Alle inzendingen over verzon

Hersenen schonken ze, een gift sommigen beschadigd anderen besmet met nacht of ijspegels, de vrieskou De creatiefste verzon guitige diersoorten slurven, wat geestig!…

Was het een kunstnaar die voor 't eerst verzon Zo tot een kroon, een arabesk, te spreiden Lichte en veerkrachtge stengels, guld in zon? Of is elk ding dat zorgvol en bescheiden De mens goed voor zijn doel vervaardgen kon, Schoon geen 't vermoedt, Schoonheid voor alle tijden?…

Als ik naar de kalender staar, geen sneeuw hindert het zicht door de bomen blijft het bos het bos in dit licht groeit het uitzicht in het kijken dat ik het verzon, verder dan de zoom van het inzicht tot aan mijn horizon er is niets nieuws in de verwachting achter de zon, geen vlok te zien als dit uitblijft, is ook de nacht niet uitzichtloos…

poseren ik wat verlegen over mijn kleine geslacht en je gaf me wat stevigs te blowen om mij het gevoel te geven dat, het niet mocht zocht je in de open keuken naar de jenever fles om vervolgens met een theatrale stem uit het boek van de Griekse dichter Kavafis voor te lezen in twee verschillende vertalingen waar je vaak nog een derde bij verzon…

en vroeg de bakker om een degelijk brood mijn vrienden over het water hadden mij werkelijk broodnodig er waren geen bloemen om te drogen en het Amerikaanse telefoonboek leende zich beter voor Italiaans maar jij bracht mij terug tijdens de bloesemnacht naar het land van duistere liefde waar jij mij kuste bij een zelfstandige boom verzon…

ik zag daar niets van, maar verzon het toen de trein waarop ik zat Brussel binnenreed, in 2007. maar toen las het mijn laatste woorden. “… een weg door de wiegende wei… en kijk de beek, schrijf ik dan, daar, ja kijk daar die met de kikkervisjes, weet je nog?“…

Mijn verjaardag, al mijn vrienden zitten hier op mijn balkon Nou, niet allemaal, want Jacob kon niet, ziek, of hij verzon een reden om er niet te zijn Maar Nico is er, dat is fijn Dus wij tweeën en we drinken, we genieten van de zon En we praten over Jacob die voor Nico ook een bron van ergernis en boosheid is Nee, met Nico is niks mis…

meer rijpen kon en elke dag komt de bodem dichterbij in de ziel van de fles ontstond de razernij het glas vertekend en vergrootte de jeugdzonden die in de stroom achteloos wilde vergeten, ik zwom ertegenin, mij verzetten had geen zin, de nachten lijken langer de dagen verschuilen zich in een opstijgende ballon en alle dromen die ik verzon…

Op 't bergvlak peinsde ik bij de diepe bron, Ik mijmerde over 't beeld van 't eigen leven, En tuurde in 't grondloos diep naar 't wondre beven, Waar ik me een schemerlach van God verzon.…

Er was een kind, dat niemand wilde - of wel wilde, maar niet hebben kon, en dat daarom een vlucht verzon, wanneer men krijste, schreeuwde, gilde. De kleine kinderblik verkilde, paste zich aan, kameleon, vervloekte zwijgend toen de zon. De kinderlach verdween, verstilde.…

Zo verzon hij wat ze echt waren en dat wisten zij. Hij schreef hen een waterbrief, een Venetiaanse oorkonde, met waterdruppels toegekleefd, een libel in het merk.…

signatuur bespeelt het zachtste dons naast het reinigende vuur, waar je niet hoeft in te houden verlost van alle ethiek, en als je handen stilvallen, gaan je zelf gekozen kleuren een eigen weg, een laatste tint waait over de horizon, het beeld heb je voor mij geprojecteerd in het aura van je licht, die je in een typerende kleur, zelf verzon…

Hij verzon levenslang de vader van jouw zoon te zijn, als een volhardende fantast en een gillende keukenmeid. Toch moet hij ooit gek van liefde voor jou geweest zijn, volop, ofschoon hij je ook ongenadig heeft willen afstraffen.…

Wat kan er mooier zijn Dan na een morgana van fataal geluk, Mijn keel te spoelen bij de waterput, Mijn plek te kiezen, daar waar het leven eens begon, Geen tranen te verliezen voor een droom die ik zelf verzon.…

