Een stilleven

Wezenloos starend in dit glas water,
naar een onbesproken onbewegen,
met deze ongekende krater van een kater,
wil ik dit glas in een teug der herinnering legen,
ben met terugwerkende kracht nu helaas te verlegen.

Het is te stil,
als in een stilleven,
sneeuwstil,
windstil,
gedachtenstil,
zit eens stil?
Stil lief,
stil mij...

Jouw vertakkingen,
beschermden mij,
tegen ijzige kou,
onzalige hittegolven.
Jouw versperringen,
weerhielden mij,
te pronken als een pauw,
die door loze woorden werd bedolven.

Het is een stil,
thuiskomen,
Het is een kil,
verwelkomen,
Het is een eindeloos gegil,
om mij in te tomen,
in mijn oneindige dromen,
na het geroezemoes van de duiventil,
ben jij mijn stilleven,
stil eens lief,
stil mij...

Schrijver: jacco hengeveld, 14 november 2008

jfhengeveldhotmail.com

stilleven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 898