Alle inzendingen over mystiek

Een satijnen kind passeert in volle breedte de dode stammen schrikken van zoveel onschuld een wolf stopt met huilen langzaam komt het bos in beweging is het de wind of zijn het mijn vragen die bedwelmend de dagen losschudden en het licht bevend ontsteken? als kermislichten dartelen sterren door de schiettent van mijn geweten ergens onder…

Dit zijn geen tales Ik ontmoette een man uit Wales, die zich voorstelde Ik vertelde hem gewoon dat zijn naam die ook was van mijn overleden zoon. Hij leek het nauwelijks te horen. Een paar dagen later, we waren weer in gesprek vertelde hij, hij was ongewild, zijn moeder zei 't hem onverwijld, zodra hij wat kon horen. Hij had een meisje…

En wéér zal ik over die drempel gaan, als eerst. Het Licht straalt me tegemoet, valt om me heen, tweemaal andermaal. Terugkeren: tweemaal tot de derde keer. Daarna laat het lichaam de ziel achter alvorens zij opstijgt, alwaar ze hoort behoort en vooral: toebehoort aan degene, die altijd voor en om mij zorg droeg: God! Mijn erkenning en herkenning…

Er is een licht door de noorderwinden aangespoeld een krans van schuim stift de lippen van het avondrood haar grond gemarmerd, de honger is gestorven, de dood gewit met kokosmelk , de lach ontbloot in elk kindergebit Daar worden mensen door de zonnegod aangeraakt regeren trommels waarin de mensen de krijgskleur tonen de vervoering een…

ik schrijf geen melige verzen over bloemetjes die hun kopje opsteken boven het maaiveld lachend naar de ochtendzon, over de magie van sneeuw die de rauwe werkelijkheid verdoezelt, over de grote liefde die niet kwam af al vertrokken is, over een opperwezen dat monkelend zijn zoon laat kruisigen als boete voor een zonde die hij nooit…

De dadendroom was van ons pijn overspoelt door het verleden de kwelling van anderen is de rode draad van ervaring,niet uitgehold door de ervaring. mensen in ogenschijn veranderen, glimlachen naar littekens onderhuids, de tijd is de vernieler en bewaarder tegelijk de bittere pil laat zich kauwen tot het klokhuis van vertier de laatste…

de spreuken zijn gezegd rituelen volbracht blauwsel op verborgen plekjes vooral als mensen je graag zien geliefden beschermen je want bloed is dikker dan water hun cultuur kent mogelijkheden Menig keer werd er een als vijandig gezien individu besproken hardop , in een kring werden de bijpassende spreuken gezegd deze woorden met…

Nee, je hoeft niet lang te wachten, ik kom naar je toe zal het vandaag niet zijn, dan toch zeker morgen geduld die hele schone zaak, zal er uiteindelijk wederom voor zorgen, dat ik naar je toekom, links- of rechtsom! Beloofd is beloofd…

ik heb torens altijd gemeden maar tonen van de klokken kwamen in iedere uithoek met alle vroomheid naar beneden zij raakten bleven haken in een oud religieus gevoel dat opriep om samen te komen leven te schonen voor het goede doel zij horen bij een tijd die ik heb overleefd de huidige goede herder weidt zijn schapen in een andere geest…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

soms lijk je even vergeten in de ruis van het leven maar als het stiller wordt laat jij je weer weten in de hoge lach van een onzichtbaar kind spelend met de wind op zonverlichte stukjes bos waar stof in schaduw danst boven het warme mos in rust kom jij nader vult aan wat haast gestolen heeft en zorgt dat ik weer voluit leef…

ik zal de zon vangen zegt de man mijn voet zal ik zetten op haar laatste straal deze nacht zal ik haar in alle vurigheid bezitten en de vrouw tuurt naar de einder zij luistert in verwachting naar schreeuwende meeuwen zo hopen zij - beiden…

In het licht van de ochtend lijkt het leven zoveel groter zoveel geruster dan het duister en achter het gordijn aan de zondagse zonzij staat fier rechtop de wakkere wereld…

ik heb me altijd op het hellend vlak begeven waar het niet kon liet ik mijn dromen leven de wegen waren duidelijk en recht in een maatschappelijk gaan van weinig woorden omdat het zo hoorde sloeg bij mij niet aan leven kent geen stilstand in het bereiken van de overkant naar boven of beneden ik moest bewegen het liefst de ladder…

