Alle inzendingen over WEERSCHIJN

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

woordenschat Waar het juiste gevoel in zit Ik draai om de waarheid heen De weg ernaar toe vind ik niet Ik probeer het te zingen Maar ik mis de muziek in het lied In mijn hoofd is het glashelder Duidelijker dan ik kan omschrijven Want wanneer ik het probeer Lijkt alles uiteen te drijven Alsof ik kijk in helder water En mijn gevoelens weerschijnen…

in jouw ogen zie ik de spiegel gebroken een niet te voorspellen pijn in woede ongrijpbaar regeert jouw lichaam en geest nu wil je niet zijn niemand zien niet herinnerd worden aan het onontkoombare van de waarheid een waarheid die in de weerschijn van het heden de toekomst zo onzeker onbetrouwbaar zichtbaar maakt jouw verleden…

Woorden die als vanzelf lijken te vallen onzichtbaar voor ogen maar trillend voelbaar voor een hart dat met het energiek van een slagwerk zich een weg baant naar het uiteindelijke paradijs waar jij in een stilleven onder jasmijnbloesem een regenboog borduurt en in weerschijn van zon en maan een bloemenlichtzee werpt over een lenteaquarel van…

Zomerse vurige ontbrandingen, laten mij zijn in wie ik wil zijn, onze liefde puur laten stromen, met jou als spiegelende weerschijn. Veranderlijke intense herfstkleuren, zo dans ik op ons helder liefdeslied, waar verlangende passie onbegrensd is verkennend weer op 'n ander gebied.…

En nooit heb ik je donker haar geaaid, Of 'k zag een rosse glans, weerschijn van 't lot, Dat om jouw vrome lijders heeft gelaaid. En 'k bloei van haat, door Onwill'ge gezaaid. O - kwam op aard' nog eens de Zoon van God, Ik werd om jou Judas de Iskariot.…

Het koperen haantje op het kruis beleeft zijn zonde in de weerschijn van de gouden halve maan, het lijkt of zij beiden hun zinnen claimen om de aardse pijn te keren in de waarheid van het handelen naar een zinnelijk leven in het dogma van mijn eigen sharia?…

ooit heeft weten te gebeuren wat sommigen niet durven benoemen het zijn de sterren die stralen die ons over proberen te halen het ook te zien maar ik heb het misschien al veel eerder gezien ik zag het aan en in de planten die zo levenslustig bloeien en ons daarmee aan zich boeien ik zag het in de blik van dat edele paard achter mijn weerschijn…

Ik kijk in de spiegel en zie niets, zo doorzichtig Ik kijk in het water en zie niets, weerspiegeld Ik kijk in de lucht en zie niets, een luchtspiegeling Ik kijk in de zon en zie niets, een weerschijn Ik kijk voor me uit en zie niets, als een staarreflectie Ik kijk in de ruimte en zie niets, een zwartgat weerkaatsing Ik kijk naar de…

Roodgoud met groene weerschijn, Azuur en hemelblauw, Paars, violet en purper, Die kleuren draagt de pauw. Bloedrood van hals, de snavel Lichtgeel als een citroen, Sneeuwwit geschulpt de slagpen, Zo tooit zich de kalkoen.…

De zwoele nacht doortrilt uw majesteit, de aarde is een matte weerschijn van uw glans; zacht om mijn slapen vloeit uw stralenkrans; mijn zwellend harte vult de onmeetlijkheid. 1892…

Wat wetenschap beweert te zijn is slechts de weerschijn van de moedertaal waaraan zich alle literaten hechten, in een uur die alle dichters knechten, denken hun heer en meester te zijn, zich voltooien in lauweren gehuld, zich te schikken waar leed en schuld z’n eigen regels maakt, verzoend met tergend ongeduld, in uitersten gedreven…

Door het duister stampen ijzeren zolen en af en toe wordt op deuren gebonkt en menigeen houdt zich verscholen bij het schreeuwen van bevelen houdt men de adem angstig in bij het naderen van zwaar geronk terwijl in het spaarzaam licht van een lantaren weerschijn van helm en banjonet blonk “Herr Cohen?”klonk snauwend de vraag “Mit kommen!…

Als de maan haar hoogste punt bereikt valt weerschijn in twee felle ogen worden blikken omhoog gezogen naar de hemel waar zij lichtend prijkt Zoals zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend passie stemt zo is zij ook in 't minst geremd zelfs als zijn schreien eens misplaatst Gevangen in de manestralen roerloos…

LI 'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart…

Na lange jaren zal de regen van de hoop de woestijnen kleuren, vol getooid met bloesems aangezet uit eigen lijf, de “ Djins” hebben hun fata morgana’s gewogen, wortelen droge stromen tot één welige oasis, weerschijn van een nieuwe loop gevat in een gezamenlijk gebed.…

Of, van Cythera losgewoeld, Een eiland, dat naar hier gespoeld, Het gloeien zijner lustpriëlen In weerschijn op de zee doet spelen, En vol van vogelstemmen Groen naar de kust komt zwemmen? Of roeien uit de mist meerminnen Haar peerlend lijf op koele vinnen?…

Loop ik hier: 't is 't blauw der luchten, Loop ik ginds: 't is 't groene woud; Waar ik ga, of klare stromen Baden in het middag-goud, Hoor de donkre dennen zuchten Zwatelen de klaterbomen, Waar het blad nooit ruste houdt; 't Ruist en suizelt in de klanken Van mijn lied, waar, fonkelend Als de weerschijn van rivieren Verten…

Ik heb verlangd en was van liefde dronken; Der eeuw’ge schoonheid wist ik mij gewijd; Mijn handen beefden en mijn blikken blonken Wanneer ik bad tot uw almogendheid, Mijn muze die mijn doodziek hart het leven En ’t leven schoonheids weerschijn hebt hergeven.…

Zo ziet men aan de onzichtbre transen Geen morgen-avond-weerschijn glansen, Geen regenachtig ijsgareel; Zo zal de toon der boskoralen Geen briesend strijdros achterhalen Bij 't schel geluid van Filomeel.…

ik wilde u graag een vaderland tonen vormvast, zuiver en met volgehouden metaforen een gedicht kneden over ons, maar toen ik begon moest ik toezien hoe hier het ene volk het andere spontaan begon te vagen als twee onverenigbare republieken hoe kwamen wij zo snel van nietig tot lomp van weerschijn tot alomaanwezige schreeuwhomp?…

Ik voel de weerschijn van die gloed, Ik voel de onsterflijkheid! Als dan uw ziel, met meer dan Seraphs vlucht, Ver boven 't scheemrend licht der zon, In d' oceaan der Godheid zich verliest, Wie volgt... wie zingt u dan? Ge ontvliedt me!...…