Netgedichten

netgedicht (nr. 23.155):

In de luwte

In gedachten verzonken
loop ik
als een minstreel
rusteloos over brakke glibberige keien

in
de
luwte
onder verlichting van de pittoreske
straatlantaarn
zit ik
sluimerend
te
aanschouwen het schouwspel
van leven onvoltooid

onze
planeet een melodieus melodra'ma
een
grote sappige meloen
dorstig
drinken we haar

wanneer de zon een pyroop - vernietigend
als pyro'ticum
het gras verdort - de akkers verschroeit - en
we
met open handen opzien

naar de gesloten hemel
onze tranen als zegenbrengende
regens
de aarde bevochtigen tot
leven wekken
nieuw zaad laat ontkiemen

ontwaak ik
geinspireerd in blauw