Alle inzendingen over strekte

Ze renden, holden, trapten en rusten ze bogen, strekten schopten soms ze gingen op zichzelf staan daarna was het opvoeden gedaan!…

We hoeven ons geen zorgen meer te maken Nu onze eigen bol dreigt op te raken We blijven hier zolang de voorraad strekt En daarna pijlsnel naar die nieuwe ster ...Er is maar een probleem; 'n beetje ver!…

De Melkweg strekt zich lenig uit. Onder de curve van onze planeet, baadt ze in een flauw rood licht. Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

Tikkend wachten op de bus Ritmisch gevangen in zijn lus Stoplicht vol gapend ongeduld Telefoons leggen beslag Licht blauw vergijzelt de dag Traag wordt koffie gevuld Aandacht wordt gehacked Richt zich op en strekt Dag in agenda gehuld…

De oostenwind verleidt het zaad, de nacht waakt over gesloten knoppen en jij, het landschap van schoonheid strekt zich uit over verlangende toppen. Teder kroon je mij met je lenteadem, dicht je ons blad tot het inkt langs ontwakende nerven vloeit. Het is je scharlaken kelk waar mijn bewondering naar groeit.…

het heuvelland in eindeloze glooiing strekt zich tot de einder uit links de ranken waaraan de druiven hangen voor de wijn die de avond van de landheer zal verluchten rechts het graan voor het bier van de knecht die zwaarder vocht behoeft en middenin de witte schimmel in de weide dromend naar de verten hendrik…

Als het doek valt van binnen en de dood een sluier trekt verlies het wint van winnen en de horizon zich strekt probeer dan juist te leven met je lichaam, ziel en hart rouw, veelal, duurt maar even want de dood is niet apart ----------------------------- Dit gedicht draag ik op aan Balten S. te R.…

Geuren, veren, snavels, kleren, staarten, vachten, kazen, vruchten, luchten, pluizen, overdekt, wollig, donzig, meter strekt. In geschuifel, luifel, luifel, staat ze stil, neusvleugels trillen, spiedend, speurend, rij na rij, ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…

de nacht  is een vriend van mij fluisterende gedachten in verstilde uren tere dromen die pas verdwijnen in het daglicht verdriet omfloerst  door tranen vindt troost  schaduwen  trekken zich terug  voor even  bestaat er geen morgen het beschermende  donker omsluit mij en strekt zijn armen naar mij uit de nacht is een…

O vrouw zo mooi Rijp zomerkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een zoet struweel De olijfboom Strekt zijn takken Als tedere vingers Als de verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het altaar Aanbid je nieuwe naam…

ik vang haar in schielijk voorbijgaan onverwacht ligt zij ondersteboven op mijn schoot ik doe neusje neusje en zij strekt geklauwd een poot naar mij uit en dan zeg ik "zachtjes" verbaasd zie ik grote donkere pupillen, teruggetrokken nagels mijn meisje, uitdagend ten voeten uit morgen hangt zij weer in de gordijnen…

Hij wacht op haar iedere morgen weer wanneer de zon opkomt schudt hij zijn veren en raakt haar even aan minzaam knikt hij naar het grauwe ganzenpaar dat nieuwsgierig waggelend iets dichterbij komt en de witte reiger strekt statig haar nek maar zwijgt in de lucht wordt al klapwiekend gebeden voor het laatste avondmaal…

Mijn hart is over bergen heen gevlogen mijn gedachten hebben rivieren doorwaad mijn gevoel zweefde tussen wolken mijn liefde heeft zeeën doorkruist mijn ogen zagen je van ver mijn armen strekten zich naar jou mijn benen ijlden over het veld mijn adem stokte van verlangen. En aan het eind zakte ik voor je voeten in elkaar.…

mijn holle buik droeg niets meer dan de angst om hem alsnog te gaan verliezen schreef met duizend rimpels al mijn angst in al mijn zorg ik vloog met harde vleugels langs het einde van de nacht, liet waken onbedacht veel scherper zijn, want pijn strekt uit tot aan voorbij de dageraad, die woordeloos doch ingesproken opstaat uit de…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. ------------------------------------------…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

De woudreus kreunt vervaarlijk maar strekt steeds weer zijn rug. Keert in nieuwe staat terug. Om verder te buigen. Verder dan voorheen. Om zich weer opnieuw op te richten maar niet te barsten. Trots trotseert hij tegenslagen. En draagt nieuwe vruchten.…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

Het treurlicht strekt zich uit over de dieptes van het verdriet, gesloten ogen onthullen een verborgen hartenleed, handen bedekken het gezicht van een overleden droom.…

Achter elke deur een opening die gapend staat te wachten op het uitgesteld bezoek Niemand ruikt de pruttelende koffie bij een knapperend vuurtje en strekt zich uit opgeschikt door Tijd die weer eens met harde stappen door het stille huis dendert. Als de bel gaat verdwijnt Niemand naar de tuin achter de deur.…

De boom ontdaan van blad strekt de magere takken uit hemelwaarts omhoog, veelarmig tot rust gekomen in de nacht een kleed van sterren aan Jij wil niet horen van een maan gevangen in de kale, schurende vlakken alleen maar omdat jijzelf beweegt verdwijnt, verschijnt, verdunt verdicht op elk niveau van bestaan…

achter de duinen heeft hij zich vleugels aangemeten nu fladdert hij de vogelman door het zand naar het water boven hem strekt een oneindig blauwgrijze deken uit hij houdt de vleugels hoog tot hij als een vogelstip aan de horizon verdween de veren van de vogelman komen bovendrijven wie ziet zijn unieke veren wie haalt ze uit het water…

wanneer schemer zwijgend laatste fluittonen dooft kruipt de zon onder het gras gaapt nog een keer legt zich neer bij de nacht zo jouw mond de mijne in zinderzinnen spreekt en ieder woord zich eindeloos rekt strekt zij vogelvroeg de morgen gaapt nog een keer verdaagt de droom zojuist ontdekt…

strekte mijn armen reikte met handen maar voelde leven langs vingers glijden met nagels striemen getrokken over je rug het tijdelijke sloot maar gaf je ziel nog niet bloot er is geen begin door een schat aan herinnering achter te laten de gaten zijn veel te groot deze breken met weemoed en respect wat je liefhebt is klaar…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

Mohammed z'n bokstactiek strekte tot eer, wat belangstelling wekte. Z'n zinnigheid kende geen grenzen: die wendde hij aan bij z'n linkse directe. Hij bleek zeer slagvaardig en maakte furore: door slimheden raakten rivalen knock-out. Keer op keer won-ie goud, daar de man van stompzinnigheid blaakte.…

ijle gewichtloze stralen verzilveren de vroege morgen uit schemering gezeefd door de donkere nacht is daar de dageraad hij strekt zich uit over slapende velden dekt de gewassen toe die nog staan te dromen glijdt over water wat rimpelloos vlak de koele diepte spiegelt verzonken in rust kleurt de lucht bleek en de beemden blauw…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…