Alle inzendingen over taal

een woord dat men nooit meer in de mond neemt wordt een woord van toentertijd kaal en vergeten dwarrelt blootshoofds het lome water in gewist verdwenen soms mis ik een doodgezwegen woord vis haar uit de diepte knabbel proef spreek haar hardop uit kus de dood even tot leven…

Wonderlijk hoe dat gekke woord in een dichtje opduikt. Het valt uit de lucht met een vlucht van ganzen, op weg naar groene verten, naar de vallei. Burlen, wat bronstige herten doen, lijkt evenzo onwerkelijk. Lang getwijfeld aan de juistheid van dat woord. En het bekt niet, burlen. Of je moet een hert zijn. Zit ik nog met een haan die kraait…

Telkens het pogen en de beweging in welke vorm dan ook mijn gastvrijheid op te dringen jassen van mijn gasten aan te reiken er werd wat afgeschild voordat zij kwamen knolgewas, de groenten en het vlees de gare kook en het serveren liflaf als toespijs met een eindronde van geneugten en spraakwaters daarna de inspanning om beweging op gang…

vergeten taal maar mijn taal er zijn nog een paar sprekers die dit of dat kunnen zeggen over de zonsopgang of over een dochter die naar school gaat en de taal van haar ouders verliest het brandt in haar hart nog maar een paar sprekers in die taal nog een enkeling die 'vogel in bergen' kan zeggen of ik hou van jou 'aan…

nog één keer; net zolang tot het vertrouwd klinkt qua herkenning stukje beleving een voorspelbaar loopje karakteristieke eigenschappen pijlvormig, gedurfd zelfstandig naamwoord kerend tot zelfportret i.h.k.v. ongeremde omlijsting naamwoorden zonder object van interpretatie nee, rauwe willekeur wit, zwart, ansjovis instinctmatig…

Mijn vader zong de liedjes die zijn moeder vroeger zong later voor mij, die ze half verstond. Ik zing dezelfde woorden weer heimwee fladdert in mijn keel heimwee naar wat ik heb. Zing voor mijn kinderen wat ik zelf niet versta zodat zij later, later? Voor de rozen verwelkt zijn drinken wij al het bloemenwater. Verdrietige intieme…

Word je ook zo moe, Van het veelzijdig woordje ”hoe” . Gebruikt als bijwoord, als vragend voornaamwoord, het doet er eigenlijk niet toe. Toen dacht ik tja, Aan mijn hoe la.…

Mijn zoon zegt piemel kopje tegen zijn kleine zus wanneer hij vindt dat ze een eikel is. Gewoon, omdat ze in het Frans vertaald, toch echt een “tête* de ”bietje** is. Putain betekent hoer dat weet hij best maar zonder te blikken of blozen zegt hij putain tegen de bok wanneer die aan het klooien is. Dat Franse “le” en la” dat is niet…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje. De sneeuw kent eenvoud en vertrouwen want durft te vallen zonder vrees terwijl de bange mensen…

Men heeft of liever zij, ja zij die wilden 't fijne weten, zij hebben - in de oude tijd - 't verstand ‘'n licht’ geheten. Dit was oprecht geniaal en sinds - gelief hierop te letten - ontdekte men een meubel ook om ‘'t licht’ ten toon te zetten. En ‘'t licht’ och God! het blonk zo fel, dat 't meubel allerwegen van lieverlee…

middenin de nacht hoor ik beneden ongeduldig tikken en schuiven van gerol over de tafel het wakkert me de spanning neemt toe door het geritsel van papier ik laat me hartkloppend van de trapleuning glijden knal de kamerdeur open en ja hoor… het is de ongeduldige pen die niet wachten kan op mijn dwangneurose en nimmer aflatende inspiratie…

ook dichters lenen en stelen wel eens woorden want wie zonder zonden is schrijft nooit een gedicht laatst nog stal ik een woord om mijn zinnen te beteugelen in een erotisch vers…

Wat kan ik toch nieuwsgierig zijn Naar mijn nieuw' gedicht Welk metrum zal het krijgen Welk woord wordt er belicht Hoe zou de titel luiden Zou er rijm in staan Danst het in rode letters Of vloeit het uit een traan Waarover zal het spreken Wat komt er toch in Past het wel op de regels Taalt het wel naar een zin Wat kan ik toch nieuwsgierig…

Ik wakker eeuwen achter mij in een land dat afwijst met een glimlach doe ik alle moeite om lief te hebben men verstaat mij niet omdat ik de taal niet spreek wegdrijvend in het moeras van hun woestenij ik wakker naakt in opnieuw ontwaken als kaalgeplukte domme gans omdat er niets te halen viel behalve dan een simpele veer.…

