Mobiliteit?
In een dorstig land tasten
reizigers in het duister, ze
wassen de handen van de
zorgeloze zon en dekken
hun vermoeide sporen toe,
papieren grenzen rotten in
het raamwerk van tevredenheid
in het transparante
venster van overvloed
tastbare stromen worden een taboe
ontneemt de vrijheid
van gedachten en
het recht op mobiliteit
wij als medeplichtigen treft
een schaamte van verwijt,
de grond woelt de pijnaders bloot,
er lekken zure vruchten door de schijn
van barmhartigheid gebaard uit
kreukbaarheid van de morgenschoot
die misschien met oude wetten breekt
waaruit al het verlangen smeekt.
Geplaatst in de categorie: filosofie