Alle inzendingen over mane-schijn

nou Adam De kracht en de macht Ligt bij vrouw bij Eva Die veel meer d’r mannetje staat Dan een man, een echte man voor kan gaan!…

Dan later pas als het duister wordt, kleuren vervagen en de wil verzwakt, men meer zwijgt dan spreekt, terwijl de adem afneemt met de dag en ijdel- heid verdwijnt, dan blijkt het leven dat zo hard leek te zijn niet meer dan schijn. Spijt is dikwijls wat je hoort en ziet.…

Niet meer voor mij Maar voor al die mensen In gezonde lijven Mijn lichaam rust Schijn maar zacht lieve zon...…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

of het nooit is daar geweest alleen vervaagd in stille dromen tot sterren aan de hemel de nacht weer laten vallen het donker overheerst demonen vervliegen in tijd en geest zal het verdriet van België voor immer schijnen…

Een koud vermoeden rilt mij door het brein: Ik zie mijzelf en weet thans wie ik ben: Ik ben Erinring van veel boeken en Een Macht, waarmee 'k mijzelf en al mijn zijn, Gedachte en daad, gelijk maak aan de schijn, Die 'k daarin schoonst vond: - onbewust gewen Ik me aan dat artiest zijn; - soms zelfs ken 'k Mijn schijn, die groot is, niet van…

Langs het fietspad hoort de Lindt een stroom van levend water, de Zon vormt in de oostenwind een pakkend takkenspel; de lijnen in het grijs schijnen herten uit het niets, zich lavende aan smeltend ijs. De Lindt is een zijtak van het Aduarderdiep.…

O valse schijn van lichaamswal, Waarbinnen wij schijnen, waarbuiten wij zijn, Omvangende in een gedroomde lijn De oneindigheid!…

Er bestaat een man Hij is geen gewone man Het is een man Die kan wat geen andere kan Het is de man En die man Duidelijk geen gewone man Nou deze man Die vindt wat hij dromen kan Het is de vrouw Er is een vrouw Een buitengewone vrouw Het is een vrouw Die wist wie ze zijn wou Het is de vrouw En die vrouw De meest bijzondere vrouw…

onder de rook van de geschiedenis taal ik niet want stilte beeldt meer uit jaartallen schieten door mijn hoofd zoals sterren schijnen te vallen in de hemel eens een donker gat dan weer het licht om weer te zien dat verleden heden is…

maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

hoger golven de gedachten als een zee zo wijd en zijd hoger schijnen de gedachten als een ster zo licht vol zicht hoger alomvattend hoger zo ver voorbij de tijd is de gedachte werkelijkheid…

Het licht maakt geen schijn in doffe holten de duisternis vloeit in schaduwen van adem waar ritme klanken vormt haar woorden afglijden van gekreukte lippen verkalkte nagels bekrassen de treeplank…

Er schijnen oude helden terug te keren Van Klukkluk tot aan Freddy Mercury En zo verwart men nep met nostalgie En imiteren met reïncarneren Maar ongeacht de grime of wat ze zeggen: Hoe alles wás blijft zeer van die ver wegge…

Jouw woorden gevangen in het virtuele vlak door schijn omgeven jouw vingers sturen foute woorden uit de chaos van je brein met een klik sluit ik af met het besef dat je een fata morgana bleek te zijn…

Met zekerheid geladen, dat ook de laatste trein is voortgegaan zonder een antwoord uit te laden heeft geen lantaarn meer blinde moed te schijnen hoe het verder moet en duistert verder morgen heen het huis blijft stil en koud alleen.…

In het einde schuilt tragedie begin is altijd daar waar geluid de waarheid overstemt stervend gebaar de late nacht ontkend licht de schijn van opnieuw beginnen samen gaan tot eeuwig minnen.…

Dus Rutte wil weer naar Afghanistan En deze keer naar Kunduz in het noorden Ze schijnen je daar niet zo te vermoorden Er wonen louter lieve Taliban Straks blijkt dat we opnieuw zijn voorgelogen Wanneer de eerste kist wordt ingevlogen.…

Nevel en mist mysterieus gezicht langzaam zweeft het boven de aarde als een zeepbel spat het uiteen het blijft een wonderlijk fenomeen de zon laat dit sprookje verdwijnen die wil vandaag ongehinderd schijnen.…

Ik luister naar de wind hoe deze door de spelonken van de oude muren van het huis waait ik zie de zon schijnen over de schaduwloze straten van de stad ik hoor je stem die spreekt met oude woorden. Ik hoor en zie het ontluisterd aan.…

de nacht heeft de dag in een doosje opgeborgen en op slot gedaan ik sluip en sluik de verloren sleutel door het donker heen en weer verdwaald verward terug bij het begin mijn schijn te zwak mijn schaduw onzichtbaar…

Een liefde zo puur en rein die niet mogelijk mag zijn Zij samen, hij en haar geschapen voor elkaar Verdreven door een klein verschil werd plots alles koud en kil Maar hun liefde zal nooit verdwijnen ooit zal de zon weer schijnen…

Voor Albert Zingend hoor ik Je opstaan op dit Vroege ogenblik - Op een dag die in het Donker wakker wordt - En begint er in Mijn donk're hart Een licht te schijnen Dat alle donker Voorgoed ten onder Doet gaan…

Dat daar kostbare schoonheid kosteloos fonkelt, schittert, tintelt, trilt, verzilvert, vermat, vergrijst, verzwart, en van blik tot blik, in schijn van roerloosheid, de wereld vertraagt en vernieuwt!…

als raadselen in de nacht waren alleen bepaalde akkoorden blijven hangen doch was de verbintenis zachtjes aan weggestorven in de (schijn)heilige mist de zin ' maar lief me dan ' echode het langste na tot handen zich ontvouwden ze snakte naar adem…

Je vader heeft ik weet niet hoeveel zonen… Je zuster blijkt je zuster niet te zijn… Familiebanden blijken louter schijn… Wat nu met DNA valt aan te tonen. In elk geval, wie dat is overkomen Voelt zich zwaar door de spermabank genomen.…

De zon, vergeet te schijnen, de regen valt gestaag, toch lijkt het me het wijste, veel te lachen maar vandaag, want; Morgen is alles anders!…

wel tel ik alle zonnen waarin jij jouw licht op ons hebt laten schijnen en nog warm ik mij aan iedere zonnestraal die mij omarmen wil al dans ik nu alleen toch zal ik je blijven vinden in de schoonheid van dit bestaan…

Men zegt dat mannenhersens niet bestaan Wanneer je in mijn schedelpan gaat kijken Dan schijn ik daar ook op een vrouw te lijken Zo gaat mijn hele zelfbeeld er dus aan Nou zat ik al rechtop bij ieder plasje En wie nu lacht, die mep ik met mijn tasje!…

Die het geluk weet te vinden Die door de schijn de waarheid ziet Die het allermooiste beminde Die spoort niet, niet? Wie liefde wegzet als ongepast Volgens burgerregels van fatsoen Is zichzelf helaas tot last En mist mijn liefdevolle zoen.…