Alle inzendingen over iepen aan dijk dood

hoofdschuddend doekje voor het bloeden dat zij zal begaan, de dood bij voorbaat waarom zij weent bij de baard van de profeet, verscheurd een meiske van negen jaren duurt het al te lang en dan ploft een vergeten bom aan de rand van de samenleving het gebeurt, zomaar binnen de dijken en duinen staat men elkaar naar het leven sluipend…

Gehuld in een zwartig laken het nest van kaviaar brandhout brakend maakt van het wad een eeuwig levend altaar de som van eeuwigheid loost het water van en naar de dijk en in ’t smal getij waar het leven bruist is de dood de ader die de kwelder doorkruist soms stokt mijn adem wanneer ik de meeuwen zie nestelen in de kelk van een…

De grote zee drijft aan het kleine water waar het leven zich ontbindt en het lijden zichtbaar wordt aan de voet van de groene dijk de dood proeft hier haar vruchten en de mens bepaalt de smaak, doch bitterheid is de wond des duivels waar geen stem de eeuwen kent in gelijkheid van alle rechten wie draagt mijn hart als het oog verloren het…

Om niet aan anderen te bezwijken Was het dat zij haar huis verliet Terecht kwam in het soort gebied Waar vonken op zoet water prijken Ze leerde hoe zich in te dijken Er lag nog veel in het verschiet Maar telkens als zij zich verried Wilde de dood niet van haar wijken Gebood haar te reïncarneren Totdat ze eindelijk ging beseffen Dat alleen…

Alleen het kerkhof op de dijk is gebleven. ---------------------------------------- uit: 'Muziek voor twee vrouwen', 2013.…

in de zon een enkel spoor van ganzen maar onder dat tapijt van sneeuw daar wachten nieuwe kansen Al lijkt het dood, zo is het niet God heeft ons troost gegeven de winter leert mij telkens weer al wat dood lijkt, zal weer leven…

Zou men wat schamper naar ons landje kijken Nu Ajax en die dijk zo breekbaar lijken? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ... De dijk bij Wilnis brak en Ajax won met zeer veel moeite in de verlenging van Grazer AK ...…

de nacht onaangeroerd, vertrokken met de trein van half zeven onder het gebladerte te volgen de nacht ontkleedt de dijk van oude wilgen en verschrompelde schaduwen het water de golven vormend dreigen onder spiegels waar ijskoude dromen beven het water breekt de strijd tussen leven en dood de beelden ik hou teveel van ze woorden…

ik kijk je aan kan je niet verstaan je mond spuwt kleuren die je tanden scheuren als je lacht je lippen lijken dijken gebroken door de vloed van ijskoud blauw, bevriezend in het vochtig rood van jou ik kan je niet bereiken want je ogen kijken dood ontdooiend in het koele wit waarin pigment verborgen zit maar je handen hoeden lava…

getekend vanuit het ruimteschip de dijk, landingstrip ruig nu stil voorbij de wil geen zee meer…

Wij zijn polders en dijken ...........rijk Wij nemen hals-over-kop de wijk als water opdringt tot over dijken het sjouwen van zand in zakken zonder zin of nut Wij zitten plotseling in de put met onze voeten in 't water Dit is de kater in De Lage Landen aan rivier en zee 'Luctor et emergo'.…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

Hoger de kerk en absoluut haar toren Genieten het uitzicht aan de voet van de lan- ge dijk Het strakblauw gewelf dat op de dijk het water lager ook raakt ingetekend door tientallen enorme con- tainers Wij aan- en beschouwen dit magnifieke beeld Door vogels en tijd, minzaam innemend plaatje Zowel vrijheid als kleuren…

Als je bij mij bent, zeg ik vaak niet wat ik denk en je zeggen wil.…

Wil missen, en dan de dijk op Naar het groene gras waar ooien Hun lammeren zogen, en zij niet eens boos Zijn als wij tussen hen door Voorzichtig de dijk oversteken naar Het duinland met zo veel verschillende Bessenstruiken, grensland tussen Oud en nieuw, zand en zout water, En dan het orchideeënpad dat Ons kilometers door het landschap…