Vandaar dat ik het er niet bij wilde laten En een CV verzon, die ik zelf maakte Zonder dat ik er al teveel zielen mee raakte. Maar of ik nou aan de slag kom bij een baas Vertelt de historie niet, dus helaas: Is deze CV alleen voor jou!…

houvast Eind goed al goed afgelast Werd zij tot schikgodin die levensdraad begon Een in het lager stralende ster aan de horizon Betaalde het gelag met het licht van haar luister En stempelde een blos op Hitler's doem en duister Zij die met tegengif nieuw leven blies In wat in de kiem ontsmoort nog door Miep Gies Haar te kort geslepen pen verzon…

ze ook genoemd mogen worden Ook zij hebben niet om het leven gevraagd En zeker niet om een Corona pandemie Laten we vooral geduldig mild blijven Zeker als we zelf weten ‘hoe en wat’ Hoe er doorheen te komen En met wat voor middelen In deze zo pijnlijke Corona pandemie Ik heb veel moeten overleven In mijn gegeven en verleden leven En verzon…

Dacht aan mijn moeder, Die dit voor mij verzon. Ik leerde hier een wijze les, Opgesloten in diezelfde wind. Een kracht die mijn leven motiveerde. En in heel mijn leven is meegegaan. Omdat ik nu weet: Ze sprak tot haar… kind.…

De lamp op de tafel gedoofd was het in kamerschemer dat ze nieuw leven begon, haar hart een ander lied verzon. Ze droomt en bij elke ademhaling daalt ze dieper verder dan haar huid. Elke blik creëert nieuwe scheuten van leven, die ze wakker maakt in haar toekomst, maar vooral in 't heden.…

dwergparkiet voeder Met buskruit, een pittig avondmaal’ Hij dacht Ik strooi zweetparels voor de biggen Ze laten me voor joker staan Ze haten me Ze laten me met een verbeten traan Tussen distels, netels liggen Zo werd hij de schietshijf voor dat ras Dat alles schijnbaar beter kon Dat schatert in een holle klas Tot hij stil een list verzon…

Jouw grappen zag je niet aankomen, je verzon ze a la seconde en ze waren elke keer uniek en onvoorspelbaar. Ik hoop wel dat op kerstavond iemand het boekje in je binnenzak heeft gestopt, ik kon er niet bij zijn, ik kreeg de mededeling te laat, en de afstand was te groot.…

Ik dacht dat haar huis in de stilte stond En daar ik heel geren haar huizeken vond Vertraagde ik bij wijlen m'n stap langs 'n huis Gebouwd in gebeden van sparrengesuis Maar achter gordijnekens bloemig en blank Vernam ik geschater en joelende klank Zodat ik, dom kind, bij mezelve verzon Dat schemering dáár niet wonen kon Nú weet ik waar…

Het kind groeide op, deed z'n naam eer aan 'Frits' want wat men ook verzon, hij deed helemaal niks! Het joch moest naar school, een ieder kende Frits, had nullen op 't rapport, want hij deed dus niks! Ging van school, daar kreeg men niks gefikst met de niets te leren: Frits!…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

gezicht onsterfelijk wou maken Was iets wat spontaan in me op kwam Ik wou dat geluk op je gezicht bewaken Ik kon het niet langer onderdrukken Startte er mee te leven Misschien zou het lukken Om je die onuitputbare lach te geven Ik stond op met hoop Ik checkte mijn telefoon wanneer ik kon Ik checkte zelfs m’n horoscoop Ik wou dat ik dit verzon…

Gister zondigde ik met lieve A-gaatje de spetter verzon in stand ’n plagiaatje: ‘wat een mooie fluit kom ‘s met die tuit kan-ie mooi ook in m’n spa-gaatje’ 2.…

Een lintje voor degene Die dit spelletje verzon Of anders de Nobelprijs Maar ik wil een Pokémon De hype heeft ieder in z’n greep Van tuinman tot baron De Jellinek biedt geen soelaas Ik móet een Pokémon! Intens tevreden werd ik, toen dit liedje zich ontspon Ik wil een Po-po-po-po-po-po-pokémon!…

't bijgeloof verzon dien waan. Mij lacht uw glans beminlijk aan, Vorstin der hoge sterrenkoren! 'k Voel, daar mijn eerbied op u staart, Gedachten in mijn ziel geboren, Wier vlucht mij opvoert boven de aard. Is elk dier lichten, die gij ziet, Zelfs 't kleinste, dat uw oog ontvliedt, ô Stervling! slechts voor u in wezen?…