inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.539):

Tijdloos zwevend

Het aarden doet pijn
in dat eigen landschap
vol haken en ogen
vallen en opstaan

dan zou hij zo graag zweven
boven anderen en zichzelf
naar een soort van hemel
waar het landen zacht is

nog liever blijven zweven
alleen maar doorzweven
slechts zijdelings op zoek
naar een tijdloos doel

om die tijd te vullen
met wat eeuwigheid
zonder ook te beseffen
dat het slechts uitstel is

Schrijver: Geeraardt, 29 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 204

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
29 augustus 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Even los van alles, prachtig!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
29 augustus 2010
Email:
kerima.ellouisegmail.com
prachtig gedicht...even ontsnappen en opgenomen worden in niets dan volkomenheid.
Naam:
marije Hendrikx
Datum:
29 augustus 2010
Email:
maryama37hotmail.com
Al zwevend in de ruimte kwam ik je tegen in diezelfde baan;
Wat prachtig verwoord dit tijdloze zweven en niet willen landen ;

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)