Alle inzendingen over Pakketje uitstel

landschap vol haken en ogen vallen en opstaan dan zou hij zo graag zweven boven anderen en zichzelf naar een soort van hemel waar het landen zacht is nog liever blijven zweven alleen maar doorzweven slechts zijdelings op zoek naar een tijdloos doel om die tijd te vullen met wat eeuwigheid zonder ook te beseffen dat het slechts uitstel…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

lag op de bank Vervelend naast elkaar En als de ene dan iets zei Luisterde de andere er niet naar Ze hebben elkaar Niet veel meer te vertellen Ik zie ze in stilte De uren voor het slapen tellen En als zij vraagt wat gaan we eten En als hij zegt ik weet het niet Dan is zij in haar gat gebeten En haalt zij uit frustratie friet Het uitstel…

ik kreeg zaterdag een cadeautje een aanleiding was er niet ik wist wel dat ik het zou krijgen 't lag in het verschiet het pakketje was onverpakt zonder strikken of papier het kwam zomaar, geen postbode of bekende meldde zich hier ik kan het niet ruilen evenmin wordt er garantie op gegeven het is een geschenk waar je wat aan hebt voor je…

Seconden glijden in minuten groeien uit tot lange uren gedachten maken overuren in het verre holst van de nacht De slaap komt als bevrijdend voor de gedachtenvolle geest die de dag niet los kan laten de nacht niet kan laten komen Dag volgt wreed op korte nacht uitstel helpt niet op den duur een wereld van uitgeslapenen wacht meestal vol…

Klemtoonwaardig struikel ik tussen neus en lippen door en spuit mijn binnenste uit tomeloze onvrede zijn gezichtveld in: gij weledele miezerige wurm - nu geplet tussen reuzentanden - geen uitstel meer beveelt door tong en riem uw gebeente wees gewaarschuwd ik spreeksel ijzeren woorden en mijn beurt is hier op staande voet gekomen wachtend…

we zweven boven de kleine letters in wezen is het simpel; vergeten dat je in feite maar een simpel wezen bent we verdrinken soms in heldere taal in feite ben je stervende, omdat de dood voorzeker, hoe lang ook het uitstel van bij het begin een vaststaand feit, is we eten van ons verbond voorzeker leef je nu nog, jij, dat ingewikkelde…

schilderachtig, valt rottend op de aarde terug naar waar eens was de winter slaapt berenbuik vol van zalm neen, dan de lente bomen en struiken dansen in groene jurkjes, fladderend in schier ontelbare nuances, veelbelovend en afvragend, wat voor jaar zal het worden de zomer zoemt lange bruine benen vraagt langdurend om korte topjes en om uitstel…

morgen zal zich spiegelen aan vandaag maar het heden nog aan gister zo komt het dat ik thans een herinnering draag waarop ik teer; een dunne laag zo licht als een veer maar wel met een gouden rand; handjes vol geluk wil voor even gedragen worden in geborgen gedachten die zichzelf zalig aaneenrijgen en niet op uitstel willen wachten…

Ik vervloek mezelf om niet gezette stappen om mijn angst grip te verliezen om ondoordachte grappen om uitstel zonder echte reden om zwijgen als ik vragen wilde om zoeken in te ver verleden om denken dat ik wachten moet om stoer alleen zijn in mijn schulp om doofheid voor een goed advies om afweer tegen elke hulp om passie die ik binnenhoud…

Ooit zag ik robots zwaaien met hun armen Als slangen in een scancircuit verbonden Supersonisch snel, in split seconden Floppen spuwend uit hun stalen darmen 't Was uitstel van een lange executie Van banken met hun rekening courant Ging één dicht, dan ging d'ander aan de kant Bedankt, communicatierevolutie!…

Ik weet wat er komt en dat is fijn, ik hoef niet op te letten, nergens me druk over te maken niet over mijn buik, mijn borsten niet over wat ik doe en wat hij wil dat ik doe Het is allemaal bekend de kussen, de herhaling van strelende handen het plagende uitstel We kunnen ons overgeven Ik zie zijn gezicht graag als hij niet weet wie…

Kort voor zijn dood noteerde mijn vader zijn toekomstvoorspelling Hij schreef er boven REEKS maar er kan ook staan KEUS Verantwoording op mij nemen schouderpijn hoer in omgeving korte duur vertrek kan met vrouw niet opschieten andere beheerst mij voorjaar verandering finanacieel alles opgelost nieuwe connecties helpen jan(uari) uitstel…

De man met de zeis komt gewis Hij treuzelt plaagt en lonkt Stelt de ontmoeting dreigend Nog even treiterend uit maar dan haalt hij uit en maait slaat ferm toe heel gewis want zeker is dat van uitstel geen ontwijken komen zal hem opzoeken gaat beslist soms beheerst onder gevoel van gemis maar een ding dat zeker is als je werkelijk…

