Alle inzendingen over niet bemind

Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht, Plotsling te denken aan zoveel beminden; Als in de duistre wereld van de winden, ‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht. Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden: De handen, de gelaten der beminden, Als in een gloed van lage kaarsen, zacht. Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen.…

Tussen alle visjes in de zee vond ik jou Onbekend maar bemind. En eindelijk begint de heropbouw, iets heel nieuws waar ik me bevind, is aan jou om te ontdekken. Want het enige waar ik het nu over wil hebben zijn die ogen die me nog niet hebben bedrogen.…

een zuchtje wind wat liefde een glaasje wijn wat is het leven fijn een stukje kaas glimlach hier glimlach daar je hebt het voor elkaar een zuchtje wind zon en strand licht verbrand nu stil bemind…

Want voor het eerst is hij beslist in tranen Om een van zijn beminde onderdanen.…

Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en vriendschap wordt bemind.…

Het was alsof er wervelende klanken plotseling in mijn oren dansten onbeschaamd liet ik hun streling toe die als een melodie mijn kern beminde ademloos tot climax bij besef ik ook van jou Foto: Poly Politou Art…

Die het geluk weet te vinden Die door de schijn de waarheid ziet Die het allermooiste beminde Die spoort niet, niet? Wie liefde wegzet als ongepast Volgens burgerregels van fatsoen Is zichzelf helaas tot last En mist mijn liefdevolle zoen.…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

dag allerliefste lieveling de scheur, zo rauw, zo groot geef hem terug , zijn vlees, zijn geest zonder hem ben ik bloot half, leeg, lomp, reddeloos ik zoek en zal blijven zoeken oh god verzorg hem in uw liefde wind hem in uw doeken hij is mijn man, mijn leven hij is ook uw zoon bemind zijn is uw grootste gift en leek zo doodgewoon…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

een vrolijk, dartel kind uit lint door iedereen als 't zonneke bemind, werd op weg naar school overreden is in coma drie dagen nadien in middelheim overleden. ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

als je maar weet dat ik je altijd heb bemind. ik moet nu door met mijn leven samen met mijn kleine meid. als jij nu maar weet... je gevoel kan je bij mij niet meer kwijt.…

Gor deinen beminde strelen langzaam weg op de oneindige klanken van een luit hoog van een parterretrap Zingend en dansend spinnen spinnen zij rond elkander Velours sluit klappende vergezichten uit van succes…

Sommige dichters zijn mij te houten Klaasachtig, ze beantwoorden geen vraag Of ze laten de vragen vervagen Op advies van hun beminde vrouwen Zeg nou toch eens fijn, o lieve Katrijn Dat die pijp van mij jouw schoorsteen mag zijn…

het mooiste meisje van de klas veegt triest de tranen uit haar ogen wat was u aardig en bevlogen dag meester met de vlinderdas het valt haar zwaar, het lieve kind ze had hem heimelijk bemind (Een laatste snelsonnet voor Driek van Wissen)…

Zij beminde De reis trok zijn sporen Zij schoor mij weer glad d' Amuse Gevolgd door soep en hoofd en dessert viel goed Tijd leerde ons dat liefde voor elkaar levens dan juist schoort…

kleine plukjes gedachtegoed in blauw markant omgeven door veraf tussen aankomst en vertrek ergens, boven de zenith als een opwaartse horizon een sneeuwbleek strand door palmenschaduw bemind alles zonder woorden en geen mens te zien…

in schuldig landschap onder de olijfbomen de kogelhulzen wat je me naliet waren wortels en vleugels een prachtig cadeau doorwaakte nachten hij luistert naar de stilte zijn knoken kraken de god van liefde woont in hen die beminnen niet in beminden (Plato)…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

als een luipaard zo wellustig krabde je de oude wond weer open striemde rug met lange halen liet in je wulpse spel mijn bloed weglopen het ging je niet te snel je dorst was buitenzinnig je beminde mij zo innig en wat tikkeltjes te fel hebben toch het eindpunt nog gevonden dropen toen gebroken af alleen je staart zwiept nog heel…

Als wazigheid je niet meer zint was dan het grove zout uit de mist strooi kwistig met regentranen en jank als een vroegtijdig verlaten kind laat de ogen verfrist weer open gaan en denk: ik word straks weer bemind…

Nooit teldet gij de vlokken, Die stuiven voor de wind - En zoudt ge dan kunnen weten, Hoezeer ik u heb bemind?…

zonnemorgen zonder zorgen sans souci oui oui oui zon der zorgen opgeborgen opgegeten in bloemenregen ha ha ha alles is mooi alles in lentetooi blij als een kind, door allen bemind o wat fijn in het hier en nu te zijn…

willoos mooie dageraad zuchtende dag begint licht uw licht verraad bemind en onbemind hoe moede zo uw benen welk nopen los van mij nederliggen laten wenen nacht laat rusten zij opzij…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten.…

geboortetranen diep bemind de eerst kreten waar leven begint even verloren dat veilig gevoel maanden geborgen liefde gevoeld zoekt naar dromen in zachte ogen zijn eerst traan verdwijnt in een lach…

Tegen elkaar gevleid, teder bemind. Kortstondig maar mooi, de herfst vandaag. Koud voor mij, maar de kleuren zie ik graag.…

niet meer zegbaar dan in woordeloos gebaren of zwaaien naar het heengaan van de barre westenwind misschien heb je het in de gaten is het een gevoel diep in jezelf voel je het tastbaar in de kieren maar het is een heengaan dat niet meer terugkeert als een volwassen kind het is een heengaan zonder een weerzien een stilte in de nacht bemind…

Als het hart alleen nog klopt En de rest al niet meer voelbaar is Een dode geest in het bijna Dode lichaam woont Dan is de eenzaamheid Huizenhoog zichtbaar In de mens die zichzelf Reeds verloren heeft Net als veel van zijn beminden En niet meer weet hoe Hij het leven, en zichzelf, Terug moet vinden…