Allerzielen

Om die tijd
voel ik diegenen die heengingen

Mijn zoon en mijn ouders,
de geliefde in Brabant
Jou in Groet, je loop, je gebaren
je gezicht, witte haren
'k Had een gedicht,
de dag nadat ik je,
zo wit,
opgebaard had gezien

Het ging over de slapende
en dromende dijk
geschreven in het huisje,
waar ik toen sliep
achter een slapende of dromende dijk

Nergens het origineel meer
Juist toen was er een crash
hier op de site
Weg gedicht!
Over de dromende dijken bij jou

Nu zie ik mezelf zoeken nog
waar die woorden waren
die klopten.

Maar de schoonheid die je vergaarde uit de natuur,
je mij deelgenoot maakte
van je strand, je polders tussen het slapende en dromende
daarmee ontwaak je me elke keer weer

Ingegrifte herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 98