Alle inzendingen over Het taboe

Het ouder worden was voor hem taboe Dus in zijn lente ging hij keihard trainen. De zomer kwam en leek zo lekker lang Hij zat die hoogtijdagen van zijn leven Nog vol van jeugdig vuur en dadendrang. Toen met de herfst de wolken binnendreven Kwam daarmee het verval in hem op gang En ’s winters wordt zijn zwanenzang geschreven.…

over gekwetstheid verborgen leed omdat juist in die cultuur de meisjes hun familie net te schande mogen maken is er de innerlijke pijn de angst voor ontdekking de schuld te krijgen en de nog grotere vrees voor straf en desastreuze gevolgen aangedaan door juist iemand vanuit het gezin zo erg taboe en de last is zwaar te dragen het geeft…

Het niet kunnen lezen en schrijven is nog Steeds een taboe in de maatschappij. Het vooroordeel dat men wel te dom zal wezen Wordt omzeild met trucs en vleierij. Woorden schieten te kort wanneer op een dag Het besef doorbreekt; en de moed aanwezig is Meer te kunnen met de taal die men spreekt.…

In een dorstig land tasten reizigers in het duister, ze wassen de handen van de zorgeloze zon en dekken hun vermoeide sporen toe, papieren grenzen rotten in het raamwerk van tevredenheid in het transparante venster van overvloed tastbare stromen worden een taboe ontneemt de vrijheid van gedachten en het recht op mobiliteit…

Het stiekem toch blijven stilstaan Voelt als schuld aan het voorbijgaan, Want op uitzwaaien rust taboe, Omkijken verklaart schaamte; Het afscheid onzichtbaar gemaakt, Moeten we opnieuw uitvinden. Omkeren is wat er opkomt, Geconfronteerd met de kus en De hand op de arm die uitbleef.…

ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware steen bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit heb kunnen schrijven ik was niet moedig, of ik was te moe mijn diepste wensen waren toen taboe…

Ondanks al die openheid al jaren, blijft het nog een groot taboe Maar nog groter wordt de "ramp" van zwijgen... Stap naar iemand toe,verbreek je stilzwijen! Je kunt met mij praten, vertel je probleem En, weet je, ik zal je dan zeggen, Dat "jouw probleem" al bekend is bij iedereen Je hoeft het alleen zélf nog maar te zeggen...…

De veeboer leeft in een groeps-isolement Familie, kerk, landbouwschool Verkering, voetbal, vrienden Allen dragen een harnas bij onbekenden en vinden steun bij gelijkgestemden Politiek en Rabobank vormden boer tot beul Het moest groter, het kon goedkoper Dieren martelen was geen taboe Tweede Kamer zwijnen keken toe Nu moet de sector saneren…

Men moest en zou de dissident verraden Het Rode Boekje werd heilige schrift De jongeren bleken al snel geschift Ontspanning was taboe en dat kan schaden Tijdens De Lange Mars door modderbaden Raakte de mens verschrikkelijk op drift De Sprong Voorwaarts zat toen nog in de lift De vrouw van Mao liet zeer vastberaden Haar kind, verwekt tijdens…

kleuren van de waarheid tot kunst verheven en heet beschaving gelukkig is ‘n evenwichtig mens die soepel glijdt door de samenleving Evenwicht gebaseerd op zelfkennis waarmee het zeer slecht is gesteld de mens zucht door eerzucht in vaak te hoog gegrepen functies zadelt zijn gezin op met frustraties Onderricht in zelfkennis is taboe…

In een vermorst land tasten reizigers in het duister, ze wassen hun handen in een grijze zon en dekken hun vermoeide sporen toe, papieren grenzen rotten in het raamwerk van tevredenheid en overvloed en blijven stromen hangen een onwrikbaar taboe, het ontneemt de intrinsieke ruimte van ziel en geest, het autonome recht van mobiliteit…

dat ben je altijd doorgegaan Je Kwam je grenzen tegen Je pijn Er was de schone kunst Doorvoeld in je wezen Je hebt Alleen met jezelf Het boek Van je leven Geschreven Met zwarte inkt je door vele Vrienden van de geest Omringd Met een dure eed naar het leven toe Rust op de waarheid Van wat er met je is gebeurt Nog altijd een heus taboe…

buitenkerkelijk ik voel dat al zo lang ik voel mij in de kerken altijd een beetje bang Buiten in het volle leven voel ik minder die angst van nederigheid en dogma’s die maken mij het bangst Ze noemen mij 'een homo' maar in feite ben ik mens alleen die enkele voorkeur verscheurt gelovigen intens Je mag het dan wel wezen maar praktiseren is taboe…

We kunnen er niet omheen. de wereld verdient een nieuwere uitgave, ook voor voor het vluchtigste met een niet ervaren camouflage, van het aardse overmoed, taboe een kus of omarming waarvan we als vanzelfsprekend hebben afgestemd.…

