Alle inzendingen over afscheid

In de kelder zijn er de gevaren: hier ligt een roestende nagel, daar de dode hertog in zijn graf. Daarboven wieken zwermen helicopters, ratten vreten aangezichten op. Eindspel. De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Zijn vrouw had zijn boeken netjes klaargezet in kartonnen dozen. Misschien zullen studenten er blij mee zijn, zei ze monter. Hij stierf in april na een lange ziekte. Hoewel veel ouder dan ik, was hij nog altijd een student. Hij bleef studeren. Een man met zin voor humor wat mij doet vermoeden dat hij echt van het leven hield. Zijn begrafenis…

het meest ondraaglijke was toen je ogen mij verlieten en ik daar niet aan ontkomen kon en je handen als vanzelf volgden tussen ons de afstand van Neptunus naar de Aarde…

ik weet zeker papa dat je me horen kunt daar aan de overkant dagelijks via ons hart je weet dus lieve pa dat ik elke dag weer even bij je wezen moet zoals jij bij mij zijn wilt het maakt niet uit hoe oud ik ook word altijd zal ik jou horen zoals ook jij mij luistert in gedachten bij elkaar staan wij vandaag stil in wat het ons betekent…

Mijn boekenkasten zijn overvol. Het zuiveren is begonnen. Boek voor boek. Eén voor één. Boeken die uniek zijn. Bibliofiel uitgegeven. Kieskeurig gekocht. Liefdevol ontvangen. Afscheid van boeken nemen, is me veel te bezwaarlijk. Ik koop liever kasten. Boeken verbannen? Geen denken aan.…

Ik kus me niet meer naar jouw navel, niet erdoor – niet jouw dromen in.…

ganzen in de dikke lucht gaven me niet lichtvaardig vleugels cirkelende vogels zochten een onbestemde verte zwarte wolken dreven mee zonder omkijken vloog ik voorbij voorbij wie ik was geweest…

ik zag je gaan door de betraande waas van afscheid nemen kus en handendruk al lang voorbij alleen maar wij en jij die droomde er was geen wakker worden in confrontatie met het definitief van einde de overgang was toen de laatste adem floot die fluweelzacht stilte sloot…

er is een hondje dood gegaan ach en wat zou dat dan dat heeft toch echt geen naam maar schrik niet een hondje ook al heeft het voor menigeen geen naam – wat hij als beste kan is naast z’n baasje blijven staan hij bood liefde troost hoorde alle verhalen aan die ze nergens anders kwijt kon hij was haar licht haar zon een hond…

er is zoveel gebeurd de laatste dagen dat mijn hoofd een braakliggend land lijkt te zijn waarop niets kan groeien dood als de dood die mij voor ogen is gekomen een kaars gedoofd in de koude aarde waarboven de stille blauwe hemel een witte wolk wachtend hangt…

Zijn auto, zijn jas, en de post wachten op hem – gestorven of niet.…

Ik leef mijn leven elke dag weer Dag in dag uit voorbij glijdend in stilte, maar wel zonder jou. Het went al hoor maar herinneringen blijven. Het leven gaf me wat ik wou. Het is wel goed al is het zonder jou. Ik zou zo graag… Zeg het maar niet, leef maar je leven. Aanvaard het zo het is, al ben jij er niet. Ik voel me moe, het…

ik knipte niet ik zocht geen schaar al lag het daar recht voor mijn ogen zag ik het niet uit eerbied zij knipte wel met botte schaar zij lieten daar verbinding los een draad zo teer het spant niet meer ik knipte niet ik zoek geen naald ik heb nieuwe stof gehaald…

Mokum Maandag loop ik langs het Rokin Ik neem genoegen met de vogels Ik heb geen huis Maar dansen kan ik nog wel Dinsdag loop ik langs het Singel Het begin is er nooit geweest Ik voel onder mijn voeten Mijn zoete Mokumse grond Woensdag loop ik op de Lindengracht Zo eenvoudig kan het zijn De deur bijt in zijn slot Hij legt zijn handen…

