Alle inzendingen over ontluiken OR klaprozen

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

Felle klaprozen en bont vingerhoedskruid staan overheersend in het hoge, wilde gras. De schilder kijkt, mengt almaar...…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Haar schoonheid sprankelt in bloesem en ontluikend groen…

Onder nazomergloed trilt de weide in de weide trillen de gloeiende bloemen in mijn ogen de gloeiende bloemen een gloeiende bloem een groeiende bloem zoem zoem loeiende bloem groeiende bloeiende ogenbloem in de bloem zoem zoem wil ik zijn zoem zoem in de zuchtende…

Wat zijn dat toch voor bloemen die daar staan te bloeien soms alleen, soms in een groep Zijn het narren die écht sissen? En zo'n K.R.O. kus, komt ie me écht kussen als ik roep?…

Zelfs tot in haar afwezigheid, als het applaus van de klaprozen langzaam verstomt in de akoestiek van het eeuwige niets.…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

dag, ben je daar weer, zei de vlinder tegen de  ontluikende bloem…

Vertakkende boom ik heb je zien bladeren ontluikende stof.…

(l'important c'est la rose) ik dicht een schilderijtje 'een zomers taferel' met een handvol warme woorden doch geen zin teveel het zonnetje zal er op schijnen de hemel moet strakblauw en het weiland vol klaprozen schrijf ik speciaal voor jou…

Klaprozen, symbool van hen die vielen op de slagvelden van weleer. In al kun kleurenpracht bloeien ze vandaag ook weer. Ze markeren geschiedenis en hoop op vrede. Nog een lange weg te gaan.…

in volle kleuren helemaal uit je bol gaan, ontluikende tijd…

teerwitte bloesem blaadjes spellen verhalen ontluikende groei…

Hemelblauw Zonnelicht Ontluikend groen Bloesemtooi, Lenteseizoen Wat ben je mooi…

Het zand was er zwarter dan elders Klaprozen waaiden als gensters uit ijskoude asse omhoog Verdwaald in die granieten stad voelde ik onder mijn snelle stap zielen knappen als scherven Doorheen glasgordijnen zerken staarden korstmospupillen mij na ------------------------------- uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004. -----------------…

de losse eindjes zoeken hun samenhang van verknoopte ontreddering tot uitvalbasis voor ontluiking…

Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur.…

Klaprozen langs de weg. Boeren en de honger. Hoog en licht is boven mij wat ik de lucht zou willen noemen maar dat in waarheid de toegang is tot Hem die mij verdreven heeft. Zondig zijn wij allen. Maar Hij heeft een baarmoeder Hij is de goede God. ---------------------------- uit het 'Verzameld Werk'…

Onder een bedje van klaprozen dekken wij onze dromen toe. Nachtschaapjes koesteren zich tussen onze tijdloze gedachten. De maan schetst een halve glimlach, sterren schieten wensen door de hemel. We omarmen de zon in ons hart en groeien onvoorwaardelijk naar elkaar.…

er zijn dagen dan is mijn wereld zo klein of blijkt het buiten mij te groot dan kruip ik onder een deken mijn armen zijn immers te kort om uit te breken ook beide benen lijken dood al zie ik klaprozen in volle glorie en bloesem alom iedere kleurenpracht is flets het gevoel houdt me doofstom…

alles wat er rest is een armband rond mijn pols, een glimlach achter glas en stilletjes herinneren ik zaai het zaad van lila klaprozen ik zegen ze, heel stil de wil om ze te laten bloeien overschaduwt het geheel het zijn er veel een glimlach over warme aarde het zijn er minder dan de waarde van de hinder en de tranen in mijn keel…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ogen ontluiken uit zoete roes verstoten zoveel licht valt zwaar…

Het seizoen van ontluikende pracht en praal dat verwondering, ontroering en blijheid opwekt bij ons allemaal…

Bijna tastbaar is mijn verlangen naar het land de klanken uit mijn jeugd het land van klaprozen korenbloemen en glooiend landschap het land van textiel de arbeid en de natuur het land waar jij en vader leefden mijn land ons land Twente waarvan ik 't volkslied in mijn diepste dromen zing.…

iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht elke bloem en plant krijgt zijn eigen dracht ook de bomen staan bol met groene pruiken zon en regen doen het gras frisser ruiken waarin madelief en paardenbloem glimlacht iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht…

Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur. Uit: septemberkruid, 2002, p.33…