Met de huidige wind, uit dit zonnige gloren zijn weer een reeks nieuwe kansen geboren. Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid. Wat is vreugde en wat kwaal in ons bestaan, we zijn toch allen…

Er staat een muur om hem heen, ook ligt er een zee met een hoge dijk voor zijn hart. Geloven is weten dat het goed komt, maar een mens is vaak erg ongeduldig.…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!"…

vlak voor ik wakker werd heb ik een droom gevangen zij draaide richting het dak om mijn venster te verlaten ik groef een gat in mijn geheugen vond een koffer met oude geluiden over holland en molens aan de vliet ik kende het lied van vreemde hand het walste onder een scherpe nagel maakte geregeld rare sprongen over tussenliggend land…

waar sluizen dwars het water keren groeit trots het lage land de hand die dijken bouwde op wind vertrouwde de molens schiep in dit gebied kruiste kaarsrecht sloten weefde polders tot patronen groen waar boeren het goed doen dit lage land geordend door de hand van ruilverkaveling heeft weer de trots van toen…

dit schiet niet op de hemel wordt nooit paars de ruimte herhaalt zich steeds vaker de kamer weet zich raamloos ommuurd hartslag tikt soms in blauwe morsecode alles naamloos zonder doel maar ademvast binnen keerkring en rooilijn onder- en bovengrens al geweest en best wel voorspelbaar…

ik schep werelden van pool tot evenaar kies landen aan de stranden met een goddelijk gebaar soms laat ik woestijnen verdwijnen in de regen van een ogenblik, in even lente ben ik al in mijn schik ik breek de berg tot rots storm stof door de ravijnen zorg dat ze verdwijnen in een laagland zonder dijk dan heeft de zee het rijk alleen…

Liep wekenlang met krukken waarop als stiekem eerbetoon de fabrikant had laten drukken: ‘You ‘ll never walk alone.’…

De wandelaars -die wandelend dromen- de berm slechts veilig voor z'n voeten De fietsers -die fietsend dromen- in de rug gereden door automobilisten als dagjesmensen Het is te wensen dat deze dijk een fiets- en voetpad rijk zal worden Want aan de boorden van deze dijk wordt -tevergeefs- gezocht naar....…

dromende dijk Nergens het origineel meer Juist toen was er een crash hier op de site Weg gedicht!…

met het water aan mijn lippen dicht ik dijken meters hoog hopend dat later zal blijken "zijn geliefden hield hij droog"…

Waarom moet wat is steeds maar weer wijken op elke lege plek worden huizen gebouwd en bomen gehakt,het zijn iepen of eiken want dan zijn ze ziek of anders wel oud. Nieuwe gebouwen moeten daar dan verrijzen dikwijls een bank en vaak een kantoor, ze krijgen dan het uiterlijk van grote paleizen. Men vraagt zich af, hoe lang gaat dit door.…

Vandaag op zo’n zondag onder de lijn van zonnige dijk voelde ik mij even destijds Als schrijver Jan Mens tussen ‘Griet Manshande’ Heb er niet eens ver voor hoeven slenteren omdat ik aan een dijk woon Overgelukkig genoot ik van herinneringslezen Bijna irreëel bedwelmd door temperatuur en de zon liep ik vanuit mijn ligstoel mee…

het Spaanse rijk bouwden die dijk in de Tachtigjarige Oorlog, een aardige poos nadat Torpsen al helemaal verdwenen geen naam meer had…

Dat hij in diepste wezen zelf besliste Over wanneer en hoe hij dood zou gaan En zich derhalve aan het kruis liet slaan Bevestigen ons vier evangelisten. Ook Christus kreeg dus hulp zichzelf te doden Al is dit bij de christenen verboden.…