Ik heb haar vaarwel gekust. Nog voor het krieken van de dag. Nog voor het zakken van de maan. Ik dacht: ‘nu gaat het komen’ En toen bleek het al gedaan.…

het boek is uit het verhaal verteld er heeft naar verluidt een lach geglommen een traan geweld en jij bent nu net als eerder die boom zonder genade geveld emoties zullen ooit langzaam verstommen het boek is dan wel dicht het verhaal gelezen maar elk boek verdiept schenkt je innerlijke wezen weer iets meer licht het boek is gesloten…

stil stille wind stil van binnen adem leven, voor even bezinnen storm stevig, onderhevig aan kracht tijd vervlogen, bewogen in de wacht in de stilte adem ik waarachtig stormachtig krachtig blaas ik uit raak ik kwijt zonder spijt een onvoorstelbare tijd…

Je lijkt een slapende prins tussen witte zijde opgebaard in droefheid staan wij rond jou geschaard het licht van kaarsen valt op je gelaat en handen we voelen de gebrokenheid met d' aardse banden lelies en rozen liggen over je voeten gespreid als symbool van een liefdevol afscheid in stilte gaan we je volgen op je laatste…

Hemelse nachten waarin jouw sterretje schijnt blijf daar maar wachten in je glans die nooit verdwijnt kind van ons - aan God gewijd!…

Ik mis je Al ken ik je Nog amper Mijn gevoel Zegt wat anders Al ken ik je Nog amper Het voelt Als een groot Verlies Jou niet Meer te zien Ik mis je…

'k Laat je niet zonder liefde zijn 'k laat je niet verkillen in een koud graf de zomerrozen die voor jou gaan bloeien gaan je zo vaak zeggen: hoeveel ik om je gaf. 'k Laat je niet zonder liefde zijn de nachtegaal zal nog voor je zingen als toen ik mijn eerste verzen voor je schreef en onze beide harten in eindeloze verrukking dreef. 'k laat…

Iedere dag is er één van afscheid nemen iedere dag van een afgesneden pijn hoe kan ik dan nog verder leven als dat zonder jou moet zijn? Het lukt niet meer om opnieuw te beginnen wat heeft er in mijn leven nu nog zin geen nachtegaal die ‘k hoor zingen en geen hart dat ik nog bemin? Zoals in het herfstgetij moet ik wachten ligt onder…

Dood: daar schrik je niet meer van. Opa, mamma's oma en oom Gijs. Twee katten, een hond en alle kippen. Je kent het klappen van de zeis. Vanmiddag dus bijna verveeld gekeken hoe vader haar het hok uit trok. Ze was zo stijf als een ding. Geen traan gelaten toen hij haar begroef maar later liep je langs het hok, begon in neus en…

Ik ga op weg en laat mijn huis verdonkren in het avondrood - o, ga niet weg, de nacht is groot. Ik kan niet blijven lieveling, de dood ontbood mij tot zijn kring; vergeef mij dat ik achterlaat wat ik zozeer heb liefgehad: mijn huis, mijn stad, mijn kleine straat en u mijn eigen hart, ik hoor een lied een grote stem. -…

Als de zon het land te rusten kust en het nachtduister de avond begroet, ben ik mij wel heel pijnlijk bewust dat ik jou moet missen, voorgoed. Ik hoor je stem in de warrelwind, die kringelt rond mijn lege hoofd, dat nog wel duizend beelden vindt, donker, want jouw licht is gedoofd. Bracht ook duisternis in mijn hart en ijskoude tranen op…

zullen we als ik je ooit nog zie het leven waarin ik je nauwelijks zag in vogelvlucht overdoen zodat ik jou echt ken, en jij mij of ken je nu vanwaar jij bent mijn lach mijn traan, mijn hele wezen zullen we dan eens praten elkaar echt ontmoeten samen lachen alles inhalen wat we hebben gemist zul je mij dan begroeten met heel je…

Na al de jaren die je bent gestorven hangen je hoeden en kleren nog in de kast alles volgens je zin voor orde netjes opgeborgen en een smalle ring die vader je ooit gaf. In een blikken koekjesdoos bewaarde je foto’s en documenten oude spaarboekjes met lang opgestreken kapitaal en renten een beursje met je brillen, paternoster en gebedenboek…

Ik heb verdriet Ik zie je graag Moet dat idee Jou graag willen zien Loslaten Want jij wilt dat niet Ik heb verdriet Ik zie je graag En had je zo graag Willen leren kennen Maar jij mij niet Helaas Dus ik moet je los laten Het heeft geen zin Want jij gelooft Er niet in…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, zo donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan. de hemel zal zich in blauwheid verblijden als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween. Als mijn woorden niet meer tot je spreken het teder aanraken je niet meer ontroert sinds alle aardse verbondenheid werd verleden en je hierboven door de Heiland…