Alle inzendingen over vrijheid

Jouw tijd is over. Nu is je vrije tijd over. Nu eindig je een vrije burger te zijn. Dit zei God tegen mij. Je vrijheid is voorbij. Je was vrij. En je had vrije tijd. Je had het. Nu verdien je het niet meer. Zei God tegen mij. En toen raakte ik bewusteloos. En zonk naakt neer tussen hardbewerkte muurtjes. Het enige wat mij werd vergund…

Houd me niet houd me niet vast in die beklemmende omarming die verstikkende liefde. LAAT ME LAAT ME LOS geef me de vrijheid de vrijheid om te leven om mezelf te zijn om te kunnen doen wat ik wil om het te kunnen doen zoals ik wil om vrij te zijn om los van jou te zijn.…

De zon bemint mijn oogverblindend blanke huid. Haar stralen, zij omarmen en verwarmen mij terwijl een zwoele wind, wanneer zij aan de kust mijn vlammend lichaam vindt, ’t grootste vuur vast blust. De meeuwen heersen schreeuwend over dit verlaten strand, waar kilometers zand worden bedolven door de golven. Aan ’t einde van de verte vinden…

Ik realiseer mij dat ik verdwaald ben. Uit het donkere bos komend Knipper ik mijn ogen even door het zonlicht. Ik zie twee wegen in de verte; Links een zanderig karrenspoor Met nog meer links, armoedige boerderijen. Rechts, een paars-zwarte asfaltweg Met evenwijdige witte strepen en lijnen, Met nog meer rechts modale kubistische nieuwbouw…

In het bad van kleuren als in mijn droom, samen zwemmen als een vis in het water Het is een wereld op zichzelf ver weg van de mijne en toch zo dichtbij, en dan ademloos staren naar het doek van alle schroom bevrijd Laat deze gevangenis, ga mee met de stroom, tegen de stroom met het wassende water Ga heen, Laat het kolken Verlaat…

Opgegaan De verlangensgrens bereikt de druk doorleefd de hartepijn doorkliefd Mijn grenzen voorbij mijn hart vervloeid mijn verlangen opgelost Gevoeld, weggesmolten zo vrij-van zelfs dat er alleen nog is de vrijheid in het grote verbonden zijn Eén met mezelf alleen Nog een onbereikbaar ver strand in de zee van jou-en wetend…

Ontdoe mij van mijn mij. Laat al mijn mijen vrij, totdat ik mij hervind in wat ik was als kind. (La langue de l´enfance est toujours la plus belle. De taal van de kindertijd is altijd de mooiste.) Henry Bauchau, Les hirondelles boivent en vol. Uit: tentatives de louange.)…

Zomerzongedachtengang, laat me gloeien, laat me bloeien, ben never nooit meer bang. Liep te dwalen langs het warme strand, m'n slippers in mijn rechterhand, stap voor stap door het mulle zand (zomerzongedachtengang) Dit is pas leven, ik hoef niets te geven, want het is pure pracht, voor gratis en niets, Zou zomaar door kunnen lopen,…

vrij zijn als een vogel hoog in de lucht zweven over stranden in duikende vlucht opnieuw worden geboren in de zilte lucht omspan ik mijn aarde in krijsend gerucht vrijheid kent geen tijd van aarzeling voorbij ik voel het en beleef het en geef het aan jou voor ons allebei…

in het park staat een man bij het monument hij prevelt namen achter hem op het gras blaast een kind bellen elke draagt een jonge dood boven het loof wieken vleugels verschrikt het luchtruim open…

Vogeltje, o vogeltje in de lucht waarom heb jij toch zo’n haast Bedenk ik met een diepe zucht wijl jij hierboven over mij raast Vogeltje, o vogeltje in de wind snel je dan wellicht naar je nest Naar je vogelliefje plus je kind ga je daarom rapper dan de rest Vogeltje, o vogeltje uit het oog waarom bleef je nu niet bij mij Waarom toch in…

Ik wil het veranderen, het zien gebeuren. Ik wil het kunnen voelen. Ik wil ervan kunnen leren. Niet langer te hoeven stilstaan bij ‘wat nu?’ Altijd hetzelfde liedje, nooit eens geluk. Ik wil het veranderen, het kunnen voelen. Vastberaden dat ben ik, het is nu of nooit. Wat ik wil veranderen weet ik nog niet. Ik zal beginnen, nu meteen…

tijd tussen tijdingen in de noordwesterstorm zwijgt westenwind is geweest in het oog van de tijd schijnbare rust maar aan de grenzen van de cirkel beloeren ons roeringen klaar om toe te slaan als wij na laten… ondertussen dans ik de victorie als overlevende, aandeelhouder van het leven ik kan ik mag de zwarte omlijsting is even ver…

woorden een stem donderen over het aardvlak adem het leven van de sprekende dichter ik acht mij veilig hier achter mijn schutting onder bitumen platen oorverdovende schijnbare litanie ik herken plots mijn eigen woorden… mijn eigen stem… mijn eigen adem… mijn eigen leven… zo uit het al een ander gewicht aan de woorden van mijn…

