstel de bijnaam martelland weg traditie dus zorg voor een ommekeer…