Duizend en één waxinelichtjes voor al het leed dat ik moest lijden. Duizend en één lichtjes om te verzachten, de pijn, het verdriet in mijn huidige bestaan. Duizend en één lichten die samen één worden met mijn licht. Licht voor lichten, om te belichten, wat beter kon. Eén zon, één straal, één verlichting opdat vele lichten opgelicht zullen…

ik zag de eindeloze rij zwaaiende handen in snelle vaart wilde ik voorbij maar moest ze in de ogen kijken om ook hun afscheid te begrijpen voelde nog de warmte van samen ook al kende ik niet alle namen stukjes leven kwamen in herinnering die oplichtten in hun blikken weer doofden in vergetelheid van geest het was mooi geweest…

Ongrijpbaar als de tijd sluimeren gedachten door naakte vingers even fragiel als ochtenddauw na eindeloze nacht waar dromen op zich lieten wachten hoorde hij haar in zijn ziel ver vederlicht ver verder dan een fluistering kan dragen…

waar hemel zijn gezichten lacht in pure liefde en paradijs word ik geraffineerd verleid door hel met zijn magie van brandend ijs ben in het geniep de poorten gepasseerd veel zondigen is zo geleerd geen carrousel van stille tranen en verdriet kettingen en cellen zijn er niet ook hier is overleven troef saters lachen enkel om de…

Zwervend langs de eilanden van mijn allereerste kinderjaren kom ik steeds dichter bij 't besef hoezeer mijn corpus is gaan verjaren. En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval alsmede de vermeende opzet van 't leven gaandeweg voor mijn oude ogen door onbekende handen worden samengeweven. In een veelkleurig maar raadselachtig kleed. Een gobelin…

het was die straat dat huis als een magneet trok het mijn aandacht de bewoners waren slechts passanten op doorreis voor even op zoek naar het leven de tuin verwilderd ooit gesnoeid door ondeskundigheid van mensen zonder tijd de voordeur opende in kraak en braakte altijd lieden uit op hun vlucht naar frisse lucht honden meden…

Chemisch verlangen. een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

jij was geen droom ik voelde je hand warm en droog zag je vingers sierlijk en lang zoekend niet bang zij vroegen in openen contact de huid nodigde zacht uit maar jij wilde niet op mijn netvlies verschijnen ik wist de klik van voor eeuwig verbonden lijf en gezicht ongeschonden tot jij verdween in de wereld van hiernaast je…

Ik ben een drager van het leven in en met mij gaan sterke krachten bestaan vele wegen en inzichten ben ik levend in dienst van veler lichten.…

In een waas van sepia treft de slaap mij een droom wiegt de wereld tot ze stil wordt en verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…

zag het water stromen met op de oevers aangespoeld restanten van gebroken dromen vlijmscherp nog oplichtend met kristallen flonkering een laatste sterven in herinnering gegidst door zon kon ik het naderen en openbaarde zich mijn vondst de glazen torso van een vrouw gehavend door een lange tocht langs krib en smalle bocht ooit blies…

Het ondoorgrondelijke. Het onbegrijpelijke. Het ongeneeslijke. Het onbereikbare. Het onwezenlijke. Het onnoembare. Het gewetenloze. Het onmeetbare. Het onzichtbare. Het ongrijpbare. Het onhaalbare. Het grenzeloze. Het bandeloze. Het onzeglijke. Het normloze. Het ontelbare. Het oeverloze. Het zelveloze. Het zedeloze. Het radeloze.…

Máxima's tiara schitterd' kristal in die tijd samen toen wij haar ontmoetten met over en weer hartelijke groeten de Ontmoeting met lach en veel bijval Hoogtepunt in een tijd van eenzaamheid Huilen de grotten echt on and on and on meelijwekkend: Bangeriken van karton de Dikste stapel, nooit meer. Dat verblijdt Lang Geheimschrift(VI(II))…

Heel even dacht ik waar gaan mijn voeten waar gaan mijn benen heen Het was naar de overzijde wadend door water de knieën vol met kroos Daar was het groener het gras mals en jong de grond nog onbetreden Maar net voordat ik het bereiken kon riep men mij Van de andere zijde terug…

ik werp een handvol woorden in een hoge hoed en roer er met een toverstafje door maar er komt niets uit... blijkt er toch een dubbele bodem in de hoed te zitten wanneer ik de bodem los torn vallen woorden op m'n schoot die ik er niet heb ingedaan bestaat er dus werkelijk nog zoiets als magie…