Alle inzendingen over lach

de tijd, ingehaald door het verdriet de tijd doet er niet toe een lach ligt bezonken de tijd, ingehaald door vandaag en morgen…

Dingen die je in lachen doen uitbasten en die je enthousiast maken.…

het licht van de maan schittert sterren in haar lach haar hemels lichaam strelend ademt de wind zacht watervallen in de nacht…

Bij ontzag Schiet ik altijd in de lach. Want ik verwacht Dan enkel macht, In plaats van gezag. U weet misschien, Het is ook de verleden tijd van ontzien.…

Ik wacht geduldig haar zilveren lach.…

In een supermarkt in Gouda Liep jij met de lach als Anna. Dat hemelse gezicht Dat mijn nacht verlicht. Had ik je nu maar bij de kaas zien staan.…

Stil is de kracht van een traan en de lach vanuit je hart. Over hoe of wat, je leven geleefd tot de volgende dag. Die is nog een mysterie, je kan iets voorbereiden, wat vooruitblikken, maar meer niet...…

blauwe lucht vervuild door rook en uitlaatgassen ozonlaag die huilt maar mensen blijven lachen tot er plots geen haan meer kraait!…

Wie het bijlegt belegt in 't leven wordt niet belegen krijgt diepere lagen die er niet om liegen laat het leven weer lachen!…

ze is een lach te vroeg gekomen.…

Waarom nooit een lach? Waarom altijd maar die pijn aan het eind van elke dag? Die vragen stel ik mezelf elke dag en kijk naar iedereen met een lach maar diep van binnen huilt m’n hart.…

Twee dromenden en zingenden vallend van de kruk van de lach. En door de straten, smalle gangen onze echo's weerklinkend, en vervormd de gezichten, de schreeuwende stemmen in de buurt en om de koepelkerk heen rennend en lachen! lachen dat we hebben gedaan!…

en vermoeidheid verhulde lach Is het leven ieder moment glorieus…

Waarom uw lach mijn lach niet wekt? Waarom niet heel mijn hart ontgloeit bij 't schittren van de reinste schatten dat elk gemoed naar 't uwe trekt?…

Laten we nu lachen lachen lachen lachen in zijn gezicht dat daar dagen dagen doet in den dag, laten we tranen wenen wenen wenen wenen, hij weent ook over ons henen in zijn sneeuwglinsterdag.…

ik heb van jou de lach geleerd waarmee ik expressie geef aan blijdschap van binnen uit ik zie je vingers gaan op zoektocht naar warmte en liefde in onze gezamenlijke lichaamstaal zij bespelen kleurend de ruimte delen beweging in elkaar raken tot wij onverwacht blijven haken in een lach waar de wereld van zal houden…

Ik voel me alleen zonder jou ik mis je lach, het zoenen, je gezicht ik mis alles waar ik zo van hou verdomme, waarom zei ik nooit “ik ook van jou” Ik genoot van elke zoen en lach die je altijd zo teder aan mij gaf kon ik die tijd nog maar even terug halen ik wil niet zonder je, ookal weet ik nu dat ik het wel kan Ik stond voor het…

Lach als de lach dichtbij kan zijn. En je kijkt naar wie met je meelacht. Denk wat elke gedachte inspiratie geeft om verder te ontdekken wat je niet wilt vergeten. Geloof wat je kunt bereiken en niemand zal twijfelen aan wie je bent. Weet dat het einde niet bestaat als jij weet waarom je begint en nooit vraagt of de tijd stopt.…

kijk naar buiten de regen houdt op zonnestralen dringen binnen een lach verschijnt maar ook diep van binnen?…

langzaam lezend en kijkend raken wij al rommelend in gesprek lachen de dierbare herinneringen in een nieuw begin.…

Voor hen, een lach en ’n traan.…

Ze lachen om hun dorpeling voorbijgaand aan haar aanwijzing de alleroverstemmende lach van hun eigen schijnvertoning. Gedicht bij het gelijknamige boek van Marjolijn Februari.…

Je mag huilen, als je dat wilt Je mag lachen tot de traan over je wang biggelt Als je maar altijd nadenkt over één ding Blijf jezelf, trouw aan je eigen en graag Als mijn vriendin!…

en juist nu zie ik die lach wanneer ik het leven vier…

in overpeinzing terwijl gedachten beuken met noorderslag botsen dukdalven verbittering en spijt vonden verspilde woorden toch hun weg in vrijheid in tragiek van leven lach na lach traan na traan het kan me niet schelen zolang ik jou maar heb want gisteren bestaat niet meer alleen nog maar de morgen nu de herfst door onze haren speelt…

Je lach zei ik weet van wanten en: laten we samen op weg naar de horizon of zoeken naar bessen of zomaar iets tegenkomen en dat samen gevonden hebben. (The sky is the limit, trachtte mijn lach) En je hand toen ik in het donkerder begon over kou en jij nog warmer en warmere dingen wist en ik als antwoord rilde.…

Verten lachen toekomst dichterbij en tijden verdwijnen in luchtledig verleden door gaten zo zwart als nacht zonder kennis of weten. Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen lachen stort zijn tranen uit en spreken vraagt om stille aandacht luisteren onwezenlijkheid in klanken.…

zullen we oogsten in zaden die weer lente zon en lach beloven…

en joeg hun honden terug jij bent godin van de jacht met stralende ogen en rollende lach…

Ik zou een rondedansje moeten maken Cirkels trekken in het zand Het einde is het begin steeds weer opnieuw en steeds weer huilend van het lachen…