108 resultaten.
onzegbaar en onuitspreekbaar
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 420 Nee, er zijn geen woorden op je tong
noch in je hoofd, vermoed ik; je ogen
staan hol, hoewel niet wezenloos,
eerder berustend, aanvaardend omdat
wat je doormaakt te veel is, te groot.…
Einde van de Einder
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 765 Kocht mijn kaartje
wat verlegen
vond mijn koffer
terug in regen
vol met ongeschreven brieven
die wij schreven aan elkaar
Zocht er mijn plaats
langs muizenissen
vocht de slaap
het ongewisse
zong mijn hart verweesde nacht door
in een wezenloos gestaar
Gleed langs sporen
die er lagen
meed de mensen
en hun vragen
deed mijn jas aan -…
Córdoba
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 Onverdroten droeg je somberte
als uitgangspunt, een gerieflijke jas
voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren,
de kat wezenloos turend op het muurtje.…
hijgende vlucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 460 als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht naar
schaduw naar nacht
aan elkander rijgen
dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid
zo beschrijft zich
de uitgeholde lach
nog slechts verkrampt
waar te nemen
naast diepe kassen
een…
ruïne
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 734 als mijn hand
haast kleeft aan het
verroeste hek
zuigt de aarde
en bezwaart mijn lijf
nagelt mij aan deze plek
staar haast wezenloos naar
onevenwichtige restanten
van bemoste muren
verslagen door weer en tijd
die de glorie genadeloos
en voortschrijdend verzuren
ik zie vooruit naar verleden
in een droom die mijn jeugd
traag voorbij…
Het afgrijzen van de godin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 142 Als een peul springen je doperwten uit je onmetelijke wezenloosheid.
Je gonst gutsend de onvervalst voldragen stoot van
Zeus.…
Knopje van de schietstoel?
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 337 Ik schrik me wezenloos,
het is zo rustig buiten,
die was eventjes voorbij,.
Hij zegt, ik zat aan een knopje,
was eventjes foute boel,
waarop ik zeg wees blij
dat het niet 't knopje was
van de schietstoel?
Ach de zon schijnt
een grapje moet kunnen,
laten we elkaar dat
in elk geval maar gunnen!…
gestorven liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 767 in de kerker van gestorven liefde
kijk ik door een roestig rooster
de adem stokt wezenloos
als ik het groene mos aanschouw
ik blijf geketend aan koude stenen
waren mijn ogen gesloten
toen ik voor het ontluikende koos
alle wegen leiden al jaren
altoos naar krimpende eigenwaarde
en kan slechts pijnlijk staren
naar ieder die kennelijk
het…
uitzicht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 174 verloren dragen de bomen hun takken,
deze dagen die bloeden als wonden
en de wind waait hartstochtelijk
over alles heen: de straten huizen
pleinen en door de bomen dus,
ze staan verwilderd wezenloos
in de vruchteloze kou, blauw-
bekkend, bibberend als bange
dieren, al kun je het niet bewijzen,
daarom is poëzie ook: om te laten…
Ruis van de zee
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 242 Onder schelpen was
wezenlijk wezenloos
en je ziel al met je hart vervlochten,
vervlogen tot in hemelen,
gevaren.
Een driehoek met een rode rand
die in de handpalm brandt,
als roodhete kolen.
