Alle inzendingen over Waar eb

Kom, golf jouw liefde, overspoel me met jouw vloed -- Eb niet van me weg.…

Dicht en dichter bij in mijn lichaam eb en vloed jij mijn supema(a)n…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

en de zee zij zeilde voort toen in mijn arm gelegen een droom werd vermoord nu ligt langs mij het zand in dichte, witte vlokken 't treurt om eb en vloed de dagen zo verwant in mij loopt nu verloren het kind dat speelt met meeuwen waar kan zij dan nog tekenen 't hart met zilverzachte rand…

komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…

goed de rest is verdronken land in eb en vloed zeehonden slapen bij eb op het zand aan weerskant van de stroomgeul waarlangs de Dollard vol loopt en weer leeg Oosterreide, Westerreide ik hoop dat je een indruk kreeg…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

elke avond komt hij hier op het strand waar ritmische rijmen schuimen in innerlijke beroering van golven in schittering met blote voeten schrijft hij over liefde in het zand waar zinnen nader komen tussen eb en vloed diep in het opgejaagde schuim waarin naaktheid losbreekt druppel voor druppel het geluk vloeiend in haar hart die…

de maan geen invloed heeft op eb en vloed.…

moedernaakt bij eb nog onbetreden ligt daar het strand naakt ook takken in het duin gestrekt in hoop of wanhoop…

als kind van de zee golf ik mee met eb en vloed in een komen en gaan van verzinnen en bezinnen zoek ik nog steeds de echte zin misschien brengt dat verre schip wel een alternatief het leven kabbelt het geeft en steelt voortdurend door alleen ware liefde brengt rust en aanvaarding wanneer spoelt ze aan voor mij…

wachter van intieme dromen gedachten als drijvers van poëzie glijden heen op zoek naar jou in eb en vloed tranen wil ik kussen op je wang angstzweet laten rusten op 't verlaten strand waar ik zal stromen als je op me wacht laat me bruisen smelten tot rivieren streel me zacht als ik één ben met de golven van de zee…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

ik heb geen maten per minuut en ook geen beker het is meer eb en vloed en ik lig in het water tussen het mateloze schuimbekken van de golven…

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

Hij kende haar haar eb en vloed Haar kende hij alles wat er toe doet Nu had branding hem op het droge geworpen Blijkbaar was haar springtij hem onbekend.…

langs de vloedlijn ligt mijn uitgestrekte leven als het eb is droog maar als water helend is sta ik op en grijp naar kracht…

mijn voeten op niveau van eb mijn hoofd op dat van vloed de zee maakt het verschil van zandgrond tot zeebodem van ooghoogte tot zeespiegel…

Al, wat ik achterliet, het verstierf met eb en vloed, van de zee. Al, wat mocht bestaan van mij het verging, nadat ik op aarde mocht staan.…

Een dijk van een vrouw ben jij Geen zee gaat je te hoog Jij bent eb en vloed het 'Luctor en emergo'.…

laat zandkorrels, ruw en grillig zacht een naam schrijven in vochtig zand waar afdrukken van vriendschap tijdloos zijn wanneer de zon bloedrood haar nieuwe dageraad begroet vouwen handen licht duister samen en vlechten een nieuwe morgen ogen vinden elkaar in het gemis van gisteren waar langs de lijn van eb en vloed elke golf weer die…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

de duinen voor me schenken handen vol rust wanneer ik met de wind in mijn rug stormachtig water na springtij aan het eb toevertrouw…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

eb en zonnegloed ze blijven stromen door mijn vurig bloed zandgekleurde haren bloeiende wangen bruisende zee verlangen…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

Sporadisch vallen tranen Als herkenning Op mijn pad Veel draag ik mee Op mijn schouders Naar de zee Zonder tussenpozen Zonder rust Hoop ik daar verdriet te lozen En dat de zee mijn leven sust Zij zal een meter stijgen Door het huilen dat ik doe En ik zal mijn schouders strelen En ik zal voelen: ik ben moe Dan voel ik zeewind…

gloedvol- vurig warme nachten dagen van vervuld geluk beukt de woeste wilde zee op dijken van het bange wachten angstig wilde hoopgedachten turbulentie in mijn lijf golven die mij overspoelen die mij eens in doodsnood brachten verwarren nu mijn angstig hart ijzig koude noordewinden kruipen door mijn botten heen waardoor de eb de vloed…

De gedachteloosheid greep om me heen, tot in de uitgestrektheid van mijn verste vingers en mijn keel snoerde me de handen. Mijn maag wentelde zich in zichzelf en liet mijn tanden klapperloos achter. Mijn mond ging onwillekeurig open en sprak een lege wind. En ik, ik liet mijn lichaam zijn gang gaan. Het spoelde zich in de branding…