Alle inzendingen

Over grenzeloos verlangen valt meer te zeggen.. Het opkomend tij is meeslepend, verder weg van de woelige baren vond de aan wal geraakte zeeman zijn ‘rust’ zonder schip en albatros dobberen geeft geen enkele zekerheid bij een anker dat lijdzaam meebeweegt het verlangen naar de wijde zee bracht tevens zijn laatste tijding mee het opkomend…

Het volk maakt zich zorgen geen vijand is voor het oog van de leiders verborgen maar de mens in nood wachtend op bevrijding van de dood blijft onvindbaar zelfs na een jaar…

Sinds de dood Mij vroeger dan Gedacht verwacht Ben ik er mee bezig Terwijl het mij verlamt Dus ga ik opstaan Om verder te gaan Zonder na te denken Dan gaat het wat vooruit En bedien ik iedereen Op zijn wenken…

Overziend het platteland dunbevolkte periferie in afgelegen provinciën der gewestelijke staten alwaar mijn linkeroog ontwaart een omgekeerde vlagparade een zwaargebouwde zigeunerin donker van haar, met dubbele kin ziet mijn rechteroog de koeienstaarten van Sint Maarten in voorarrest in Knotsenburg en stalarrest in Lampegat…

'Ga je met me mee?' Woef. 'Wil je iets eten?' Woef 'Kom op mijn schoot!' Woef…

De SP moet hoognodig zieltjes winnen Met immigratie zijn ze nu plots klaar Niet meer dan 40000 in een jaar Zo lopen ze wellicht weer lekker binnen Geert denkt: Zelfs ik kan daar nog wat van leren Misschien een goed idee om te fuseren…

Paddenstoel, je hoeft niet onzeker te zijn mag zijn wie je bent…

ik zag ze gaan schimmen in strakke oplichtende kleuren voor ontmoeten geen plaats alleen de pluizen met wollige gebaren klampten aan dan stlde de beweging kleuren werden minder fel in een zacht maar warm verleden herkende je nog namen van schermgrootheden de meesten zijn vergeten zij konden niet alleen van applaus…

vanaf den beginne is men op zoek naar de oorsprong van het licht en indirect naar God wees gerust niemand zal het ooit vinden dat is des mensen lot maar neem de tijd en zoek het in jezelf schuif die steen opzij misschien ligt daar God verscholen badend in het licht en laat hem vrij…

Ist alles Weinen nicht ein klagen? Und alles klagen nicht ein Anklagen? Nietzsche -------------------------------------------- Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak, Was het plots of diep in u iets schreide En de gaafheid onzer stemming brak. 'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en…

Achter brillen met geschilderde pupillen worden doordeweekse daden uitgedacht. 'Hoe eensgezind spannen zij samen.' Blank gebolsterd, ruw van pit weet men zich op zondag voor de heer verschoond en opgewit; de eigen lijven achter eigen borrels, bijbels en bloedeigen boerenwijven. 'Sla neer de kracht van wie afvallig rebelleert' Beter…

Als je ezel staat: je ademsteun Je kwasten binnen bereik: je octaven Je kleuren verf op je palet: je tonen klinken Kan je gaan schilderen met je stem Je doek, je publiek ontvangt het unieke wie jij bent Dat unieke binnen van jou, jouw schilderij Het schilderij van de liedzanger!…

Schrijven is soms lijden de nood om niet alleen te blijven. In eenvoud warmte zoeken uw stem te kunnen voelen. Slagpennen zinnen breken, medeklinkers spreken. Ruis die wil genezen, antwoorden ontmoeten, heropleven…

Afrodisiacum we keken elkaar aan wisten dat het was gedaan een besmetting met afrodisiacum onder ideale toestanden opgelopen contacten met zacht en rood weefsel in een warmvochtige omgeving met een directe haard van besmetting en natuurlijk zonder masker met de geijkte bijverschijnselen verhoging van temperatuur bloeddruk…

Ik verlang naar het duister, kale bomen, zwarte luchten, naar de bijtende kou die je dwingt naar binnen te vluchten; Ik verlang naar het duister van lange, donkere nachten waar je in elke schaduw de dood of boze geesten kunt verwachten; Ik verlang naar het duister, het schenkt de schoot van huis en haard extra licht en luister; Ik verlang…

