1793 resultaten.
Morgenrood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 eenzaam staat zij
voor het raam ziet
de maan oneindig
eenzaam tussen
kobaltblauw en
sterren gaan met
slapeloosheid
geslagen door plagen
van de dag
schreiend ontwaakt
in koele nacht
uit holle orkaan
als vriendelijke maan
haar toelacht geel en
zoet als een meloen
o, wonderdroom
zo schoon teer als
een zoen o,…
OP DE JEUGD
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 48 dan gaan we alles anders doen
als het allemaal op jou aan komt
maar ga nu eerst je hart verdrinken
in de oneindige
dansbaarheid van de nacht
------------------------------------…
Zee boven de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 Er drijft een dunne zee
boven de zee, ik zweef
overal, oneindig
tussen voorouders
en ongeborenen
De zee kust en speelt
trekt me onder water
mee in hoge schuimkoppen
die uiteenspatten in mijn
nieuwe regenboogslierten
over de zee, van de zee
de barende zee
verzwelgende zee
verdampende zee
die diepten van dalen
maakt, scheppende
duisternis…
SCHITTEREND - ode aan Walt Whitman
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 61 in de donkergroene bundel
neuriet de held dromend
zijn legende tegemoet
schepper van een poëtisch collage
dat de ogen vasthoudt zoals
The Joy of Life of Sterrennacht
ik ben een kosmos schrijft hij
een oneindige ruimte samen
met alle materie en energie
een van de wilde jongens
halfgod van innerlijk gezang
weefsel van stemmen
ik…
Voor altijd alleen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 785 Z'n blik gericht op oneindig
denkend aan haar.
Vele jaren is hij nu alleen,
gaat terug naar het plekje
waar zij voor het eerst
aan hem verscheen.
Haar blauwe ogen en heldere lach,
daar denkt hij aan terug.
Zal nooit de dag vergeten
dat hij voor het eerst haar zag.
Weemoedig staren z'n ogen
in stilte voor zich heen.…
Puber
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 695 Ik kijk naar jou,
je donker haar
hangt als slierten
om je hoofd,
je blik oneindig ver,
maar in jouw ogen
zie ik een ster
van herkenning.
Jij kijkt mij aan,
je ogen zeggen
wat je mond
niet spreekt.
Het leven doet pijn,
ik wil liever
alleen zijn,
heb geduld!
Onze ogen
zoeken elkaar
in vertrouwen.…
meditatie
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.125 ik uit mijn hoofd ga
en afdaal
daal en daal
tot in mijn hart
daar is het zacht
zachter dan zacht
een warm huis van vlees
een baarmoeder van rozerood
als ik luister
voorbij het ruisen van mijn bloed
voorbij het bonzen van mijn hart
hoor ik stilte, meer dan stil
dan
onhoorbaar geluid
ruimte die me omsluit
duisternis verlicht
het oneindige…
De roeken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 644 Zwarte stippen lossen snel op
in de oneindige graankorrels
en wormen van de ruimte.…
Gevangen verdriet
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.176 Omgeven door muren
liggen scherven op de grond
door tralies gescheiden
van woorden die veel meer zeiden
Niet alleen in woorden verstopt
maar verwijderd als lijkt oneindig
het gevangen verdriet
verstomd als een stil lied
Ze lacht als ze praat
maar spreekt als een traan
met zoveel machteloze pijn
niet wetende waarom hier te zijn…
De zin van het bestaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 775 Breng je neus naar de grond
En zie hoe onzinnig zinnig het gekrioel
Patronen trekt op en in de aarde
Zie hoe rijp en groen
Onzinnig lichtzinnig
Haar hele wezen in overgave
Richt naar de zon
Zie omhoog naar het firmament
Onzinnig oneindig draait het
Zijn eeuwenoude figuren
Wie denk jij wel dat je bent
Om zinnig diepzinnig
De zin te…
