Alle inzendingen over verwekt

de lange uren van de nacht kijken mij gepijnigd aan ze krijgen het benauwd en vragen of het mijn hese stem is die de nacht gekluisterd houdt zijn het mijn tranen die de hemel doen treuren, ben ik het die de vloed van de regen niet vertrouw verwekt mijn woelige storm de golven in de herfst, ben ik het die de dag doet vallen in…

soms een oud verhaal dat werd bedacht heeft hij op aarde ook écht vrede gebracht werd door ons onze Verlosser niet herkend stond hij dan niet als een heilige bekend hoe zit dat mam en ik vertelde hem toen zacht Hij was beslist een wondertje dat wij verrukt verwachtingsvol tegen ons hart hebben gedrukt blij met het kindje dat in liefde werd verwekt…

U ziet in Nederland een ware gekte En zeker als u kijkt naar de details Men baart nog enkel Dewies en Jamais Terwijl men deze vroeger nooit verwekte Ik had het graag poëtischer gezien Dus ouders kom en noem uw kind Quirien - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dewie en Jamai zijn nu de meest gekozen kindernamen…

Naast mij een vorm die zich strekt wanneer ik naast haar lig en haar perfectie bemin in een film die op mijn netvlies voortbewoog, zich schikt, verwekt, wikt, naar eigen naar ziel en zin, was geschapen voor mijn oog, een gracieusheid die er niet om loog, rekt de nacht van het einde en begin met alle innigheid daar tussenin, werden…

Laten we het maar weer hebben over het inspirerend niets zo'n begin waarin nog alles mogelijk lijkt, een godin verwekt en geboren wordt.…

Wij willen geld van onze dode vader. Hij gaf ons ziektebeelden bij de vleet. Zijn DNA dat ons de das omdeed vloeit rijkelijk bij ons door elke ader. Graag gaf hij ze een dochter of een zoon. Maar ondank is helaas des werelds loon.…

wonder Dat dat rare wezentje op de echo Zo ontzettend mooi bleek te zijn En dat jij dat bent kleine Guido Van alle baby'tjes op de wereld Is er maar eentje zo speciaal Je bent de aller allermooiste En de liefste van allemaal Die mooie blauwe oogjes Oortjes, neusje en mondje zo perfect Ik kan bijna niet geloven Dat jouw papa jou heeft verwekt…

-sche horden Nu zorgt Rita Verdonk voor zuiveringen Door zich met ‘n fanatisme te omgorden Dat verontwaardigd maakt en huiveringen Verwekt in ‘n heksenjacht zonder erbarmen Wie kan zodanig zijn geweten schikken Dat hij een premie uitlooft voor verklikken?…

'Ik beval', zei ze later het liefst onder water: een kind heb je bij me verwekt.' De zwangerschap vond ze een zegen. Het vochtige baren viel tegen: geen kind kwam, maar schijt en ze heeft net op tijd nog een steek onder water gekregen.…

Jouw muziek in mij, te zamen met de twee vochten van lichaam, verwekten een rijpe vrucht: zij heeft lucht en ruimte nodig die ik niet kende. Ik had haar nodig om voortaan te herkennen. Echter, de verboden vrucht smaakte niet het lekkerst.…

Zo maagdelijk rein en onbevlekt Hebben zij een ware herrijzenis in mij verwekt!…

Het lijkt haast wel een algemeen gebruik Om babies bij je dochter te verwekken In ieder land zijn er perverse gekken En kelders met een sluw verborgen luik Kind heeft haar zusje op de wereld neergezet; Soms ligt er écht een krokodil onder het bed.…

Pastelstippels regenen overvloedig chaos van inspiratie verwekt actie op doek Eén voor één met duizend tegelijk vegen spatten met ’n nostalgische pennenstreek een verslagen parasol de zwalpende beek in Dames speculazen ogen besterven ‘t wak accessoire smelt voor opgehaalde neuzen van neerbuigende elite Afgestorven traan treurt…

