Alle inzendingen over kerstversje / kaarslicht / verdragen

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

allerlei lichtjes dansend in de schemering sfeervolle avond…

Bij het kaarslicht van de kerstnacht haalt ze wijzen uit het oosten, schapen met hun herder, Maria en Jozef naar de stal, de voerbak keert ze om, nu ligt het kindje boven. Dit is voor haar jaar in jaar uit een uiting van geloven.…

Ik kijk naar je door de hittegolfjes van de kaars warm en gezellig, tafelgescheiden en toch nabij de trilling van het licht geeft je een engelgezicht jouw twinkelogen zijn de verbinding met je hart ze spreken zonder te zeggen, ik hou van je... ik weet het, en voel die liefdesstroom door mijn lijf vloeien... ik wil je kussen en in mijn armen sluiten…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

Het ritme leeft op geïnspireerd door schaduw van eeuwige vlam.…

omarm de stilte wie stilte verdragen kan is nooit meer eenzaam…

buiten is het donker en koud de bomen in de straat zijn kaal en oud op mijn kamer is een schemering van het kaarslicht te zien uit de radio komt de stem van Queen even knijp ik mijn ogen dicht mijn gedachten dwalen af naar jou omdat ik zo veel om je geef en van je hou…

Met stralen warmte geven in bundels helder zijn schijnen volop duurzaam voor een gegeven leven je bent niet alleen begin nu met licht te geven verrijk je met het schijnen al is het maar met kaarslicht probeer de zon te evenaren terugblik van een mens een liefde waard…

Goede voornemens bij de kerstnachtdienst gezellig samenzijn bij kaarslicht en heerlijk eten deze huichelarij kan mij weleens het bloed uit de nagels halen laat die kleine nietige bescheiden sterrenvonk alle kracht in zich hebben om zonder sier door ieders ziel te waren voor alle dagen.…

ik vraag in een laatste bericht mijn wolgeverfde huiver te ledigen in het holst van de abyss, waar binnengewanden en geest versmelten in winternachten waar geen plek meer is voor kaarslicht, maan of sterren leg ik een versteend lijf te rusten aan de hardste rand van het einde…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, Ik ben mij zelve moede en ik ben Het zoeken moe naar God, die ik niet ken, En die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, Maar bovenal het zoeken naar mijn God!- Ik ben het zoeken moede - maar God niet. Hij ziet en kent mijn zonde…

Liefde is alleen elkander droef verdragen Als vrouw en man: Twee vijanden die toch elkander schragen Zo nu en dan, En, daar God voor hun wanhoop en hun vragen Geen heul, geen antwoord heeft, Soms naar de eeuwigheid de zweefvlucht wagen Die een omhelzing geeft.…

terwijl ik in de verte staar verdwijn ik in de leegte het leven raast mij reeds voorbij geen tijd om na te denken keuzes maken valt mij zwaar geen hulp kan ik verdragen ik wil het eenmaal zel'uf doen geen ander te verwijten vrijheid is mijn grootste wens en niets mag mij verstikken of ik dit ooit vinden zal het lot zal het beslissen…

Na twintig lange dagen Een tijd van eenzaamheid Kan ik nu verdragen De last die het dragen heet Gaan met het water Begaan met de lucht Drijf als een vlinder Vlieg met een zucht Oceanen hebben dieptes Als bergen dalen kennen Maar toppen boven alles Toppen toppen Evenwicht…

Mocht mildheid me doordringen zoals weldra het licht van weer een nieuwe lente mijn hart heeft opgericht; Mocht mildheid me verzoenen met dwaasheid en met waan, ondanks de lepe streken die ik niet kan verstaan. Mocht mildheid me geleiden tot waar ik met veel moed een ander mens kan dragen, hem liefdevol begroet. http://www.youtube.com…

Het begint langzaam door te dringen uitgewreven ogen in glans gevangen diep in het hout, blijvend hard van binnen, dat beeld zal niet meer veranderen. Een kraanvogel leeft zonder vastlegging, omspant voorbeeldig met vleugelpennen de wereld in zoektocht naar onderdak…

Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

Teksten die elkander zelfs niet kunnen verdragen. Zo’n valse gedwongen liefde die we ooit met elkaar begrootten. Doch; waarmee we uiteindelijk vaak ons aller leven verkloten.…

het weifelend woord de snik in je stem en armen om in te schuilen warmte die troost biedt zodat je het voor een ogenblik kunt verdragen…

ik had de habitude dat ik ieder moest behagen en zo u weet is dat ten lange leste nog maar moeilijk te verdragen…

Op sterven na dood Twee verlepte bloemkolen Net te verdragen…

ze zit op een stoel handen op haar knieën haar ogen gesloten   er klinkt zachte muziek een vioolconcert ze houdt zo van dit vioolconcert   in de kamer staan kaarsen ze verspreiden een zacht licht de kamer ziet er anders uit dat komt door het kaarslicht ze houdt van kaarslicht   ze probeert nergens aan te denken ze moet tot rust komen…

in kaarslicht gevangen schaduwdans het silhouet van onszelf verstrengelt als één de tango der zuchten passie vol hoop het lied van wij samen door harten gehoord dansen wij leven eindeloos zacht samen zweven waar schaduw wacht…

De warmte in ons samenzijn als kaarslicht te omschrijven strelen gedachten naar verleden toen twijfel geboren werd maar het wel een teken was dat mijn hart weer zal verdwalen. Maar nu echt…

ik geef je meer cachet geënt op diep verzonken ogen in scherp close-up het is geen schijn dat jouw bedekt laat mij je muze zijn tijd rust nooit op beelden langs de planetenweg voor mijn oog akkoorden geven treden gelijkvloeiend bij gouden kaarslicht…

Hij verromantiseert haar uiterlijk profileert schaduw voor het beweeglijke kaarslicht op de schemerende wand door haar uitermate consideratie stileert hij de stand van haar gelaat swanjeert zijn prijsontvangen vulpen waarmee wordt gepoëtiseerd ondertussen inculpeert zij hem als zogeheten verzenlijmer of er niets anders bestaat dan kenteren…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…