De eenzame kus
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.954 Zij zwerft
tussen borst en streek
verkent de nacht in elke stad
maar geen die het heft in eigen hand
zoals het zwaard
dat trillend in het been – verwijst
naar andere tijden
Het harnas dorst de zwijgende
op een draf naar oneindigheid, vrede
schuilt om iedere hoek
maar geen die het heft in eigen hand
zo is het bloed tot ijs gestold…
laatste mijmeringen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.501 de man, oud, maar geen prater
ziet uit over golvend groen water
ietwat in gedachten verzonken
denkt hij aan het nabije later
niet dat hij die blind miskent
het einde is reeds eerder verkend
zijn tijd is allengs versleten
de dood is sluipend al gaan eten
aan hem is vrees niet besteed
verlangt naar het oneindig niets
de komende rust is geen…
Einderloos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 381 schilder de dagen langer dan ze zijn
kleur het zonlicht net iets feller
maak de schaduwen wat kleiner
en meng wat roze door de lucht
aquarelverf verbind ik met olie
zodat zachtheid langzaam uithardt
tevredenheid lak ik af met hoogglans
waarna ik me spiegel in het beeld
geen lijst beperkt mijn levenswerk
het blijft eeuwig open ter aanvulling
oneindig…
Voorjaarsoase
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 ik heb ze zien rijden
stoere mannen van weleer
beijsde baarden en haren
blik op oneindig en meer
langs berijpte rietkragen
kraakte vervaarlijk het ijs
spiegelde zwart dat de
immense diepte aangaf
het lijken wel dromen
uit mijn subtropische tuin
waar op beschutte plaatsen
al even de lente wil zijn
het sombert in deze
donkere dagen…
wangenrood
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 474 jij door de ochtendwind
hoort hoe aarde
zingt doorheen
de stilte op
mijn huid
jij kijkt me aan
languit op je rug
wanneer mijn ogen
de dag in rennen
samen met de
lente, lachend naar
de vleugelslag van wolken
jij draagt mijn droom
naar zonlicht golven
zo teder
sprekend
oneindig blauw
en ik plooi
geef me over
broos en wordend…
(eigen)aardig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 292 wat doe ik hier
wie heeft mij hier geplant
wat is dit ding
onder mijn voeten
dat vlak lijkt maar bol is
beweegt
maar stil lijkt te staan
onzichtbare wortels
houden me neer
terwijl daarboven vleugels
zweven en zwenken
raken voeten niet los
zijn armen krachteloze
mensenwieken
gevangen in onmacht
gedetermineerd
de blik op oneindig…
De Poort
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.178 Het is heel dichtbij
de leegte
de duisternis
De Zwarte Poort gaat krakend open
ik wacht met het zetten van mijn voet
over de drempel
alles vliegt weg en verder
en ik wacht bij de onbekende Poort
tot het ene moment
Dan zet ik plots mijn voet neer
zonder te weten wat ik doe
loop ik onder de massieve gewelven van oneindigheid
weg van hier…
Wormgat
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 623 ooit had ik de levensvorm
van een astrale glitterworm
dreef ik grensloos in de ruimte
om er dansend voort te gaan
geen vaste grond noch hard bestaan
en ook geen vleugels nodig
voor een gang door mijn heelal
nooit zou ik ter aarde vallen
zo oneindig licht
werd enkel waargenomen
als een felle schicht
in wolkenloze nachten
zonder zware…
Onbegrepen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 172 God heeft mijn diepste wezen geraakt
Ik voel mij een pelgrim
op zoek naar het oneindige
een innerlijke kracht
die ooit het heelal
in beweging bracht.
Nu nog onderhoud God
de schepping en
maakt iedere dag
sprankelend nieuw
voor hen
die zich geborgen voelen
in de stilte van
het heelal.
