Alle inzendingen over op kale grond

en de grond verliest verkiest de morgen dag na dag wolken schrijden haasten mijden vastheid die niet is de grond verliest en kent slechts waarde in de droom die ons beziet en laat voor wie we zijn…

Het voorjaar stierf, gelijk met jou werd leven simpel bestaan langs lange dagen en door donkere nachten raakte duister zelfs het laatste licht kwijt de winter komt steeds nader en kou, slechts onderhuids verwarmt door af en toe een zachte glimlach van herinneren, bevriest zelfs de laatste dagen springend van wak naar wak snijden…

Twee handen woelen in vochtige bosgrond Een stem. 'Tien dagen geleden - hier - veertig of vijftig.' Binnen de jaarringen is dit moment nog geen tiende millimeter dik. 't Graven stokt het licht druipt langs de stammen. Twee handen de polsen gebonden steken zwart biddend uit de aarde omhoog. --------------------------…

Hij heft wanhopig zijn handen vangt het allerlaatste stof en breekt gedachten af zijn passen gaan moeizaam hij hoort alleen nog maar het gillen en krijsen van zoekenden naar een zilveren vogel verschuift het geluid hij kijkt nogmaals omhoog en huivert…

En bukkend moeten ze in de grond verkwijnen, In muffe damp — daarboven bloeit de roos! — Gevaren duldend in hun somb're nacht.…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

Heb het leven Lief zoals je Mij hebt lief Gehad liefste Mensenkind Dat zo vaak het zicht Belemmerd ziet door Angst voor het leven, Dat zo vaak je pad Bezaaid ziet met Belemmeringen die Alleen voor jou zo Zichtbaar zijn, En voor mij Verborgen blijven…

Gehouwen heb ik je Uit boterzachte mergel Gewonnen in het zuiden Van ons eigen kleine land, Gevijld heb ik, geraspt, Geschuurd zelfs, en telkens Heb ik wolkjes fijnstof Uit je naden en kieren geveegd Met een vederzachte kwast Die elke paar minuten tastbaar Laat zien dat ik iets gedaan heb, Gewerkt heb, terwijl mijn ogen De vooruitgang…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

zich rauw en bitter vastklampt aan de onbeweeglijkheid van het kaal en donkerkleurend moederland…

willen tonen als een boom in de winter bladerloos kaal in het volle vertrouwen dat nieuw blad al in de maak is Maar meestal ben ik een klein en kwetsbaar mens.…

Krom gegroeid door lange jaren staat gebogen in de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en…

( pa ) leven in het voel van verlaten wuivend op een kaal heideveld zoals het dorre dopjesgras gevangen in een wirwar als van zwevend spinrag over het koude moeras een dof berkenblad in ongedurigheid cirkelend rond verarmde grond gelijk de nijverige herder die een schamele kudde drijft in eenzaamheid verstomt de staf als…

De politiek schrok zich opnieuw een bult: ‘Je kunt met deze uitslag niet formeren De kiezer lijkt verdwaald’, aldus de heren Zo krijgen wij ook deze keer de schuld Sloop dit systeem, veel keus is overbodig Maar daarvoor is eerst een regering nodig…

Met opzet verdwaal Ik vandaag in het Labyrint van mijn Leven - talloze Cirkels volg ik Met mijn vinger Op wat een landkaart Van mijn leven lijkt Te zijn - En terwijl ik je volg, Lijn die best eens Mijn levenslijn zou Kunnen zijn, komt Er zo maar een gedachte Bij me op, krijg ik een beeld Van vrijheid voor altijd En een…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

In de frisse blauwe hemellucht Straalde de warme gele lentezon Op het prachtige prille bloempje Ze kwam kijken naar het wonder Maar toen het ‘s nachts vroor Was ze alweer kopje onder…

De wankele poorten vallen met geraas naar de grond, als een dier dat door zijn poten zakt en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt. Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan.…

Rug tegen kale muur, van voor de vijand, voeten op bevroren grond, de wind een zweep. -------------------------------- uit: 'Soldatenliederen', 1991.…

Akker en Hondsviool zij zullen elkaar niet bijten op zand en kalkarme grond kunnen zij hun dagen slijten. Iets verderop de Driekleurige rakker vermaakt zich best op een kale akker. Zink dat voedt ze geel tevree Geuldal en zuidelijker voert de wind hen mee.…

daar waar enkel koeien graasden toen de tijd nog vroeger was liggen nu als open wonden grote vlakken zonder gras grauwe grond bedekt de bollen van de tulp en de narcis krokus, druifjes, hyacinten wachtend tot het warmer is straks is al het kaal verdwenen en verschijnt als visioen een palet van duizend kleuren tussen al het land'lijk…

nu komt de natuur tot rust lage zon verlengt schaduwen avondnevels verdoven dagen dempen het goud van afscheid bomen verliezen hun pracht kale takken buigen in de storm daar is hoopvol leven verborgen in de kille en donkere grond maanden van felle verstijving en sluipende dood trotserend kiemend in de levenswarmte van de klimmende lentezon…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

laat de lente binnen kaal zoek ik de zon weet hoe alles begon witte wolken en wat blauw kom kleine vogel nestel je de prille tak ontluikt alleen voor jou…

Was aan alle kanten Omringd door licht, Werd er door overspoeld, Ben in haar verdronken - Klaar om de nacht van Louter duister in te gaan; En bij het eerste ochtendgloren, Toen het nieuwe licht Onvermijdelijk werd geboren, Viel het allereerste licht Op deze levende steen, Licht dat er zo zeldzaam mooi Doorheen valt, waarin ik…

Nu ben ik nog rustig en mezelf, straks keer ik mij binnenstebuiten sprekende vanuit de grond. Maar nooit tegen, of negatief nee, dat nooit, leer daar van. Probeer me niet buiten je spelletje te zetten want ik doe toch niet mee. Je zet jezelf toch niet zomaar op het spel om mij vervolgens te bespelen.…

In die stille maand november Alles kaal, dor en leeg Sta ik in een verlaten steeg Geen gedender. De regen spat op mijn gezicht Op de kalen bomen Ik hoor het water stromen Doe mijn ogen dicht. Ik sta aan de grond genageld Ben bevroren van binnen Sta te verzinnen Dat het hagelt.…

doorzichtig naakt, valt dood bladgoed van nerf en ziel op tot het met lot doorweekte grond, bekleedt een transparante lauwerkrans mijn koude voeten om die laten wortelen in een verre horizon.…

zag je sporen in de grond een kale horizon geen vijand die het nodig vond om jou te raken je ging het maken in dat vreemde land van kogels en granaten was eigenlijk gewoon voelde als routine nog niets aan de hand tot je maat ontplofte jij zijn darmen zag jullie schoten terug als blinden omdat in deze oorlog nu weer alles…

groen is in zijn bladeren gestorven de wind verritselt ze voorbij dood is op de grond geborgen beschermt haar voor het wintertij takken dromen van een lommerrijk verleden heden is alleen en kaal ze vertellen hoe ze door de kou hebben geleden een eeuwenoud en triest verhaal ze wachten op de lange nachten en de maan vorst laat…