Alle inzendingen over waarheen wij ook gaa

Tijd vliegt maar waarheen? Gaan we samen of alleen? Neem me mee - daarheen…

we zijn hier als een schip zonder anker en straks als stof in het heelal nooit zal ik leren waarheen ik sturen zal…

Zwijgend gedenken wij.…

Zwijgend gedenken wij.…

Niemand keek, dachten wij, dus niemand wist waarheen we gleden en ook zelf hadden wij geen idee dat niet, door een dag zonder wolken, tot een mistig bonken tussen onze slapen was verdampt.…

Wij weten niet vanwaar wij komen, Wij weten niet waarheen wij gaan, - En enkel in vermeetle dromen Wanen wij 't leven te verstaan. Wij zijn getogen uit een duister, Dat duizend raadselen omving, Van vroeger uitgedoofde luister Herleefde ons geen herinnering.…

Ik sta op een splitsing, weet niet waarheen, naar rechts naar links of gewoon rechtdoor, ik sta op een splitsing en het is net of ik hoor; het geeft niet waarheen je loopt, kom maar naar mij, dwars door het veld, dat is het enige wat telt.…

De weg is duidelijk Hoe hem te lopen Waarheen hij gaat Wat op het pad ligt Hoe daarmee om te gaan Hier begint mijn nieuwe bestaan…

Ik dacht zojuist aan jou net zoals gisteren en elke dag sinds het gemis begon hoe kon ik weten dat verdriet de leegte dieper maakt zoals het water traag de bedding schuurt van een rivier niemand heeft me ooit verteld waarheen een zwarte zwaluw vliegt als tijd de horizon vervaagt zoals ook jij me niet vertellen kon waarheen je zei…

gewoon doortrappen, en mijn fiets brengt me meestal waarheen ik maar wil als het maar niet te nat, koud, ver is, want ik ben een doorgewinterde mooi-weer-fietser…

Het zou mooi zijn Mooi zijn, dat Het zou wel fijn zijn, Zo alleen En toch weg van alles En iedereen Maakt niet uit waarheen En of het een gevecht is Een droom, Of echt is Als het maar weg van hier is Van alles en iedereen…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Weer loop ik stil door al mijn dromen heen de angsten en de wanen zij die ik haatte en liefhad zij hebben geen gezicht meer uitgewist vergeten zijn hun namen. De tijd is wreed slokt al je dromen op de tranen en je woede het slechte wat je geest verduisterde je hart dat na nieuwe pijn weer bloedde. Maar nu, nu alles is vergeven en vergeten…

doch waarheen, Waarheen, gij kloppend herte?…

woorden liggen verstild in doelloze daden verkild waarheen kan zij wanneer waar heeft hij woorden gelegd hoe kwamen zij terecht waar daalt de waarheid neer…

Volle treinen in de nacht staan stil tussen fijnstraal De grasdijk schommelt wat Het water zucht golfjes over het spoor Ganzen soppen rond Vaarwel Atlantis Vaarwel watertuinen Dankjewel, het ga je goed We vliegen uit de aarde ligt open Waarheen, waarheen?…

in je haast vergeet je haast de plaats waar je nu staat al in gedachten daar waarheen je reist, maar zo geniet je niet van hier en ook geniet je niet van daar want bén je daar dan denk je alweer verder…

Mensen zijn net wolken Ze waaien achter elkaar aan Zonder te weten waarheen, waarom Om het te zien, kan je er boven staan Wolken zijn net mensen…

De tijd die gaat hier traag voorbij ik zie van hier de straat, al kijk ik heel aandachtig toe, 'k zie nooit waarheen hij gaat.…

dat wij onszelf begrijpen als ooit – dáár wij elkaar weer zien dáár - aan de overkant waarheen jij nu vaart vaarwel pa!…

te getuigen over slechte dagen dus vraag ik je me te behagen onze geloften aan elkaar onweerlegbaar te schragen omdat jij en ik vandaag onze toekomst zijn en jij en ik, mijn liefste het laatste dat wij believen…

Een liefdevol hart een lachende mond sprekende ogen, zo zacht in een wereld waarin je stond weg gegaan maar nu alleen zo ver weg en waarheen...…

Wij mensen zijn de golven niet. Wij zijn als water dat stroomt. Wij zijn bloed dat vloeit. Wij zijn de wolken niet. Wij zijn als de wind die waait. Wij zijn adem die door longen blaast. Wij zijn de kosmische straling niet. Wij zijn elektronen in neuronen, die als liefde door onze breinen razen. Wij zijn onze eigen gedachten niet.…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

Fladderen waarheen? Van bloem naar bloem, vliegen ze onzeker. Ware kleuren? Echte hartenbrekers!…

Zozeer op de kern van de kosmos gericht, dat ik naam en stand van sterren vergeten ben, maar ik herken ze aan hun flakkerend licht wat in een ogenblik verdween, worden werelden uitgeluid, zonder te weten waarheen.…

hoe snel het voorjaar vorig jaar verdrijft, bevrijdt van bange beelden ondanks mijzelf kijk ik vooruit mijn dwalend hart weet weer waarheen…

Wegkenner, waarheen kan ik reizen, wijzen de runenritsers hun raad mij naar raaf of laaf ik mij met Mimirs mede? Moede Reiziger, moet mijn dolen doel dienen? Gedwaal is mijn verhaal!…