O! ELENA...
mijn GELIEFDE...…
Voorbij
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.012 de lucht zie ik sterren
Een heleboel
Elk met hun eigen ziel en verhaal
Maar samen vormen ze een geheel
Ik voel het gras in m’n nek kriebelen
Moeheid overwint en ik doe m’n ogen dicht
In de duisternis zie ik nog steeds de sterren
Ze roepen me en ik wil heen
Weg van hier, weg van alles
Ik adem nog één keer diep in
En word meegevoerd
In het oneindige…
He toog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 167 lens van ratio rimpelt
een levende reflectie
het bewustzijn van een landschap
in adagio
door het oog van de vulkaan
keert materie zich naar buiten
er is geen regen die vertroebelt
of overspoelt
slechts de ruimte is omarmd
door de ogen van weerspiegeling
de zin van het doorgronden
wordt overstemd door zuiver stilte
essentie zeeft oneindigheid…
de Eusebius.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 kilometer hier-
vandaan. gewoon nu
op deze zomeravond
gelig verlicht, ik zie
het aan, als een uitge-
stoken telescoop, in
drie delen, eindigend
in de donkere spits,
god is heilig, de punt
wijst naar boven. ik
zie de haan niet, niet
in het donker, de maan
staat eenzaam in die
bolle blauwe ruimte
en god wacht in die
oneindigheid…
het juk van verdriet
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 272 ruw trek ik mijn stinkende huid uit
schraap de gaten waarin een oneindige ruimte
de kruisen bevochtigt
van doden die hun buiken aanschouwen;
glasachtig in het spreken
ik doorsnijd de woorden, geef vorm
met dezelfde beweging waarmee mijn hart
werd doorboord
en trek het ongedierte
uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer
van…
de val van eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 266 wakker in een droom
wil ik uit
de wereld stappen
voorzichtig
een stapje over de rand
en dan
dan zal ik vallen
vallen
tot ver voorbij
het diepe
vallen
zover
totdat ik zweef
zweef
in het oneindige
het vochtige van
troost
één word met mijn wens
als een onzichtbare kring rondom
stilte
afgesneden
van de richtingen
die mij niet toebehoorden…
De vier elementen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 424 De Psychoticus beleeft
zijn waarneming zeer tragisch
Hij leeft zijn mythe en
tot groot verdriet van
het Hermetisch Kind in hem,
wordt hij de Cynicus die
hij tracht te vermijden,
maar niet kan verlaten
De Psychoticus gaat
de Cynicus haten
Het is balanceren en schuiven
met gegevens
Een oneindig leven
is er nodig, om
de som der delen
hun…
Zonnewende
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 368 lagen
op zoek wat dit doet gedragen
zonder centrum ben ik niet
zonder binnenkomen klopt het niet
zonder verliest het snel
kan ik zijn bij die zogenaamdheid
of bedoel je
spring ik uit het zaad
dolgedraaid door het rad van avonturen
in het onbekende van mijzelf
maakt het van de ander los
vreemdeling draag mijn last
die ik voel jukken
leegte oneindig…
slenteren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 174 spiegelruiten etaleren averechts
mutsen, wanten, gezichten achterin
vooraan de uitverkoop, één- tweemaal
minder dan gewoon
er lopen mensen langs de ruggelingse kant
ze kijken mee vooruit, oneindig
in de straten waar nog immer winter kleeft
voet voor voet
verkoopt de dag haar kuren
als we samenkomen droomt een avontuur
zijn eerste schemeruur…
Hellend vlak
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 137 van het onbeduidende
voor haastige passanten
de druppelen zijn er pover
een kristallen kwetsbaarheid
water in kleinverpakking
het duin bedrijft toverij
kneedt zand tot kleur
oude wind tot steel
in dampige sluiers
ontmoet ik een jonge bruid
in mythisch licht
ze nodigt mij voor een eerste dans
op een vloer die helt
naar serene oneindigheid…
cluedo
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 een oneindige vlakte
hier en daar een struikje,
rotsblok
er stroomt een beekje meanderend
in één van zijn lussen
een lege fauteuil
plompverloren neergezet
de zon schijnt
een zwoel briesje kietelt receptoren
op het bijzettafeltje
een asbak en een glas cognac
halfvol
op de grond een manuscript
onaf
de gsm met een open smsje
ligt aan de…
tot het einde der tijd
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 606 Als sterren langzaam komen,
dan heb ik jou zo vreselijk lief
zo ongelofelijk en intensief,
oneindig en volkomen.
Dan droom ik tot de morgenstond
tot nachtelijke geluiden zijn verstomd,
mijn hart begint te zingen.…