Alle inzendingen over eerste steen

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

Naomi Campbell was in Leidschendam om te vertellen wat ze had gekregen: “Drie vuile stenen”(had ze eerst verzwegen), “maar ik weet niet van wie dat pakje kwam.” Ze heeft die diamanten onderschat, want zij zag niet dat er nog bloed aan zat.…

't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

wat waren wij al groot naast de heg die steeds kleiner werd groeiden we, bloeiden we tussen de stenen verscheen het jonge mos en wij kleurden bij de eerste zoen in het klompenhos wat zijn we klein nu naast de heg die steeds groter werd waar stenen zijn verdwenen hebben sporen hun werk gedaan en ademt vertikte tijd door de mond van vergankelijkheid…

Stenen hebben een hart van brand. De tweede regel is verdampt in wind zo hard dat ik in elke hand een steen moet dragen staand op de kraterrand. De eerste regel ging verloren in mist boven de weg, rook- slinger door het land. Vuurslag, geweld van vallen.…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

De oudgedienden vinden 't maar lomp Maar wat zou je nog met zware stenen sjouwen Voor de bouw van kouwe kerkgebouwen? Je huurt een grote auto en een pomp! Geen angst dus als uw kind komt met de frase 'Ik ga nu voor het eerst een kerk opblazen'…

Speel niet de stoere jongen in de straat Zo’n scootmobiel daar moet je eerst mee trainen Eén foutje en je ligt zo op de stenen Daarom heb ik voor u een goede raad Die oudjes op TV zijn niet de norm U komt niet allemaal uit Benidorm!…

in een idylle de eerste vlinder in de prille zon een serene vluchtige rust op de grijze steen ik denk aan hun soms zo poëtische namen parelmoervlinder zilveren maan porseleinvlinder koesterend stil aangenaam langzaam…

Ik droomde dat ik ergens lag te slapen 'k Zat nog op school, ravotte met wat knapen We gingen een verlaten woonark kapen Met een op echt gelijkend speelgoedwapen Opeens verschenen er drie donk're apen Waren het duivels, in een vacht van schapen? Net toen ik al m'n moed bijeen moest rapen Bleek het een boze droom, kon niet meer slapen…

(Kruis II) De steen die eerst het graf had afgesloten verzegeld was verwijderd en de tombe was verlaten, leeg Hoe is het toch mogelijk dat Hij zichzelf heeft bevrijd...? Zowel fysiek als geestelijk tot het uiterste getart heeft Hij met het vergeven van schuld, ieder- een verward...!…

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

De eerste preekstoel was een steen die amper was weggerold afgedaald van boven zat er een Engel op hield daar zijn preek op Gods gezag zijn stem klonk zacht eerst waren het vrouwen die juist uit angst nog waren weggehold zij mochten luisteren naar die Goddelijke woorden die klonken op deze eerste dag als muziek accoorden…

Moeder is niet meer Onder steen heeft ze zich teruggetrokken Haar hemel heeft 'r geroepen Ze stak over met het veer Te voet en moederziel alleen De rivier scheidslijn tussen leven en dood Het zal wennen zijn deze keer: Geen bloemen niet het noemen van haar naam Eerste moederdag... zonder moeder.…

water slijpt steen al eeuwen druppelt tel na tel de bron zich tot een beek die eerst verborgen, schuchter, grillig, zich een pad zoekt naar het meer dan langzaam verder nog naar zee. zo ebt graniet zich terug in de natuur -------------------------- uit: 'Gaandeweg', 2007.…

Soms denk ik weleens bij mezelf: Waarom draag ik al die lasten met me mee, alsof ik een rugzak draag met dikke keien, stenen...... Ik zou een keuze kunnen maken: zo doorgaan of mezelf ontlasten bijvoorbeeld bij de waterkant, eerst de keien in het water gooien tja, die zinken wel heel snel...…

pril licht schuurt speels met schaduw over stenen zelfs de lantaarn al gebogen in de nacht toont ook nu bescheiden op het toneel van de opkomende zon de rust van de ochtend is voelbaar aanwezig mijn eerste as smeult nog na als wierook van vroege aarde…

We wilden ons kwetsbaar opstellen dus bekogelde ik jou met stenen de eerste zes raakten je niet je borst stootte ze af maar de laatste kwam hard aan ik zag het aan je mond die hing scheef aan je lach ach, morgen leg ik mij voor het oprapen ...…

Heel langzaam lopen we door het dal Omgeven door hoge wanden van steen Samen wachten we wie het eerste valt Door de kou horen we alles We zijn weer heel dicht bij elkaar Toch wachten we voor wie de eerste val is Signalen gaan door onze lijven Onze lichamen willen het vertrouwde terug Electriciteit begint om zich heen te grijpen Tot…

Ik voel mij als een steen geworpen, in een diepe plas De kringen ontstaan in het water, bij elke kring een beeld van hoe jij was. De kring, eerst klein en dan steeds groter Vertelt je leven tot waar het einde is Jou niet meer bij ons te hebben, is voor ons een heel groot gemis.…

Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…