Henk zweert
dat hij niets wist
van zure druppels
die Sodom
in rook vervliegen deed.…
Titelloos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 232 heb jij weet van droge tranen
die zonder drempels
onhoudbaar versnellen
het zielen pad kwellen
en een weg naar buiten
willen wagen
maar tegen beslagen
ramen stuiten
lach jij ook wel eens
als je lijf
in beton is gegoten
of nagels je vastpinnen
terwijl de zucht
in ijzer blijft opgesloten,
wezenloos diep van binnen…
passie
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 331 extatisch, hartenbrekend
daar twijfel ik en merk een licht verdriet
jaar in jaar uit doorkruis ik haar gebied
klaar wakker om met uitgestrekte armen
naar haar juweel te reiken, haar erbarmen
zwaar is de terugtocht, grijs is het verschiet
spaar me uw troost, uw medelijdend lied
baarlijke nonsens doen mijn huid verharden
schaar mij niet onder wezenloos…
De druppel
hartenkreet
3.0 met 36 stemmen 2.868 Wezenloos starend witgebluste muren
om nu en dan naar zijn voeten te turen
Nagellak schreef bloedrode teksten
die de sfeer hier meestal beheksten
Voeten petsend plakkend op en neer
in een steeds droger wordende plas bloed
merkt hij op met een mondhoek lachend
mijn grote teen kan het ook
Ach wel minder goed
van vette letters naar driebaans…
Haast niet
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.143 Snel
nog wat spullen
al het bederfelijke
weggegooid
Even douchen
neussnuitend proestend
heb ik angst
te verdrinken
Schone onderbroek
en sokken graaiend
mijn borstel
van het dressoir
Mee die cijnen
niet vergeten half zeven
het toilet
haal ik nog net
Een claxon roept
de tijd om
het gevoel
te verdringen
Staar ik nu wezenloos…
De oorsprong van verdichting
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 181 donderslag
de flitsvereniging van twee
vuurstenen, de ene rond -
vol, de ander lang en fors
is zij een verzinsel
mannelijk begonnen
is hij sindsdien
onvermoeibaar bezig
met uitvinden hoe een
en ander in elkaar steekt
het gat te dichten valt
jaagt hij haar achterna
krast en tekent hij
spijkert, pint haar vast
schrijft en schrijft zich
wezenloos…
Grottenpaleis van nachtlijke Sibulle
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.373 En zichtbaar achter transparante tule,
Die van 't terras fosferde naar beneden,
Wezenloos, groenig wit kwam aangegleden
De maan, bewusteloze somnambule;
En stond te luist'ren naar de sterrebeelden.…
GEBROKEN WINNEND
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 De stad verwoest
door zware kanonnen
en gevallen bommen
toont slechts jonge bouwvallen
steenbrokken en poedergruis
raden aan zich neer te leggen
bij deze ellende
daarbij wezenloos afwachten
ontheemde mensen
liggen verslagen neer
of lopen wanhopig
zoekend heen en terug
kijken tussen het puin
hopen op troostrijke vondst…
Onechtgenoot
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 394 Maar ik kon niet aan alles tippen
wat jij voor mij had uitgedacht
wezenloos uittrok aan mijn lijf.
Toen ik de verbeelding voorbij was
trof je mij zonder luister bezield
verdwaald in ongericht gedraal.
Ik bloed nu mijn aderen rood
de hitte gloeit van al het zweet
vergoten om jouw man te zijn.…
Een stilleven
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 899 Wezenloos starend in dit glas water,
naar een onbesproken onbewegen,
met deze ongekende krater van een kater,
wil ik dit glas in een teug der herinnering legen,
ben met terugwerkende kracht nu helaas te verlegen.
Het is te stil,
als in een stilleven,
sneeuwstil,
windstil,
gedachtenstil,
zit eens stil?
