Alle inzendingen over zilveren meeuwen

hangvogels zijn het die mijn patat opvreten zootje bleekscheten…

maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag op het moment dat ik ontwaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen want het is vuilnisdag vandaag maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag is de rommel hun bijzaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen cirkelend boven ons Den Haag…

Vogels troepen samen en jaar naar jaar vliegen weg in niets in herinnering gedachten van stilte want zwijgen is nog steeds goud zij gaat voor zilver…

Wat is vergrijzing, die vraag hoor ik vaker, zeg opa hoe zit dat, en... dreigt er gevaar? Ach, het is eigenlijk Levensverzilvering Eerst je pensioentje Vervolgens je haar.…

Niet alles is meer goud wat er blinkt zoals uit schaatsermonden ijzig klinkt Op het scherpst van onmogelijkheid Een pijnlijke correctie in de eindtijd Drieduizendste van een seconde maakt van zilver toch geen zonde ? De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

vol heimwee zijn de dagen terwijl je steeds meer vergeet tot aan de vraag of je wel ooit bestond op weg naar de supermarkt en weer terug maar waar ben je je kijkt omhoog naar de meeuwen en je vraagt je af wat ze daar eigenlijk doen de meeuwen zijn de meeuwen…

gevlochten manden werden gevolgd door het losse gejuich van meeuwen die de tijd spoelden met wit en grijs om daarna weer traag te ruisen als liefdeswoordjes je zwenkte naar de zon hoog op het houten zadel en ik ademde met je mee steeds zwakker in verbeelding…

die vogel trapt niet hij danst trippeltrappelend wormen boven de grond het meeuwse verdienmodel: de regen lokt de meeuw slokt…

vanmorgen vloog hij nog "de meeuw van Tjechov" op nauwelijks 10 meter van de caravan lag de dode meeuw vleugels weerloos uitéén de kop geknakt en ogen gebroken zomaar uit de lucht gevallen als het pijnlijk bewijs van vluchtigheid...…

Ratelpopulieren in mei Nevel in de takken Het regent naalden over het grauw meer Laat avondrood daalt met een geeuw Een vloedlijn, een zoutspoor Aangespoelde algen Een keten van gestolde stenen Gemalen schelpen Ze tekenen het slik Tot de golf breekt Een tong van schuim die alles wissen wil…

Woorden in het hoofd bedacht om te klinken op het teken van de spreker die nog wacht tot ze waarheid zijn gebleken…

Eén kamer is voor jou Van alle gemakken voorzien Geheel naar jouw idee zowel aangekleed als ingericht Ga zitten; al naar gelang jouw wens, wordt op grote zilveren schalen 't resultaat van de bronst vereeuwigd…

wij zien jaren van moeite en leed onze sterke handen beven het tedere leven waarin wij vanuit dit ons levend huis van zang en vreugde hoop en verlangen de wisselende maan hebben gezien; een biddend ademhalen dat de dalen van stilte opent; grijs en oud jong en blij op zilveren voeten kom ik naderbij als naar een huwelijksfeest…

teneergeslagen door verdriet en nederlagen geeft men zich over aan de pijn er is veel nood en klagen tijdens het kortstondig leven op aarde een kreupel hert kan niet vluchten voor de jager hemeltranen dalen als zilveren pijpenstelen neder deemoed kruipt door ‘t bloed naar ‘t hart een fluistering een Woord een stille…

in het miniatuurhuis slaapt een baby van ivoor in een zilveren wiegje in de keuken koken we met blinkend gepoetste zilveren pannetjes alles is veel voor wie niet verwacht…

Onweerbrengbaar uit grootmoeders tijd vieren wij de nieuwigheid, met wat oude borrelglaasjes, een karafstop en wat dingen zilver, een oud zilveren medaillon wat zijn ze mooi bewerkt de ringen! Ringen, te oud deze dromen van zilver bezet met halfedelstenen die meer dan waardevol leken een eeuw later een illusie bleken.…

Zilveren dansers kussen de daken buitelen, spartelen in regengoten door regenpijpen zilveren regendansers bazelende waterdragers buitelende regen.…

Al is door Pieter van den Hoogenband Ook dit keer weer verdienstelijk gezwommen En heeft hij zelfs het podium beklommen, Toch treurt nu het verwende vaderland: In Sidney stond hij op de hoogste trede, In Fukuoka werd hij hoogstens tweede.…

als God ons toewuiven wil, stuurt hij een meeuw.…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

het maan zilver schittert voor mij waar donker diep de vijver troont schuift de zilveren maan voorbij de koude nacht die sterren toont en rust het water rimpel broos in stilte van het ogenblik en deinen zacht de eenden kroos tot troost voor mijn bezwaarde ik schuift de zilveren maan voorbij en sprankelt nog gevoel van mij…

een meeuw in de wind dans met een onzichtbare maar wie leidt er toch…

meeuwen zijn beschermd zij beoefenen de kunst van het vliegen…

Op de dakranden staan meeuwen te weeklagen over voedselnood...…

Het zilveren ochtendlicht glijdt over mijn wangen en streelt mijn gezicht. Gouden zonnestralen. Het hete middaglicht, passie en liefde samen als een goed bericht. Gouden zonnestralen. Het gouden avondlicht. In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen. Het zilveren nachtlicht.…

nimmer zag men geeuwen ze tuurde plat op de rug gelegen naar de meeuwen dan opgestaan in het arendsduin de meeuwen in t zwerk ze kenden haar zij zwom daar had altijd stille wenk van flad'rende vleugels straks in deeltjes uitgestrooid wordt zij gevangen door fladr'end gevleugelte brengend haar naar hogere lagen waar meeuwen met deeltjes…

vroeg de meeuw aan een voorbijvliegende zwaan een vis, een rups, een handjevol vlierbessen vervolgde de meeuw zijn verwaaiende vraag en de zwaan zweeg en keek reikhalzend uit naar het meer dat aan de oevers van de stad lag.…

meeuwen op de gracht over de hele lengte schreeuwen naar elkaar…

De herenboer giert en schreeuwend van het lachen een hagel van meeuwen…

meeuwen strijken neer gestrand in verhongering wintervleugellam…