Mijn man is een fantast lacht de dichtersvrouw hij speldt vaak luchtkastelen op mijn mouw…

Nee, niet dromen, dansen of zweven - jargon voor vastgelopen dichters - maar woorden waar aan gewerkt moet worden hakken, breken en priemen dwars door weke harten en loze gedachten bloed moet stromen rijkelijk vloeien soms schrijven is krassen botten kraken en in vlees snijden rake woorden vinden die striemen en schrijnen als open wonden…

dromen van ooit een ander gedicht dat zich niet meteen ontbloot of gewonnen geeft zoals een schilder bij ‘n leeg nog maagdelijk doek in vage tinten verzonken blijft en de merel in de tuin nog een poosje zwijgt voordat hij in alle vroegte z'n liedje fluit zoals ‘n woord geduldig rijpt op zijn eigen uur en tijd in het daglicht kruipt…

Eibergen wie heeft ooit die plaats Eibergen genoemd in de Achterhoek wie dacht ooit voor het eerst en hoe kon het blijven: Eibergen in de Achterhoek ooit achteloos zeg je eens iets dat is er iemand van de bakker hij is van achter de dijk en zij woonde bij dat ven en diep door het veen van Drenthe liepen de vaarten en liepen…

De 19de eeuw en van de 20ste het begin was de havelock ontzet- tend in Toen gehangen over de schouders met armsgaten zonder zin, dus zonder mouwen maar mét bedekkend pelerine vaak als overmantel gedragen in een nacht die dan laat weten zon is gezakt een verspilde nacht; om te vergeten Desolaat landschap verwaait vrijheid dat in een…

Al tijden ben ik aan het proberen Het begrip , “baas zijn”, te analyseren. Is het de chef, eigenaar of directeur Is hij bekwaam, geschift of inferieur Wij laten ons niet langer schofferen. Maar wat is dan toch de basis? Wel, dat iedereen eigen baas is.…

Je bent zeker ook wel eens onzeker? Als schijn Werkelijk blijkt te zijn Doet dat pijn. Tussen pieken en dalen Zul je het moeten halen.…

Vroeger kon je erop vertrouwen Dan gingen de handen uit de mouwen. De mouwen opstropen De zaak niet laten lopen Maar er aan bouwen. Maar de generatie watjekouwen Kan alleen nog maar mauwen.…

Het is nooit één woord dat het leven vergelijkt het zijn er vele, het zijn vele gezichten verwrongen of versplinterd, met stoppels of met lichte make-up, met haar eraan of een hoedje dat nergens bij past in elk gezicht een kistje van huid in elk kistje dat open kan een schat van vlees en bloed waarmee elke bewering tot leven kan komen, elk…

Voel je elke keer Een sterke afkeer. Niet vooruit te branden niets meer uit je handen het is afschuwelijk weer. Ga er tegenin Dan krijgt je weer zin.…

Toen ik laatst dit bord plots zag Moest ik wel tweemaal kijken. Niet dat het aan mijn ogen lag Wat waren dit voor praktijken. Het was duidelijk onduidelijk Werd er gewaarschuwd of verplicht . Het is inmiddels overduidelijk Dat ik dubieus werd voorgelicht.…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

Ik weet dat de winterkou mijn keel beslopen heeft, dat aan mijn lied een rafeltje rouw kleeft, liep te vaak de innerlijke stem voorbij, dan werd het moeilijk ademhalen voor het wezen dat samen met mij leeft, in de rollende wind zonder einde, in wat vervoering brengen zou verzamel ik de ontroering, toch spreekt het zich niet uit, zo…

'k Heb er dukkels - weetje - Op gelet Wâ veur stopwoord - weetje - Ieder hêt. Ielk herhaolt dat - weetje Ien 't gesprek Duzend keren, - weetje - O zo gek! Maor 't gekste - weetje - Van 't geval: Daorvan merkt ie - weetje - Niemendal; Lacht hum iemand - weetje - Daormee uut, Weet ie zelf nie, - weetje - Wâ 't beduudt…

Heeft u ook zo’n fascinatie Voor het verschijnsel reïficatie. Men wil gewoon proberen Het abstracte te concretiseren. Geen moeilijke operatie. Men kan het met het heden, De toekomst, en het verleden.…

het lezen begon waarschijnlijk bij wat vogelsporen van een waterkoet in de sneeuw wist je dat die er niet was wel was geweest en hoe lang niet kon je waarschijnlijk ook zien de mate van een verleden tijd we lazen allang voor we konden schrijven het schrijven begon met wat krassen op een mosselschelp hebben we gevonden…