Stil lief,
stil mij...…
Kleine Krijger
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 376 Mijn starre ogen staren
Wezenloos in verre leegten
De lucht is drachtig
Van geuren des doods
Het verderf is tastbaar
Mijn verdriet onzichtbaar
Doch immenselijk groot
Ik zak op mijn knieën
Betast met mijn vinger
De koperen stank van
Smerig verhalend zand
Mijn geboortegrond is rood
Doordrenkt van het leed
Getekend en besmeurd
Door de moordende…
Beddengoed
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.448 ik lig wezenloos moe
als een uitgespreide deken
op het bed van depressie
alle gedachten spuugzat
het laken in zweet gedrenkt
van lui geworden plannen
en gekheid op een stokje
elk gevoel hopeloos mat
kussen volgestort van tranen
gezwollen leed en zelfbeklag
kringen die naar drank ruiken
doorgerookte Javaanse Jongens
het matras biedt…
Het huis van mijn dromen
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 343 ook al laat ik niemand binnen
de ramen kijken mij wezenloos aan
zo zie ik mijzelf daar steeds staan
meestal begin ik te zingen
over de mensen en dingen
verloren in spiegels van toen
niets daar van kan ik over doen
wanneer de angst is vervlogen
kijk ik met andere ogen
naar de werkelijkheid om
alleen maar te dansen
al zou ik niet weten…
Oekraïne
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 145 volharding, het grenst wezenloos
aan het maatschappelijk tarief want
hoe kostbaar het leven ritmisch krakeelt
en poppentheaters vluchten voor ’t geweld
blijft mijn adem kleven aan de
restanten van mijn o zo wankele moed
er is geen blazoen dat de overwinning
kan spellen op mouwloze pantserwagens, het
afgrijzen duikt weg achter dode…
Demente kat
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 1.239 Hij weet niet goed meer wat hij doet
En loopt wezenloos in het rond
Miauwt niet meer hij jankt
Slaapt zelfs in z’n eigen stront.
Vroeger was hij heel kieskeurig
Was gek op biefstuk en vis
Nu eet hij witlof en fruit
Lijkt wel of z’n smaak verdwenen is.…
WEERBAAR
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 161 Daarbinnen heerst een voortdurend zwijgen,
lijkt geheel wezenloos, arbeidt echter zwaar:
verborgen leven mag steeds zorg krijgen.…
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.145 Dan zinken zij in zwarte, kille mijnen,
Gebogen in hun jeugd, half-wezenloos,
Gedwee hun beurt verbeidend bij de schacht.
En bukkend moeten ze in de grond verkwijnen,
In muffe damp — daarboven bloeit de roos! —
Gevaren duldend in hun somb're nacht.…
Vaak, als 'k aan mijn verleden troost wil vragen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.225 Vaak, als 'k aan mijn verleden troost wil vragen
En, vlucht'ling, binnentreed herinn'ring's zalen,
Loop 'k wezenloos, afwezig, rond te dwalen,
Schimmige herinn'ring zelf uit vroeger dagen:
Muzeum, koud en stil, van sarkophagen -
Vergeten dienst van vrome wierookschalen -
En marmerpuin of leegte op piedestalen,
Die eenmaal Godenschoonheid…
Loslaten
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.214 Pijnlijke momenten van verdriet
stille passanten die zijn uitgereisd
Al mijn wensen vallen in het niet
Alles is los
mijn hoop is vergrijsd
Mistig uitzicht op het pad
Wezenloos de klappen vangen
die het leven toebedeelt
Bij de één wat meer dan bij de ander
Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt
De juiste stappen zetten in het leven…
DE VAAK SCHENKT LEVENSDURF
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 Moegeleerd stapt de scholier
door zijn slaapkamer heen en weer
met gespannen kloppend voorhoofd
de helle lamp slaat hem gade
als een tergend waarzeggersoog
druk op de lichtknop
gehuld in wezenloos duister
bewaart het beddenlaken
klamme vrees voor morgen
wanneer tartend papier zwaait
de verlopen blokker
-reeds bewustzijn verliezend-…
Geur in de kamer
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 77 De dag breekt aan
Geen doel, geen zinvolle gedachten
Met geen stok uit mijn hoofd te slaan
deze donkere negatieve machten
Opstaan, naar buiten kijken, ontbijten
scheren, douchen, aankleden
Aan mijn bestaan valt geen woord te wijten
Weer tijd om de leegte te betreden
Ik loop wat wezenloos in de kamer
Ik voel geen grond
Liever had ik een hamer…