Alle inzendingen over samenzijn OR wantrouw

Spartelend in het water heeft hij de eeuwigheid van de jeugd hij denkt nog niet aan later alles wat hij nu doet doet deugd er wordt onvoorwaardelijk van hem gehouden zijn wereld kent geen wantrouwen de schoonheid kiest hem uit vol vertrouwen eens slaat hij zijn vleugels uit voor nu zal hij hier zijn kasteeltje bouwen.…

even dacht ik gevonden alsof het echt zou zijn verloren leegte gevonden door mij vervulde dromen tot een komen en gaan van wantrouwen en blikken in de leegte van zijn berichten van zijn bestaan verloren leegte als leeg zo leeg niets vind ik terug in mij…

nacht bij volle maan samenzijn in tederheid liefde's zoete waan…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik zuiver mijn bloed met jouw liefde zo puur en oprecht er is niet veel dat ik wens dan het verlaten van de eenzaamheid niet dat ik dat zo voelde maar nu met samenzijn weet ik wat er kan zijn en ook van geven en nemen.…

ons vurig kussen verbergen wij in de haast van ons samenzijn toch roddelt men over ons met duizend grage tongen…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan?…

Vertrouw de dichter, wantrouw zijn verhaal, gebouwd op eigen visie. Schaamte of zonde, zijn de onrijpe appels uit de boom van de geest. Eenzaamheid is stilte waar gekoesterde dromen tot stilstand komen.…

Daar zien we Mark, Geert, Jesse, Alexander en Lodewijk, je zou hem haast vergeten Ook Sybrand staat er voor het hek te zweten Wantrouwend kijken ze naar ieder ander Ze denken allen, staande in de rij: ‘Die stoel in ’t Torentje is straks voor mij’…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Verloren in jouw ogen verdronken in jouw stem Soms kan ik zelfs vergeten dat ik het zelf ben Gezonken in jouw armen gesmolten in jouw blik En dat alles omdat wij zoveel mooier zijn dat ik…

Jouw handen strelen mijn lichaam, je lippen komen volgzaam. Overal waarvan je weet, dat ik alles om mij heen vergeet. Jouw vingers zorgen voor een hemel op aarde, verlangens die je voor mij bewaarde. En wanneer je mij zachtjes kust, vervul je mijn lichaam met lust. Nu zal ik mij aan jou geven, ik voel jouw lichaam beven. Samen komen wij…

Ze waren bezig met de grond om die netjes met meditatiekussens in een rond Een blij omhelzen was er En lekkernijen uitgestald ' k Had er nu zin in al De sarongs werden omgedaan Een houtkachel waaruit het gloeide We mochten zijn 't kindeke dat gestreeld, bewonderd, 'k bloeide Dan herders en de schapen, die andere schapen zochten…

Waar wind zo mooi doorheen zingt aan het riet zie ik je ogen gesloten in dromen verdriet stilzwijgend ... sla ik mijn armen om je heen en je voelt het van top tot teen dat je niet meer alleen hoeft te staan dat er iemand bij je is die met je wil delen die ene kleine traan…

Ja hoor. Je mag meelopen tot het stoplicht, of tot de eerstvolgende tunnel. Tot de derde straat rechts, tot de ingang van het park. Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur. Je mag meelopen tot in mijn kamer, tot het glaasje van het een of ander, tot ik mijn tanden heb gepoetst of tot het eerste ochtendlicht…

kalkstenen vlinders vliegen naar je toe de stad zegt met één oog de nacht gedag straks vlieg ik op de vleugels van je rode haar over de blauwe halswervel der stad als een dragonder ga ik in de wolken rijden maar jij wenkt met je kleine witte hand een twijfeltorentje van vrees en beven rijst uit de zwarte bronnen van je ogen en als ik dichter…

rondom de tafel geschaard alsof het even weer net als vroeger was luisteren we naar Uw stem vader scheiden doet lijden klinkt het oude lied al twintig jaar bent U er niet meer op deze aard dan klinkt de melodie Lily Marlene Unter die Lanterne Uw lievelingslied in ons hart de wind fluistert Uw zijn bij ons zo samen dood is niet…

zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots Onze liefde is oprecht Verlangend altijd yes Niets dat mij zegt Dat iets niet blijvend is Blijvend in ons samenzijn…

Dromerig zie ik de kuiltjes in je wangen, de lach op je doorgroefd gezicht. Ik zie het vrolijke verlangen, om in eenvoud samen te zijn. Is het daarvoor dat ik zwicht? Door de glazen van mijn huis voel ik je kijken. Uit die warme, stevige handdruk maak ik op dat je kunt en wilt begrijpen. Ik voel de kracht van je arm rond mijn schouder…

Het leven lijkt donker, duister, het is nacht. Maar toen kwam jij, je bent zo lief en zacht. De wereld werd wazig alsof er een zeepbel om ons heen gespannen was, gescheiden van de wereld door een dun laagje glas. Je tilt me teder van de grond, ik kijk in je ogen en ik voel je mond. Ik wil niets liever dan samen zijn met jou, de zon die schijnt…

Slechts in jouw onzekere lieflijke chaos voel ik mij veilig en beschut, zacht wiegend op de torenhoge golven van meeslepende emotie, is het dat ik uit ons samenzijn steeds weer inspiratie put.…

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

's Ochtends zie ik het leven naast mijn bed. Ik verwelkom haar. Ze zegt: ik ben geen bezoeker. Ik denk: in welke tijd praat ik met haar? Ik sta op, zij staat op. Ik loop, zij loopt. Wil ze uitgelaten worden? Ze zegt: ik ben geen hond. Niet om over mezelf te vertellen ben ik bij jou, maar om geleefd te worden. In de drukte raak ik haar kwijt…

De werkelijkheid moet vast veel platter zijn dan het verlangen naar die zoete pijn die slechts bestaat uit ’t bange turbulente hunkeren naar een gebaar van voelbaar samenzijn zo dicht en weerloos dat het striemen slaat hongerig en gulzig kletsend haar lillend vlees behoort hem toe die haar begeert-hij is het beest dat zij verweert en aanroept…

Zachtjes op elkaars rug cirkels en tekens schrijven tot we roze en voldaan zijn: zo eenvoudig is vrede met elkaar .....Vader 's middags voor ons uit .....op zijn trompet spelend in het bos .....hem vinden naast een zak snoep .....met grapjes en kleine dieren overal ..........Bij elkaar liggen, voorgelezen worden ..........motten rond de…

Ben ik bij jou dan ben jij bij me maakt niet uit waar of we zijn of waar we dan mee bezig zijn want da's het enige dat telt ongemerkt passeert de tijd voor mijn gevoel staat hij ook stil wanneer we samen lachen zingen als jij me kust word ik zèlf stil Kleuren schieten door me heen ik wou dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één…

Als Gandi stond hij daar zomaar en zij als veel jonger dit keer met haar blonde haar Hij druk in de weer in korte lendendoek We konden kiezen nog uit kamers en zagen hen vanuit het kantelraam zitten in de zon aan de kolossale houten tafel saam Éénmaal ook bij hen, druppelden de mensen binnen veel man en enk'le vrouw 't Programma werd…