Alle inzendingen over diepte van de ziel

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

Ik heb je mijn hand gereken, Om de diepte boven je te breken. Maar je durft de vaste grond niet aan, Een verloren strijd, Maar ik zal je nooit laten gaan.…

Ik val in de afgrond Jouw hart is het einde Het wereldse voorbij De wereld is verlaten Alles staat stil Liefde is geweest De diepte van jouw ogen De schittering van je lach Lieten mij rennend vallen In de afgrond Naar verlangen…

Er brandde geen licht, noch zag ik ramen, wel klonk een stem als uit de diepten. Uit de diepten steeg een schraal gezang, was het dat dat mijn oor verdoofde? En vervolgens vervolgde ik mijn weg. Hoe klonk dit grapje in de zwartste duisternis? En stond inderdaad dit plompverloren huis zo zonder raam in de leegte, zonder licht?…

Uit de diepte.…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij Goddank Uit het niets Zo maar naast mij staan Verrassend - Op mijn weg gekomen Door jouw snoet, Jouw glunder, mijn Secundaire therapie Medicamenteus protocol Onmiskenbaar aangevuld Vanuit het oude leven Toch mijn nieuwe Binnen durven gaan…

Oh, ergens in de diepte, onder die oude boom, kom ik dichterbij, nu de zon weer schijnt. Ik ben een koningszoon, zijn vriend. Hij heeft mij lief, in de diepte.…

Diepte is voelbaar nu achter het donkergordijn waar mijn onderbewust-zijn zich verbergt Ik zie daar wenteltrap treden draaiend eindigen in grijze mist Op geestesvoeten scharrel ik voorzichtig naar beneden kille vochtige lucht slaat zijn armen om me heen Ik daal af en huiver Nimmer nog was ik hier druppelende stilte tikt de tijd…

vermomt Waar je onbedoeld steeds voor wegrent Slaapgebrek, ziekte, of een ander zwak moment Het gevoel besluipt te zijn verdomd Het spiegelbeeld dat je tenen kromt De kracht komt voort uit wat je herkent Een verlangen dat te lang niet is verwend Onbekend gebied lijkt te worden gevormd Snel het glas leeg voordat het stormt Is er een andere ziel…

ik sta met mijn ene voet in de zee met de andere op het vasteland alles klopt al is het voor even aan de vloedlijn verzandt het geklater met een schip vol stilte bevaar ik het water nergens besef ik de diepte meer…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

zonder woorden kunnen wij spreken ons begrip gaat door diepten jij raakte mijn ziel aan geeft mijn leven veel kleur jij geeft mij je gouden vleugels waarop ik droom verbonden aan krachten van Liefde veilig en geborgen blijf jij mij verwarmen…

Ik weet wel zeker, jouw ziel woont in je buik. Een hemel met engelenschare, bovengoddelijk geheim… In dit windstille uur knoop ik vleugels aan mijn hart, en stort mij onbesuisd in jouw duistere diepte. Innig adem jij voor mij een heldere midzomernacht……

Vroege duisternis In deze dagen Omarmt mij Als een ziek geschenk Haalt de diepte Weer naar boven Op plaatsen waar Ik niet aan denk Herinneringen Lang vervlogen Teleurstellingen Nooit verwerkt Mijn zwarte ziel Stelt alles open De pijn van toen Wordt meer versterkt De sombere dagen Zo vlak voor kerstmis Donker, koud En onbemind Voor…

Mijn Minnaar lonkt als altijd aan de horizon, maar vandaag is het de vaart die mijn hart voor zich won - ook al voel ik mij bezwaard. Het is alsof ik vreemd ging op de fiets. Maar mijn Minnaar deert het niets. Het kabbelende water van de vaart voelt zich evenmin door mij bezwaard. Ik strek mij op de vlonder uit. Nergens bespeur ik een verdacht…

Wat jou als kind Werd aangedaan was Onomkeerbaar, lichaam En geest beschadigd voor altijd - Je hebt er niet aan meegewerkt Maar moest het ondergaan Op straffe van nog veel Ergere dingen - Volwassen ben je nu, Door je pijnlijke vijanden Niet meer belaagd, Niet meer dagelijks vernederd, En ben jij het die belast Met het verleden…

Goed en degelijk, Dat behoort het nieuws Te zijn in een doorsnee krant - Roggebrood in plaats van Luxe pistoletjes, dat wil dit land: De tierlantijnen laten we wel over Aan tijdschriften en weekbladen, Waarin je maar naar het Gewone nieuws moet raden…

gronden te diep onmogelijk te peilen en als ik dan sliep droomde ik bijwijlen de donkere diepten naar boven in angst en in zweet kwam ik dan bij verwonderd, 't is niet te geloven hoe wijds is mijn ziel hoe stroomt haar getij de verre verten maar ook dichterbij de sluimerende kusten te diep zijn de gronden van het onderbewuste…

Zo veel mensen, Zo veel zielen, Niet een aan De ander gelijk- Heeft de een Ravijnen gezien, De hoogste toppen Beklommen, de diepste Diepten meegemaakt Het verschil in Perceptie springt Wel het meest In het oog bij Zulke dingen: Iemand die nooit Achter de horizon Heeft gekeken Maakt uitsluitend Vlakke tekeningen…

Zoals alle mensen samen onze mensheid vormen, vormen alle levende katten een onsterfelijke kattenziel. Sinds mijn wijze kater dood is, groet ik alle onbekende poezen, omdat elke eigenzinnige poes de kater voorstelt die ik mis.…

alleen dat je er heen gaat, na de dood zo opeens en onverwacht zo plots, in de diepte van de nacht heb je, je vleugels uitgeslagen om je ziel te laten dragen door de hemel, door de sterren en de maan maar niemand weet het zeker...…

Langzaam daal ik af in de diepte Van mijn rusteloze en zwarte ziel. Een uitweg zoekend naar de zon Verduisterd door mijn sombere gedachten. Strak staar ik voor mij uit Onbenaderbaar voor iedereen. Liefde komt niet binnen, Liefde geven kan ik niet.…

In mij leeft al geruime tijd onbegrensd grenzeloos een heel diep en stil verlangen om te mogen kunnen verlangen, eens, naar het nú te ervaren prettig en fijn welgeschapen aards mens te zijn, met heel mijn hart en hoofd ooit beloofd... aan een immens groots schreeuwend verlangen!…

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

met tintelende ziel beklom hij haastig de Olympus met kloppend hart zocht hij het begin van een antwoord met tuimelend hoofd viel hij ontredderd in de diepte met onvaste hand schakelde hij heen en weer in de tijd met open ogen ontdekte hij de leegte en de afstand tot in het merg van zijn botten verlangde hij naar huis…

door jouw ogen kan ik je raken, aanraken en mogen of mijn blik kan dit ook verzaken, wegkijken van je ziel doch niets gaat boven het gewicht van de diepte als ik echt naar binnenkijk het doet al het andere doven, maakt het onstoffelijke zo rijk het kleedt je naakte lijf en maakt de zucht gering als ik meedrijf in wederkerigheid; en…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…

Wij allen stammen af van de barbaren En dringend blijft de vraag, of ook hun ziel In onze ziel bestemd is rond te waren. De ziel is wijd gelijk de wijde zee, Aan glanzend oppervlak glijdt kiel na kiel, Haar diepten bergen mateloos wel en wee.…

Vind ik jouw diepste diepte op de tast? Het licht is gemaakt opdat wij zien en woorden bevrijden, zijn geen last Leef en open je ziel en lichaam Toekomst is herboren, houd me vast…