Maar ik kijk ernaar En ik zag het, misschien heb je er nooit opgelet Op die koffievlekken en weggewassen woorden, Maar ik zag het wel, Het deed me niet goed, Irritatie en alleen maar uitstel. Ruzies kwamen en gingen, Maar nooit kwam het echt goed Nu gebruik je mij en m’n vriendinnen Ik vind het genoeg, genoeg gebloed..…

ik ga je kussen branden blussen je lichaam verwennen zo dat ik jou in overgaaf leer kennen we zullen samen ontdekken wat liefde kan zijn genieten van pijn in het uitstel we spelen het spel van komen gaan klimmend verbazen we brengen elkaar in genot tot extase we hebben de hemel gezien met engelen die vlogen in geuren God bespeelde…

" maar ik zie dat je daar, reeds als pakketje ligt... Vergeef me, oude vriend, ik heb een brok in mijn keel. Je hebt dit eigenlijk niet verdiend maar je kostte me, gewoon teveel... Stil zit ik in de tuin en zie, het model door de openstaande deur. Een volkswagen golf, GTI. ...Het heeft niet eens, jouw mooie kleur...…

Dat is hard en ontegenzeggelijk niet te verteren zeker waar want dit pakketje waar niemand om vroeg is voor iedereen en ook voor jou te zwaar. Daarom wens ik je sterkte op afstand maar daarom niet minder gemeend, maar denk ook om jezelf, zorg dat je eigen ziel van binnen niet versteend.…

Een pakketje besteld, een actie van drie keer niks, tot ik het eindresultaat besefte en wist! Ze zouden komen tussen twee en drie, wie er ook wegging, wij zeer zeker niet!…

had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil je iets, doe het gelijk uitstel…

langs helm en slapend zand lijkt ze de aarde te willen verfraaien als messen snijden meeuwen daar waar ik hitte vermoed strepen door een wijdse gloed alsof het wonder even wil geeuwen zij gaat echter stijlvol en tergend traag haar herhalende ondergang tegemoet alsof telkenmale de nacht haar beboet terwijl ik toch onophoudelijk om uitstel…

jij deed meer leven in dagen dan in de jaren die jij telt de kleine evenementen die jij bij het wakker worden al ziet onder de loep de verplichte nummers doen het altijd goed als basis voor het werk van uur tot uur verder zijn er nog de kleine venijnen waar je over moet peinzen in hun uitstel naar morgen zij horen bij het…

weer dit, dan zie je weer dat ben er gewoon overgevoelig voor niet continu maar zo af en toe hoor spaar ook niet meer omdat ik er aanzat overheid stuurde me in die richting eigen geld uitgeven kan ik ook wel overal naar toevliegen: voorlichting uiteindelijk besparen zij een rel ze zijn niet meer bezig met doorlichting ik zeg altijd van uitstel…

Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie ons al vooraf onrustig kunnen maken. Hoewel de vrees voor de toekomende tijd vaak groter is dan wat ons geboden kan worden in het heden. Is de realiteit de dag van nu waarin kleine risico's niet kunnen worden vermeden.…

Wie heeft gelijk in het stikstofdebat, zijn de boeren toch minder schuldig, welk rapport heeft dat het beste gevat, geen uitstel: wij worden ongeduldig. Mijn krant hanteert geen chocoladeletters, niet nodig om toch bezorgd te zijn, want in ons gezicht vallen de spetters.…

De gasten betalen voor het wassen van de gordijnen die ze na de nacht strelen met hun zachte handen Ze verwachten geen eelt van de dag, ze herschikken en ruiken, plukken de bloemen niet zelf, leven binnen waar ze zonder prestaties tevreden zijn, want de wereld is vermoeiend als je haar wilt veranderen en de lente verdraagt geen uitstel…

Het is een plaats om te bewaren, op te slaan, niet weg te gooien, nog niet definitief afscheid van te nemen, een locatie van uitstel tot ooit, een keuze voor her- overweging, een gelegen- heid om te kunnen terugkomen op de aan- zet tot nooit meer kunnen bezitten of een nooit meer terug, een overbrugging naar een einde, wellicht voorlopig…

Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien, wekenlang, verzet tegen beter. Vader kan zo weg zijn, zei de arts. Ik heb wolken en sterren voor je uitgeknipt, gekleurde sneeuw, engelensnoep, mijn beer naast je hemelbed getekend. -------------------------------- uit: 'Naastenparade', 2002.…

Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.…

Wat wij in de bosjes doen kijk maar, als je hier voorbijkomt we ontkennen alles wat je denkt We ontsteken een laaiend vuur voet voor voet, hand voor hand wat de draaischijf aangeeft een stap op mijn blauwe broek een hand op het gele zand het uitstel is spannend als de eerste keer, nu de andere hand op het groene gras een been op de…