Leven is kiezen, leven is pijn. leven is verliezen, leven is fijn. leven is niet weten wie we zijn. leven is bij twijfel, wijzen naar mij. leven is geld, leven is tijd. leven is vreugde, verdriet, venijn. leven is fout zijn kapot gaan van spijt. leven is gevangen zijn, verlangen naar vrijheid. leven is denken, doen, begrijpen. leven is er voor…

Zoekend naar het leven naar de rede naar de liefde loop ik dwalend in de dag droom scherven in de nacht wens ik de stilte die mij wakker kust…

als de mist dichter wordt dan flarden woorden in takken ronden bomen in wortels hun werkelijke aard en dansen witte wieven tot op de bodem en dat gebeurt alleen als de mist dichter wordt 't is niet geschreven en zelfs ongehoord…

Er zat een meisje bij een boom Ze zei: Ik had vannacht een droom Een open veld, een lange man Die prekend uit een boek daar stond Na elk woord dat hij had verteld Boog elk wezen van dat veld Vogels zonder vleugels Mensen zonder mond Niemand durfde de bossen Die schaduw, die vertwijfeling Ze dachten: Elk nieuw begin Is veel kouder dan…

Ik wil van alles Weg van veel Reizend Kom ik terug In jou Is weinig Genoeg gezegd Zei ze: “Waar ik ook verloren ben in jou heb ik niks”……

Heel mijn leven heb ik uitgekeken naar dit moment Mijn hoofd kan denken met een ander accent Onderwijl de balans te vinden die ik nooit vinden kon Aangezien ik nooit zocht bij de bron Verfijning van mijn sentiment Het ordenen van gevoelens daaromtrent Het geweten dat ik jaren bezat reek niet verder dan de angst voor de bestraffing Het…

Als ik op papier vrij – dicht Bij jou ben zijn wij vliegende Vlinder vleugels samen In staat tot vogels Zijn wij - vrij…

de stad slaapt immer de lichte sluimer van de nacht een taxi met een late vracht boort lichten in het duister fluisterstemmen door de muur een torenklok slaat zeven uur het eerste uur versterkt het silhouet van straten,plein,stegen op de rivier verschijnt uit ochtendnevel een schip,de motor monotoon, versterkt de stilte van dit moment…

Je kan altijd overal uitstappen Je neemt gewoon een andere trein Het kost wel wat klappen en ook wel wat pijn maar niets is blijvend of hoeft het te zijn.…

Hemel, aarde, zon Een perfecte bonbon Onze meest waardevolle kracht Ons bestaansrecht en supermacht Recht door zee en echt Voor wie men bidt en vecht Een God met verschillende lijven Waarop wij in alle vormen mogen verblijven…

Kalm en onwetend deint mijn brein Het hart, een grote rode bol Vult het universum Vol Laat mij nu zijn In dit moment Ongekend…

Er is een cherubijn ontsnapt Uit het gewelf van de Sint-Pieter Dat geeft gedonder en gemieter Er hangt daar vast iets in de lucht Op cherubijnse vleugelwieken Is ze er snel vandoor gegaan Ze wil met eigen vleugels slaan Bevrijd van roomse leer en tucht De hele jurkensantekliek Is met spoed bijeengekomen Wie heeft zoiets durven dromen…

Weidse leegte boven me voor – achter – links - rechts vreet me op zuigt me leeg angst overheerst een boom zonder wortels de stam zweeft als de meeuw op het strand voor hij landt zich nestelt een bolletje veren op het zand kop in de wind staat hij stil roerloos verankerd zo licht zonder wortels ik schrijd de ruimte in wandelende…

Als vrijheid grenzen kent of schuivende markeringen zoals tussen zee en zand demarcaties of vage randen zachte zomen of brede boorden obstakels als rotsblokken op weg naar wenkend licht hoe vrij en onbelemmerd reikt vrijheid dan nog? In hart en gedachten strooi ik stralen over stranden om de duisternis te breken schaduwen schetsen mijn…

Turend naar de vloedlijn zie ik brede golven voor eeuwig op dit land kapot slaan en de frisse wind ongrijpbaar licht als lucht door de haren gaan In de verte aan de oneindige horizon ver verwijderd van het achterland snellen schepen als stippen, met vlag en wimpel en in hun kielzog slechts een traag spoor, naar een overkant…

Tu…