Alle inzendingen over woorden OR tederheid OR handen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

overvloedig heeft het bloedtekort kinkkabelt er een schietspoel in de alarmbel katapulteert een aap naar de eerste aap tienbenige worsteling voor een stonde de eerste aap laat zich achterover vallen de souffleur wij zijn van die dichtdingen wij draaien een aap op zijn rug en met die instrumenten van ons, sommigen noemen het platweg woorden…

jouw ogen zijn mijn handvatten vul ze met betekenis in het ijle wit lijkt alles kil jouw handen trillen in mijn oor ledig ze tot diepe stilte teken zinnig in het licht met vingers uit een ver verleden ik hoef niets meer te benoemen woorden zijn nog enkel spatten geboren uit een levensbel…

wazig mijn verlangen met oeverloze spijt als parelende tranen die jij voor mij ooit liet aanvaard mijn broze handen zacht troostend gestreel jou rakend als een veder teder als een lied in gefluister van woorden een kus naar jou toe na morgen is vandaag een dag zonder verdriet…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

veelheid van woorden verwarden mijn oren maar mijn zwervende zijn hoorde hoe je lippen bewogen in de taal van universele liefde handen van strelende zinnen over mijn naakte lichaam ik proefde het genot van tedere tintelingen uit liefde geboren ik wacht op de plek in het nu en weet dat alles roept om meer maar alleen jij moet luisteren…

ik heb gewikt jij jezelf gewogen er is nooit gelogen we hebben de wereld geschikt naar ons hand het is paradijs in een hemels vertoeven als verlangen in woord en in tedere daad de realilteit zal overtroeven jij woont in mijn lach ik in je dromen en ooit zal ons paddestoelhuis uit het bos tot ons komen dan zijn we eindelijk thuis…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen!…

Lippen fluisteren teder de taal der liefde zij dichten woorden ...…

De zon verzwakt in rood de dag Haar kracht verliezend aan de nacht schaduwen verstillen Lome warmte hangt in halfduister uur Vol tederheid zoeken handen als vanzelf het zacht gebaar der golvende contouren zo nabij zo tastbaar Monden spreken liefde zonder woorden gedachten verstillen.…

In de verte droom ik tussen stille woorden in spiegeling van water streel ik wolken raakt de wind mij even aan teder beminde gezinde gedachten raakten blind verbleekten die zomer waar het lange licht op handen werd gedragen maar de herinnering blijft zelfs als de tijd speelt en bladert door dagen droom ik tussen stille woorden…

Vannacht droomde ik dat je er was, jouw handen zachtjes langs mijn haar het zachte verlangen naar elkaar en het tedere beminnen, fluisterende zinnen als een warme jas. Vannacht droomde ik je bent bij mij, gevoelige handen die mij streelden jouw lippen met woorden die wonden heelden en toen bedaarde de onrust in mij.…

als jouw wangen rusten in mijn handen jij ze aan mij toevertrouwt dan laat je ze zonder woorden toch nog schuchter bevangen je huid roept met zachtheid kom, wil je mij dragend raken ik voel je dan zo tastbaar dichtbij om je adem te smaken en de tederheid in je ogen spreken zomaar als vanzelf zielsveel van nabij laat ons samen…

zacht droeg ik jou op warme handen van verlangen ogen wisselden woorden waarvan zinnen met liefde beginnen ik kende het onderhuidse stromen van dromen die teder uitkomen tot jij mij voorzichtig raakte de spanning zich ontlaadde en wij blij lachten over dit onverwachte lentegevoel terwijl wij nog op de winter pasten…

Samen wandelen op de maan in ‘t karige, romantische licht Eventjes met je blijven staan mijn handen strelen je gezicht Zachte klanken van ‘t woud ruisen woorden om ons heen Oh mijn lief, je hebt het koud vanaf je topje tot aan je teen Handen, die je teder warmen zweven over heel je koele lijf Over die schouders en armen en over..wat ik…

Zie,die tedere hand nù dik geaderd trillend het album bladert…

Als onze handen teder strelen, de gevormde lijnen van ons bestaan, als onze lippen drinken, onverzadigbaar van de bron van het wezenlijke zijn - als onze woorden stilaan zwijgen doch we spreken door het aanraken; en twee harten zich begeven, naar daar waar hun zielen leven.…

Zachte klanken van liefde Een streling over mijn wang Tedere woorden uit jouw mond Dat is alles waar ik naar verlang Je ogen die stralen in het licht Handen zo sterk en toch fijn De heerlijke geur die je omringt Kan je niet voor even bij me zijn?…

Wanneer jouw stem zal zwijgen, zal ik je woorden luisterend wiegen. Met mijn warme handen en mijn tedere woorden, zal ik naar je toekomen en troostend jouw zuurstof proeven. Geluidloos ademend verjaag ik jouw demonen, ik wil in jouw naam zuiver wonen.…

Soms loop ik naar de stilte, Naar de traagheid van mijn tranen, Dan zwijg ik wat ik niet meer zeggen kan Soms loop ik naar het licht, Naar de helderheid van mijn glimlach, Dan adem ik alles wat teder leeft Soms lopen woorden naar een zwerftocht van vergeten handen, Dan zoek ik zacht wat ik verloren ben Soms draag ik…

hij had de moed woorden op schrift te stellen die menigeen niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij te vangen in tederheid en toch bleef het opwindend menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef poëzie te verrijken…

hij had de euvele moed woorden op schrift te stellen die menigéén niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij in tederheid te vangen zó menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef de poëzie te verrijken met een scheut erotiek…

ooit kon ik je strelen met woorden die ik teder mocht fluisteren in je oor nu laat je ze in kilte van je afglijden, uiteenvallen tot dode letters die oplossen in verdriet waar geen woorden voor zijn…

zinderend, zwoel zwevend over lichte luchten van liefde aaiend, omarmend, vragend een koninklijke kus, keizerskroon zalig zoekend, zacht over armen, ruggen, bast teder tekenend toekomstmuziek strelende handen hoog waaiende, wollige woorden fluisterende, wuivende zuidenwind groene, geurige, nieuwgeboren giften ritme, rite, ringenkind…

ik wil jou overspoelen met tedere woorden maar durf ik niet alsof een engel mij tegenhoudt - - - - - - - - mijn glimlach raakt duizenden klaprozen ik laat woorden stromen als een rivier pruimboom is al aan het bloeien…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…

wat mezelf het meest eigen is geef ik uit handen wanneer jouw tederheid de boventoon voert een aanzetting tot ontbolstering…

Weet je nog jij en ik in de regen, de wind vertelde hand in hand wat wij speels verzwegen we sloten de wereld af elke voetstap verafgelegen weet je nog jij en ik tussen slapen en ontwaken, we schuilden in elkaar, een bron van tedere liefdesdaden we ontvouwden onze stem duizend woorden achterlatend weet je nog in de hoek van…