Alle inzendingen over Anny Schilder

Ik vroeg het aan de schilder, hij haalde de schouders alsof hij de vraag niet begreep. De musicus, hij raakte volkomen van de wijs. De dichter, hij keek mij peinzend aan, verzonken in z’n eigen diepe gedachten. Niets ander dan stilte omhulde hem Volmaakt geluk... Ik vroeg het aan een dromer, en hij kende het wél!…

voorbij… we wisten het natuurlijk wel maar nu de regen meedogenloos valt als een grijs gordijn zwaaien we de zomer weemoedig uit de zondag, het is zeker al bij de klok van elf uur geeft ons vast een voorproefje van wat komen gaat grijs is de lucht opoe herfst komt op kousenvoeten maar toch met gezwinde pas ze wil weer aan het schilderen…

het sompige land druppelsgewijs gescheurd de oevers wenken nog wel niet overtuigend en verbreken verbindingen de holle paden lopen dood en nat gevallen kleurig blad vaart derwaarts herfstver weg van de bakermat hagen en hekken trekken hun verdorde en roestige pijpen op kil worden kuiten gekust bomen waden naar winterrust de morgens schilderen…

Kan nog steeds niet tekenen, schilderen ook al geen optie en verven, op doek, of deur, geeft mijzelf een andere kleur, maar de verf komt nooit, waar ie terecht moet komen en toch; mijn lieve kind, je komt er wel en ik vind, dat er meer dan genoeg andere dingen zijn die je meer dan goed doet!…

Een nieuwe horizon te scheppen ruim bemeten, niet te krap, waaronder ik een stad van rode daken wil schilderen, waar vriendschap een doel vindt over het juiste levenspad.…

zie je dan niet hoe de vork in de steel bij al wat ik deel de zon voor de achterkamer een onverkoopbaar product met nauwelijks communicatie al gauw uit de gratie als gebeeldhouwd schilder ik onder de kale takken van de eigengerechtigde boom een spijker links een spijker rechts 't gebroken glas ertussen in vervlogen…

Er liggen families op het gras van dit kleine strand Het vormt vast een prachtig beeld op een schilders doek, Aan die ene meerkoet voel ik mij als bij donderslag zeer verwant Op een of andere manier leest hij mij voor uit een bekend boek.…

Als een schilder zonder kwast En een ezel zonder last. Als een bloemetje zonder bij En een lammetje zonder wei, Als een arend zonder klauw, Zo voel ik mij zonder jou.…

Toen eens die grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw. Drie droppels liet hij vallen Beneden op de aard, - Drie mooie kleine dingen Zijn daar altijd bewaard: - De eerste viel in 't koren, Dat werd een korenbloem, Die bloeit in 't blauw naar boven, Dat is haar grote roem.…

en een glimlacht op het gezicht Een ooievaar die op de kerktoren haar liefdesnestje maakt een oud vrouwtje maakt haar ochtendwandeling ..., Nederland ontwaakt Een bouwvakker geniet van zijn koffie op de steiger een kikker springt gewillig in de bek van een reiger Groepjes mensen staan gapend te wachten op de bus mokkend loopt een schilder…

Zuilen van regen beroven me druppelsgewijs van licht in de ogen het plaveisel glimt een galerij van bomen ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit…

dauw tintelend feest de onbetrouwbare nacht geweken we werden omhooggetild voelbare nabijheid Zijn woorden bereikten ons innerlijk totaal als dan ons hart is geraakt zijn het goddelijke akkoorden de vonk zit in ons allemaal armen van geest steunen die treuren machteloze voeden en laven hen die geen recht wordt gedaan barmhartige schilderen…

toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen elke droom en elke wens schilderde ik mezelf. maar talent ontbrak en ik zocht iets anders ik hield ook wel van drama en vond het toneel kleine rolletjes op school, ook dat werd niets misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?…

Er zijn er die niet kunnen kiezen, moe van hun mogelijkheden stellen ze zich bij douchecabine geen paradijs voor maar een stukadoor die gaten dicht, een schilder die schimmels verjaagt, een aannemer: vormen van een man waaraan ze hadden kunnen denken.…

maakt foppe er een boekje over het is al zo lang geleden en het heden is met zijn hersens zo beperkt maar door van gogh voelt hij zich gesterkt van foppe tot schizofreen en alleen in huis is even ver weg als van gogh was in st remy mag zo n einde foppe worden bespaard bij ina en sabine en mem wordt er over hem gewaakt en mag hij schilderen…

ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen ik de schilder…

Gewoon doorgaan met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn boek, jouw boek,ons BOEK Leven, beleven, DOORLEVEN Schilderen…

Wat is mooi wat is lelijk wat is goed en wat is slecht In het Noorse Bergen weer een dag met die daar altijd aanwezige naargeestige regen één zo’n dagje in de Sahel zou echt mooi en gewoon een zegen wezen Mooi lelijk goed of slecht hangt af van de omstandigheden Dat mooie schilderij van een of andere onbekende schilder helaas in geld zo…

Je steekt mij de ogen en ik schilder de ziel. Ik voel je vlindervleugels heet van genot in mijn wrede roepzinnen kraken. Straks moet ik ons weer uit nachtjurken pulken, met het kromzwaard tussen de tanden en de ooglap op in het lege donker naar hun stinkende lijven graaien, nietsontziend.…

Op een bed van veren schilderen gewonde engelen tussen droom en daad het verre licht.…

bittere uur de TV weer aangezet Maar alle-jezus-nog-aan-toe het is allemaal naatje-pet Een cowboyfilm in zwart-wit met slechte indianen En zoals dat meestal gaat nog slechtere Mexicanen Een andere zender laat ons zien hoe fijn het leven kan zijn Met goedgekamde benen en een hyperslanke lijn Ook denkt men dat u om half drie gaat schilderen…

grandeur en armoe op een steenworp van elkaar, de geur te ruiken van de paarden, vermengd met smeulend pek van toortsen, ‘t geritsel van de crinolines in ‘t licht van gaslantaarns Maar toch - in de smalle straatjes en passages ver van ‘t helse straatgewoel, merk ik wat gras tussen de kasseien wijl duiven wieken over la Galette waar een schilder…

Ik blijf zitten in de zaal zolang ik schilders van pop-art iconen mag blijven vervolgen, en ik druppels gemorste rose met een vuist vol eigeel mag verpulveren. Je smaakt als chocolademoes met helium en suikerisotopen. Je bent het licht op de gevel van een vlierbessenstruik, in het park, op een kerkloze septembermorgen.…

Hoe schilder je bij daglicht de waarde, naaktheid die je koestert een mens door water verwond zonder je moede blik te verduisteren.…

Lijnen in het landschap, die zich jaar na jaar, weer overschrijven, aarde die straks opnieuw bedekt zal zijn met groene weelde die dit land, gelijk een schilder, in duizend kleuren penseelde tot alleen de sporen, naakt en koud, in oneindigheid weer overblijven……

waar liefde samenvloeit komt het beste boven transformeert zich de bron tot – uiteindelijk – jouw leven de stroom van ontmoeting weeft met stof van genen in moeders schoot zich jouw eigen bestaan wat vormeloos begon week nog – en zacht vormt zich frêle tot in jouw fijnste details voedende aderen daar om en doorheen weven schilderend…

Als jongeling gekomen in het mekka van de kunst ontmoet hij aan het hof van zijn mecenas, Lorenzo de' Medici de Florence, denkers, beeldend kunstenaars en schrijvers Mannen van de geest, het geniale, elk voor zich een uomo universale hij beeldhouwde, ontwierp gebouwen, wijdde zich aan poëzie schilderen leerde hij pas later hij bleef…

DOCH, MAAR, ECHTER Ik ben het portret, hun portret Zittende voor de schilders (m/v) Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein En omdat ik zo braaf stil bleef zitten Kom ik door de poorten van hun hemel En mag ik weer plaatsnemen!!…

"Een stad aan de overkant, met torens, poorten, daken, Walschoeiingen en aken, Wolkschaduw, zonnebrand. Wij zien van de overzij Het voegschrift in haar muren, Haar koele kleurglazuren, Haar verte en haar nabij. Hoe overtreft haar glans Haar spiegelschijn in 't water! - Straalt zo de Godsstad later Tot schijn mijn stad van thans?"…

Zo zeldzaam is de naam die zij bedacht Als vroedvrouw Neeltgen, niet het Joodse Bruidje Geen Remmert, IJsbrandt voor zijn tere huidje Maar Rembrandt, schepper van de Wacht der Nacht In 't grootse, volle leven om hem heen Zag hij de mens, maar ook zichzelf - alleen…