Ach de jaren `50 Thuis bij pa en moe Op het meeste van het leven rustte nog een taboe De meisjes waren Klokzeepzacht de jongens hadden pit De teevee had maar twee kleuren enkel zwart en wit Dit bracht het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men…

Voor mij zijn zulke grote lappen tekst dan ook taboe. Ik weet echt wel iets leukers; 't is een waarheid als een koe en menig stoplap maakt het vers ook minder int'ressant.…

Omdat lichaamsverzorging het taboe ontsteeg zijn er al mannen die zeggen: "Toen ik vanochtend wakker werd schudde ik mijn poriën los." "Ik voelde me eigenlijk een beetje leeg, had geen gedachten van gewicht uit-in-adem maar ik genoot van mijn gebrek." Ook dat kan een begin zijn.…

Van de toch al zo treurende nabestaanden die stikken in hun niet weg te slikken tranen ik snap het niet ... ik snap het niet alles wordt geleid ... in zo stille banen Het lijkt bijna een taboe het lijkt enigszins verboden met fel fantastische muziek richting het graf zie ik juist als een 'hulde aan de dode' Alles zo in stilte ... ik begrijp…

• Een dennegeur verdwaast de orang oetans In hersenpan en onderbuikgevoel Odeur van penetrante girondijnen Geen alfaman wordt blind door impotentie Maar door obesitas en corpulentie In schaduw van de matglanszijderups In orang oetans lebensraumurgentie Rust een taboe op woudkapinterventie • De nacht passeert…

liefde en haat op één A4 bleef bij je waken, tot 's morgens vroeg we bespraken van alles, je kanker was taboe wát kon ik je nog geven?…

Liever glij ik weg met één van hen in een rode waterlelie, elkaar verwarmend in een borrelend champagnezwembad, waar de realiteit taboe is.…

Toen deed de maan het ook af en toe, de medicijnmannen noemden het taboe. Offers moesten komen, een dier of mens om wie of wat die op dat moment nu ontstemd was te plezieren. Geen weermannen of kalenders waar het in het breed werd uitgelegd. die mensen moeten schrik gehad hebben, dramatisch op een wolkenloze dag.…

slechts haat zijn Indo afkomst zit hem heftig dwars zijn ‘eigen land als eerste’ is een farce zijn heftig brallen vreten voor ‘de straat’ zijn tropenkolder is niet elegant zijn plannen stinken als een vieze krant (Deze voldoet aan alle eisen van het snelsonnet) * geintje mijn rijke rijm wordt hier niet gewaardeerd mijn rijke rijm taboe…

Vader is wat wilder van doen maar ook hij weet wat sjoelen is en scoort de koekoeksklok roept zijn beschadigd koe de koek komt niet tevoorschijn de klok is solidair met het diabetisch dieet waarin koek taboe is de achtergrond weigert mijn scores helemaal ik schenk de tweede borrel voor mijn vader daar moet hij het zoals elk weekend mee doen…

Taboe? -"Wat doe je daar? Legt eens uit? Hoe kom je er verdorie aan toe? Waarom zei je me dit nooit eerder? Hadden wij dan nooit een gesprek?" "Ja vader, jij en ik, vertoonden vaak met lege woorden ons spraakgebrek". We zetten samen onze brillen op, plots alles zuiver, kristalhelder.…

Nee, zeiden Kurt en Cor, wij hebben ook niks met taboe. Het kamerlid vond het gepast om nu zijn deel te zeggen: De fractie maakt zich zorgen over Akyols veiligheid. Ze zal met spoed hierover een vergadering beleggen om zo te kunnen komen tot toepasselijk beleid. Die babcia! schreeuwde babcia en ze klapte in haar handen.…

Bidden voor de doden was voor hem taboe. Hun verblijf in het vagevuur daardoor bekorten? Op catechisatie hoorde hij dat het vagevuur een verzinsel is. De doden zitten in de wachtkamer voor de hemel maar voor de reformatorische wereld waarin hij opgroeide was heel het aardse bestaan al wachtkamer voor hemel of hel.…

aan onze lieve kinderen die nu nog in de kleuterschool hun stem in koor klinken laten geef hen de hele wereld terug bedenk dat jeugd en jongeren van basisschool tot pubergroot zo graag de wereld ontdekken geef studenten weer de ruimte met hun eigen kijk en waarden hem mooier nog te verbeteren geef ons volledig de bevrijding van het taboe…

waarom sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist…

Gisteren nog een taboe morgen de formule voor overleving en alle partijen liegen dat ze dat altijd al wisten. Kwaad wortelt in de begeerte en hebzucht, wij hebben keus, de natuur niet die volgt de natuurwet, zoals de rivier z’n bedding volgt, zonder besef van goed en kwaad.…