De man die ons had verwekt hief de hand. Wij boden het hoofd. Hij prentte zijn duim in de hersens. Wind en regen bestookten de droom. Onder bed sliepen wolven en heksen. ------------------------------------ uit: 'De hertog en ik', 1989.…

hier, onder mijn vlinderstruik die roze is gesierd de takken hangen wat zwaar getopt, met hemels vocht bedekt zij schenken ons de zwangere schaduw waar een lichte geur zijn hoogtij viert en zowaar, een rijzende passie wordt verwekt ik lik de rood gezoete smaak van je lippen als langs je mond het groen wat druppels omlaag…

Somber zijn de dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos…

er is nooit een toekomst geweest voor ons zelfs het heden is langzaam verdwenen in een restant van zwarte dons tanden van tijd hebben zomers opengereten en, in de bron, het bruidsnest ontwricht het enige dat vleugels kon bewegen en nu ik zwijg, huil om het ontsluierd gezicht; wij vluchten van dit ongemeubileerd leven, verwekt schijn het…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

Witte tulpen Fris gewassen in de laatste sneeuw en nog door het oude zomervuur gewekt maagdelijk rein en onbevlekt hebt u een ware herrijzenis in mij verwekt!…

Of het verlangen naar de woorden die ik niet heb uitgesproken, de niet geschonken tederheid, een pijn verwekt die me merken zal mijn leven lang. Of soms verwacht ik in de zon het vertrouwde beeld van moeder op bezoek en hoor ik de kinderen haar blij begroeten. Helaas, mijn lieve moeder komt niet meer.…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ---------------------------------- uit: 'Nieuwe gedichten',1999.…

verstopt als wintermantel ontpopt toverwerk in winter macht wie ben jij met deze kracht speel met mij die kou veracht zonnestralen glinsteren zacht witte wereld om mij heen boom noch plant zijn alleen een vlokje danst daar blind vredig in de koude wind vogels vliegen daar voorbij contrast in witte bomenrij winter in koude stilte verwekt…

Met al ik ben heb ik je negen maanden binnenin gedragen mijn kind uit liefde ben je verwekt en zo ook op de wereld gezet mijn kind beloofd je te beschermen je alles te geven wat ik bezit genoot ik dagelijks van je ontwikkeling hoe je mij zienderogen steeds minder nodig had tot die ene dag de grond onder mijn voeten wegvaagde waardoor ik…

Zij strekt haar armen hoog, de handen als kelken rijken naar de hemel het hoofd trots op de ranke hals neigt deemoedig gemengde tonen door de violisten verwekt vertellen het al oude liefdesverhaal en in crescendo, vat zij vuur en vlam, vergeet alles om zich heen en verliest zich in dans en muziek.…

poëet te weten dat ergens iemand je gedichten leest een je gedachten sympathieke geest vooral als die je dat ook nog laat weten Je geeft je ziel bloot, opent je geweten al ben je in je hart ietwat bevreesd wat er gebeurt met 't kind dat je verweest -of 't, eenmaal vrij, nog iets van je wil weten- Het is door jou op het papier geboren; verwekt…

Ik rijg de zinnen aan elkaar tot een beloftevol gebaar, alleen door mij verwekt. Ik aai de letters van A naar Z, speel met woorden. Ik gebruik die gave die ik bezit.…

Of het verlangen naar de woorden die ik niet heb uitgesproken, de niet geschonken tederheid, een pijn verwekt die me merken zal mijn leven lang. Of soms verwacht ik in de zon, 't vertrouwde beeld van moeder op bezoek en hoor ik de kinderen haar blij begroeten. Helaas, mijn lieve moeder komt niet meer.…

een windhoos verwaaien emoties moeiteloos over een zacht glooiend landschap In kalme handen weten koude wangen zich geborgen voor latere tranengloed Wat in het ongewisse blijft zijn de bouwstenen van het eigen zijn de diepere roerselen ontsproten aan dat wat niet gekend wordt Het onbenoembare zelf trekt aan als een magneet en verwekt…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ----------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2000.…

En des - ter Universiteit - verwekt het min misbaren, als men thans korte keersen vindt op hoge kandelaren.…