Alle inzendingen over ouder wordend

je bestaat niet echt geen traject, niet afgelegd de weg nooit recht tot je beseft kop op iets ouder je kop op je schouder het paspoort en de grenzen…

Wat later, na het huwelijk, waren er strubbelingen, een schuldige is er eigenlijk niet, dat waren beiden, echter: er waren kinderen en die waren bedoeld of onbedoeld de dupe van de fouten van de ouders, die al vechtend door het leven gaan. Maar: in het begin was alles mooi!…

verhullen gaat niet meer ouder en wijzer weet ik nu de wegen naar jouw hart geen nieuwe drempels meer of stroeve hindernissen geen uitvlucht, zijweg of verlaat excuus nee, tot een weerzien komt het niet hooguit nog tot verwondering en hoe ik in gedachten toch nog struikel…

Wie zijn kind zonder begeleiding Van huis naar school en terug laat gaan Misdraagt zich zeer als ouder Kan de verantwoordelijkheid niet aan. Maar het kind dat mag buiten spelen Vrijelijk, in weer en wind Wordt in vakliteratuur vaak omschreven Als het zoveelste ‘scharrelkind’.…

Zal ik niet weten wie mijn ouders zijn? Zal ik in hemel zijn? Wordt ik vergeten Net als de mensen in het verleden? Of zal ik als gewoon als mens tevreden zijn? Zullen mijn gebeden helpen Als er misschien geen god bestaat? Wie geeft mij raad en daad?…

Een oudere partij van 66 plus Bezat een kroonjuweel: het levenseinde En principieel als Pechtold zijnde Eindigde hij zijn lange lijdensweg aldus: Ach, uitzichtloos! Regeren met de graaiers en de papen En met de Biblebelt.. Hoog tijd om in te slapen?…

Tranen in je ouders ogen, zijn als parels in het licht. Wanneer die voor jou zijn vergoten, herken je dit aan hun gezicht. Plaats je dan tussen beiden, en zeg dat het je spijt. Misschien mag jij ze dan drogen, zodat het zonnetje weer schijnt…

het leven is als een vlam van een kaars wanneer er een feest is, wordt je geboren je bent vergezeld met nieuwe vrienden de ene wat ouder dan de ander samen verblindt je iedereen in een glimlach maar wat maakt het uit op het einde wordt je geslacht alsof je nooit iets betekende…

Een held is dood, De Bie vormt met Van Kooten Een groot deel van ons collectief geheugen Met typetjes die zelden willen deugen En humor in geslepen taal gegoten De ouderen betreuren een genie De jongeren verzuchten: ‘Bim de Wie?!’…

Licht steekt af tegen de schaduw van de aarde ergens slaat al middernacht in flarden in een wind waarop reeds druppels drijven ergens huilt een kind waar ouders kijven om het huilen straks verwacht men huilt de wind…

Moedig sjokken ouders voort langs vette en zoete kramen met hun jengelend kroost dat ziek is van het draaien Rockmuziek galmt uit de tent waar dampende massa’s stinkend naar bier en lichaamsvocht hun jaarlijkse hypnose vieren…

mijn straat de oude gevels opgelapt waarachter onbekende ogen het ouderlijke huis vol generatiekloven nu te koop een mengeling van klank en geur blijft hangen als versteend elke belegering van leegte wordt erfgoed van hernieuwde hoop…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

Dikke biggeltranen je neusje plat en scheef een raam met angst beslagen Hoe diep moet het je raken dat zelfs ouders wel eens falen ook wij soms mensen zijn Hoe groot is je verdriet dat je mij nu de juf blij zwaait pas ziet…

Het prepensioen komt onder druk te staan Want zij die zich jong van hun baan ontdeden Zijn meestal al vroegtijdig uitgetreden Dan heeft de ouder dom zijn werk gedaan Wie tot hij er bij neer valt dus blijft werken Houdt alle kosten mooi binnen de perken…

'Breezerslet' in de Nieuwe Van Dale Ze oogt wat ouder dan ze werkelijk is. Ze draagt een lekker sexy naveltruitje. Ze geurt naar jeugd en heeft een perzikhuidje. Ik knipoog cool naar deze teener-miss. "Een drankje en je mag met mij naar bed." "Ja, Lekker." Een Van Dale's breezerslet.…

Vandaag zou je jarig zijn zou het feest zijn geweest je een jaartje ouder zijn geworden vandaag. Maar je bent er niet meer dus we kunnen niets vieren want dat ik je steeds meer mis is geen feest Vandaag zou je kaartjes hebben gekregen, van iedereen en ook van mij je bent er niet meer vandaag is een trieste dag voor het eerst.…

ik word ouder met de dag (maar jouw liefde) maar vochtinbrengende creme herstelde mijn lach!…

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

De werkeloosheid stijgt, dat zult u merken Zo wordt ons door politici voorspeld Beste gek dus dat door hen ook wordt gesteld Dat ouderen straks langer moeten werken Ze zullen mij wel binnenkort ontslaan En opa krijgt daarna gewoon mijn baan…

Nog zweven liedren op de wind En gaan van mond tot mond, Van ouder op kind. Maar ’t speeltuig ligt in ’t stof geworpen En hij die ze er aan ontlokte Is nu een afgestompte, verstokte Dronkaard geworden in de laatste dorpen. Nog zweven liedren op de wind...…

Beter kinderloos dan ouder van een kind dat doodongelukkig is…

riepen ooit de meeste ouders "Wees niet zo dom om dààr naar toe te gaan! Leer liever voor een goedbetaalde baan! Acteurs zijn armoedzaaiers, handophouders!" Ach ja, wat wisten zij van de praktijk? Geen reet! Toch kregen ze vanzelf gelijk…

Mijn verwekkers zijn gescheiden er is niets dat mij nog bindt geen hond kan mij verblijden ik leef al jaren onbemind op bezoek uit medelijden is het laatste wat ik wil ik hou van geen van beiden mijn kinderhart is koud en kil dat ik geboren ben uit lust is iets dat je niet verzint ouders heb ik nooit gekust ik ben een droevig deeltijdkind…

Nodig ben je zondagsdroom tussen de regen onder donkere wolken denk ik aan je het wordt toch niets dan lege ruimte het aantal spiegels blikt hardnekkigheid en achter heimwee groot verlangen ben ik bij je denk ik te kunnen achterhalen, of aanvaarden dat dromen over jou en langzaam ouder worden.…

Als ik dat afgeleefde viertal zie en dan die zaal vol ouderen van dagen zit ik me steeds vertwijfeld af te vragen wat moéten wij toch met die nostalgie… Dezelfde sound uit zelfde microfoons; alleen de naam is nieuw: Rollator Stones.…

Ging je vroeger met de schoolreisbus naar huis Dan kroop je met je klas onder de stoelen Om op te springen en je gek te joelen Zo kwam je dan weer opgetogen thuis Nu sta jij als ouder trillend bij de poort Heeft je kind misschien een eigen kind aan boord?…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

haast is een haastig gedicht zonder einde de amechtige woordenstroom die als een heel lange goederentrein zijn weg zoekt naar verre bestemming tevergeefs echter het doel blijkt onbereikbaar het verlegt telkens zijn grenzen zoals bij mij de haargrens bij het ouder worden…

Het onderwijs, zal menigeen beamen, werkt vruchteloos aan jonge consumenten Gesjochten leraren en wat studenten verdienen grof aan het centraal examen De ouders zitten zuchtend in de stress De lieve jeugd wil slechts vijf, komma zes…