Alle inzendingen over mien Wad

Een bed vol sterren, de nacht bewaakt het leven, het wad zucht in zachte regen.…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

is er ontwaken komt er later wanneer grijpgraag lijkende wade zich witwievend vastkleeft boven gebroken dromen…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

ergens spreekt de dood de taal van een stilzwijgen, weliswaar zonder zwoegende werkers die het Wad trachten te temmen in een veelvoud van handen het Wad stierf bijna in de spiegel van rotte palen die de ruimte kleineerden om de passen die ze schreed te haken op wat nu een groen begrazen veld lijkt te wezen geen toekomst in de wolken of…

indien de grob ontslimpt door badwedder doen wij er goed aan de zompbevoetsels ferm van onder te verblubberen. al gluwend en flebberend zuigen wij dan in waddentred ten einde toe de slemp en doorzien wij een diepzogende voetzomp bijtijds!…

de storm beweegt in leunende schoven over het Wad, het licht dat als een viool het water bespeelt markeert mijn geweten met gezette passen, passen die het opgeworpen zand kruien in de maat van herfst de kwelder, leeg van ontboezeming draagt het naakt in schorren zeewier dat als een raster het land lijkt te beschermen, hoe innemend het…

zelfs virtuozen Die gretig putten uit hun trukendozen Al naar gelang de act waar ze voor kozen Zijn het dus mankepoten of leprozen Of s'nachts aan wal gespoelde lichtmatrozen Ontsnapt uit twee Siberische kolchozen Daar waren vers geplukte abrikozen Nog voor je A kon zeggen al deep-frozen Blijft u zich nu vooral gepast verpozen Doch mijd de Wadden…

ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand drijvend op het gras de voet gebeend tot weke klei het oor gericht naar de reling van het Wad wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd waar het water lestig vele monden voedt, je armen die de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin ik ken…

hoe jij bent ontvreemd van schelp en zee geraapt wordt van het wad, waar dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen…

hoe groot de zee ook moge zijn in mijn schepping is ze toch de kleine trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft het kruien van ijs en het schreien van de regen ik leerde haar kennen met kleine stapjes in de bruid van het zand - de bruidegom van mijn Wad - het feest der occulte bewegingen lifte mee op het deinen van haar wang eens zag ik…

Oh wat ben ik reuze blij Nederland wordt groter Nederland wordt groter er komen 6 wadden bij dat maakt mij zo verschrikkelijk blij!…

Anima, Spiritus - Ziel en geest die Ten diepste in dit Lichaam wonen en mij Maken tot de mens Die ik ben - Worden geprikkeld door Wind en lucht, Gedachten ruimen met De wind die waait uit Het verkoelende oosten, Bewegen mee met het ritme Van mijn adem aangeblazen Door de deining van de Oneindige zee in het westen - Windstilte…

schittering ten dode opgeschreven want het pluralisme van de mens kent vele vertalingen maar toch zal het wad nooit echt verdwijnen…

ik korf de liefde van de schijn in één fles wad aqua blue steriel tot goed besluit van kans en keer unitas…

Langzaam glijdt de rivier door de kom van het dal en kronkelt zich weg in haar dromen, om tot slot bij het zilte en zompige wad oeverloos in de ruimte te stromen.…

Het waden daarna in schuim is een toetje met toefjes slagroom.…

Voor Omke Boom van machtige statuur, Wortels die zo diep in de Bodem verankerd waren, Reus die leefde van alle moois Om zich heen hier op dit Prachtige land, ons mooie Westerkwartier - Neergehaald door een Vroege najaarsstorm die Zich onverwacht liet gelden, Maar zijn schoonheid blijft, Laat voorgoed zijn sporen achter…

In de wind sporen van afwezigheid, vlagen van verbijstering en een huiver. Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

Ik droomde me wanend op het wad verwisselde het slib voor vaste bodem zette voet op een plaat van een eiland mijn oog viel op die andere ook een plaatje, wat platter ik voelde me goed erg goed op ‘t erf goed wereld Erfgoed slibvrij werd ik wakker geen plaat voor m’n kop maar van slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…

voor even is de hemel gesloten waad ik door witte duisternis bid in aardse termen waarom doet gij niet open weet dat ik hier eenzaam zit…

De Bomansboulevard die kust het wad en verzandt langzaam in het Wolkerspad.…

Is er nog geen land te winnen Niet van het Wad maar van de Eems De 1ste Eemsvlakte Dat is toch niet ondenkbaar Dan kan de Oostpolder blijven Vaste polder, vruchtbare grond Ik ben niet van het landje pik Maar vooral van de landaanwinning…

Nepal, Bolivia Mexico-Stad… Nee, ik bedank voor die grensoverschrijdende reizen en wandel ontspannen langs ’t wad!…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

Gezellig was het kerstmaal gisteravond na jaren zagen we elkaar eens weer waren verbonden in pais en vrede alle haat en nijd werd eindelijk bijgelegd bij aankomst een zoen van Truus voor Mien zwager Henk sloeg Jan ferm op de schouder de familie was na zoveel jaren één gisteravond bij thuiskomst belde Truus nog eens met Mien wat gezellig is…

Dit eiland in de schoot van de Noordzee dient als buffer voor Neerlands ree is een schakel in een keten die te samen Wadden heten.. Zij vormen een natuurlijk schild trotseert de zeeën 'oh zo wild de golven worden hier getemd zodat hun uitwerking is afgeremd.…

De oude man loopt kreupel Hij vraagt: Hoe geat mien jong? Het kleine kind is vrolijk zo zorgeloos, nog zo jong De 60 plusser zit de krant te lezen wachtend op zijn pensioen De eerst zo mooie buurvrouw krijgt rimpels wat moet zij nou toch doen?…

loeiende lavenis ik weet niet wat er is maar voel mij aangebrand tot aan mijn navelrand dit ranzig Nederland zet ik maar aan de kant ik eet niet langer pizza en heb straal genoeg van Rita geef me bloemenharten laat me geuren snuiven maak me haarscherp zien dat alles draait om mien en haar betonnen rozen vertolkt door holle dozen…

van leven dat schuilde en verloren leek weer opnieuw te voelen in het zich openen omdat jij er naar keek zo gaan wij samen ieder hinkend op eigen gedachten stilte van wolken en hemel lerend op pad naar de eindeloosheid van het wad…