En weer kwam daar een quasi ei voorbij gehuld in rode schijn van poëzy gelegd in 't dode bladerengetij de nachtuil braakt en draait haar nek opzij O zon, wie baant de weg voor jou en mij? Wie zich bezint voor hij aanvangt eer hij of zij of het begint aan zijn of haar desoriënt express van existentie moet weten dat…

Mijn rugzak van Basic Fit en niemand gelooft dit er in steekt wat dichtkunst soms ook een blad, gans wit mijn dierbaarste bezit vaak gevaar voor afgunst…

Ik wil graag alles voelen wat ik voel en niet -- erin verdrinken.…

wie is toch die zon die elke dag velen verblijdt met haar zinderingen die verlangend doch kuis in ieder vindt dat wat ze zoekt wie is toch die gele ploert die schrijnend de aarde vloert met haar schermutselend riant vermogen om zonder gedraal met één ieder aan de haal gaat wie is toch dat ding die daags naar beneden loert,…

Reeds ontwaakte deze morgen met stralende zonneschjn belofte voor een dag zonder zorgen in een seizoen vol kleur, druiven en wijn. Herfst toont zich in haar feestkledij met hier en daar nog zachte tonen uit het lover langs een laan statige populieren in een rij dit jaargetij geeft schoonheid ten over. Misschien zo nu en dan een zwaar…

Sparta we zijn weer terug Het duurde vele jaren Het deed velen pijn Het is goed terug te zijn Sparta club met de beste Keepers van de Benelux aller tijden Jarenlang, lands opleidings instituut nummer 1 De eerste club van Nederland die de kwartfinale haalde van de Europa cup 1 Alles wat we hebben verloren Hebben we weer opgebouwd Dat was…

Ik was net niet slim genoeg Ik was net iets te ongeduldig Ik was net niet flink genoeg Ik was net iets te onbeleefd Ik had net niet genoeg zelf vertrouwen Ik had net niet genoeg open gestaan Ik had net niet genoeg kansen gegrepen Ik had net niet genoeg aandacht gegeven Ik had niet de juiste vrienden gemaakt Ik had het niet zien staan…

Vertel het ze, dat ik hield van chocolade rozijnen, pure chocolade of juist melk, alles ging er in. Die je tong laat branden, met de zoete smaak van chocolade en rozijnen, een chemie die je verzadigt. Ik plaatste ze op mijn tong; ze smolten weg, herinneringen aan de dagen dat ik ze kocht met het baantje wat mijn hart in vuur en vlam zette, toch…

Als de dagen zwaar gaan tellen en herfstlicht langs mijn zielekrassen strijkt, dan kruipt de melancholie mee terug in bed. Als de tijd het lichaam in gaat halen en natuur nadrukkelijk het omhulsel roept, dan zullen tijd en stoffelijkheid hun oren spitsen en naar hun eigen echo luisteren.…

dode bladeren  vallen stil van de bomen hun taak zit erop …

Thuis heb ik alle laatjes nagetrokken, Mijn autosleutels ben ik weer eens kwijt. Mijn bril zoek ik ook al een hele tijd, Ik zoek me naar van alles steeds de pokken. Zo’n kubuswoning had ik me gegund, Wat ik dan zoek ligt onderin de punt.…

er is een vliegtuig neergestort ik heb het zien gebeuren glijvlucht looping en fatale duik er zijn bij wonder geen slachtoffers te betreuren de schade aan het toestel is enorm et gebeurde in de achterkeuken pal in de afwasbak de papieren vleugels met het mooie schilderwerk alles is doorweekt het rampenplan is van kracht de vliegtuigbouwer…

Haar handen omklemmen licht. Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ------------------------------------------ uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid. Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden, steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt, mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten.... Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe dat het de laatste reize om uwe…

O dagen, dat weer d'eerste chrysanten stralen en geuren met de teêrste en koelste geur, o dagen als koele en geur'ge dalen... O dagen, dat weer d'aarde is uitgeweend, nu gouden oktober klaarde, ik ril en peins, o dagen, dat 'k met Haar werd vereend: wat schreit er toch in u? wat schreit er toch in u? wat jubelt er, ik ben ontroerd…